Barbados kwam al vroeg op voorsprong, maar het doelpunt werd om onduidelijke redenen afgekeurd. In de openingsfase regende het van de verkeerde passes aan Surinaamse zijde, waardoor Barbados de wedstrijd domineerde. Dit resulteerde in de 11e minuut in een Barbadiaans doelpunt. De Surinaamse dames leken conditioneel tekort te komen en liepen reeds vroeg te hijgen. Kenmerkend aan Surinaamse zijde was het gebrek aan samenspel. De dames renden te lang met de bal, waardoor ze zich vaak stuk liepen op de Barbadiaanse defensie. Ook de balaanname en handelingssnelheid lieten te wensen over bij Suriname. Het spel van de Surinaamse dames wilde maar niet vlotten en uit frustratie trapte Andaya Landveld van ver buiten het strafschopgebied, waardoor de doelvrouwe het leder met gemak kon opvangen. Hierna kreeg Suriname nog wat halve kansen, maar slaagde er niet in de gelijkmaker te scoren. Er was meer structuur in het spel van de gasten, maar de schade bleef in deze speelperiode beperkt tot 0-1.

In de tweede helft kregen we een iets beter spelbeeld aan Surinaamse zijde, echter liet het samenspel nog te wensen over. Speelsters gingen veelal op solotoer en legden het dus af tegen een georganiseerde verdediging of losten totaal uitgeblust, een 'losse flodder' op het vijandelijke doel, waardoor de doelvrouwe gemakkelijk kon opruimen. De strategie van de gasten bestond uit het frustreren van de tegenstander. Zo werd Landveld meerdere malen hardhandig aangepakt en lag er met de regelmaat van de klok een Barbadiaanse op de grasmat, waardoor het spel vaker werd stilgelegd door de arbiter. In de slotfase raakte Barbados vanuit de tweede lijn nog de deklat. Hoewel Suriname terecht de krachtmeting verliest, is ons voetbal geen kommer en kwel. Er zijn wat lichtpunten, maar er wordt door de bond te weinig geïnvesteerd in damesvoetbal, waardoor het niveau te wensen overlaat.

Mireille Hoepel