President Chan Santokhi heeft in 's lands vergaderzaal donderdag in kogelronde Hollandse woorden plechtig laten optekenen in de handelingen van de volksvertegenwoordiging, dat de regering "voorstander is van persvrijheid en vrije meningsuiting". Het is geenszins de bedoeling om de persvrijheid te beperken, zoals in de jaren tachtig van de vorige eeuw is gebeurd. Hij heeft sorry gezegd voor de brute aanval op journalist Jason Pinas, maar over zijn tweede man heeft hij niks gezegd over het verbod naar de journalist om te fotograferen en de liederlijke taal die geuit is. De vinger werd alleen gewezen naar de lijfwachten. 

De journalist is in de uitoefening van zijn beroep in een wurggreep gehouden en op de grond gesmeten. Met geweld en in vereniging is zijn mobiel afhandig gemaakt. De veiligheidsmensen van de vicepresident zijn als valse bulldogs in actie gekomen, nadat hij met puntjes puntjes Pinas duidelijk maakte dat er geen beeld van de binnenkant van zijn auto gemaakt mocht worden. Hij maakte ter plekke zijn eigen wetten en oordeelde dat de journalist ethische codes zou hebben overschreden. Het lid van de regeringstop heeft de situatie uitgelokt en is minstens medeplichtig aan het lafhartige optreden tegen een weerloze verslaggever die slechts gewapend is met een pen en zijn mobiel. Deze worden door personen die zaken te verbergen hebben, gezien als handgranaten en bommenwerpers.

Het zal niet om het interieur zijn van het voertuig, dat gemaakt heeft dat de tweede man van het land zodanig tekeer ging waardoor zijn lijfwachten, onder wie politieagenten, in de fout zijn gegaan, alles wat in het Politie Handvest staat geschreven, vertrappend. Een ex-lid van het Jungle Commando greep de journalist van achteren, hield hem in een wurggreep en smeet hem zonder een greintje gevoel, op de grond. Wat zal in de auto zijn geweest wat niet vastgelegd mocht worden? Het moet wel om iets gaan wat blijkbaar de buitenwereld niet mocht zien.

Uit de beelden die intussen diverse personen hebben gezien, blijkt dat de regeringsfunctionaris gelogen heeft in het hoogste college van Staat dat de journalist in zijn auto was. Het drama dat zich voltrokken heeft op de stoep van het Assembleegebouw kan zelfs aanleiding zijn voor journalist/auteur Ivan Cairo om nog een adembenemende thriller te schrijven als zijn zeer spannend en bloedstollend tweede boek Dodelijk Geheim. Dit optreden bij de auto van de tweede man van het land zal zeker ook te maken hebben met top secret.

Intussen zijn we een week verder en het onderzoek is nog gaande. Journalisten verbonden aan diverse media zijn samen met de Surinaamse Vereniging van Journalisten in actie gekomen, want de grens van het toelaatbare is deze keer bruut overschreden. Ook journalisten die bij staatsmedia werken zijn solidair met het boycotten van de vicepresident en zijn kabinet. Maar nu is het overduidelijk dat journalisten bij de staatsmedia - die in stand worden gehouden met geld van het volk - niet met de portemonnee van de regering - niet kunnen meedoen met de boycot.

President, u moet de daad bij het woord voegen. Als de regering de persvrijheid hoog in het vaandel heeft, moeten ook journalisten die in dienst zijn bij STVS, ATV en SRS, de boycot kunnen doorvoeren in de nieuwsuitzendingen. Gelukkig zijn niet bij alle redacties van de zogenaamde 'staatsmedia' journalisten in dienst die door de politiek zijn aangesteld, zoals de raden van commissarissen en bepaalde leidinggevenden. Intussen wordt reikhalzend uitgekeken naar de uitkomst van het ONAFHANKELIJKE onderzoek, waarbij de schuldigen en medeplichtigen zonder aanzien des persoons worden berecht. Deze zaak zal niet met een sisser aflopen!

Nita Ramcharan