Een terugblik in het voor-covid tijdperk leert ons dat Surinaamse sporters de laatste jaren buiten 's lands grenzen, geen noemenswaardige resultaten hebben geboekt. Sinds de gloriejaren van voetbalvereniging Transvaal, de Surinaamse dames basketbalselectie en zwemmer Anthony Nesty in de vorige eeuw, zijn er -vooral in groepsverband-, weinig tot geen hoogtepunten meer geweest. Op enkele individuele prestaties na (Miguel van Assen), hebben Surinaamse sporters geen potten kunnen breken bij internationale meetmomenten. Om de een of andere reden presteren verenigingen of nationale selecties ondermaats. Vooral de afgelopen jaren zijn de prestaties van  Surinaamse selecties structureel slecht. De eerlijkheid gebied mij om te vermelden dat de volleybalselecties zo nu en dan wel goed voor de dag kwamen en dus in deze een lichtpunt zijn geweest, totdat de Covid-19 pandemie zich aandiende. Als we de balans opmaken, dan kunnen we gerust stellen dat Surinaamse afvaardigingen matig tot slecht presteerden toen er nog geen trainingsrestricties waren.

Nu er al langer dan anderhalf jaar niet adequaat is getraind en er ook geen competities zijn afgewerkt, schromen reislustige coaches/begeleiders er niet voor om voorafgaand aan de afvaardiging, zogenaamd optimistisch te zijn over de verwachtingen. Het is heel erg gênant om dezelfde personen na terugkeer te horen zeggen dat onze sporters duidelijk tekortschoten, omdat ze langer dan een jaar niet hebben getraind. Alsof ze eerst moesten afreizen om tot het besef te komen dat onze sporters al heel lang niet actief zijn geweest. Wanneer zullen we eens eerlijk toegeven dat onze sporters niet (goed) voorbereid zijn en dus een toernooi aan zich voorbij moeten laten gaan? Het is jammer dat men niet eerlijk voor de dag komt, maar ervoor kiest om de toch al schaarse financiële middelen te verspillen. Het argument dat die meetmomenten goed zijn om te weten waar we staan, kan geen stand houden, omdat sporters alleen beter worden door te oefenen en dat is al heel lang niet toegestaan. Niet voor niets luidt het spreekwoord: oefening baart kunst. De contra redenatie is dat als je niet oefent, je het ook niet zal kunnen en als gevolg daarvan het zal moeten afleggen tegen degenen die wel oefenen.

In deze economisch moeilijke tijd is het onethisch dat er gasten zijn die de schaarse financiële middelen verspillen om tegen beter weten in, sporters af te vaardigen, terwijl op voorhand al duidelijk is dat ze het zullen afleggen. Voor de duidelijkheid moet gesteld worden dat niemand tegen goed voorbereide afvaardigingen kan zijn. Echter kan het nooit de bedoeling zijn dat sporters te kijk worden gezet door ze af te vaardigen, terwijl ze nog niet op dat niveau zijn. Het zou beter zijn dat er hier te lande naartoe gewerkt wordt dat trainen weer wordt toegestaan, zodat sporters zich optimaal kunnen voorbereiden door te trainen en wedstrijden te spelen. Als er weer een zekere routine is en er competities worden afgewerkt, kunnen sporters weer verantwoord worden afgevaardigd.

Onlangs zijn er sporters geweest naar de Panam Junior Games en de resultaten zijn niet om over naar huis te schrijven. De middelen die met deze uitzending gemoeid waren, konden beter aangewend worden om lokaal zaken op orde te stellen. Het mag nimmer zo zijn dat jeugdigen te kijk worden gezet om de reislust van begeleiders te bevredigen. De jeugd moet beschermd worden tegen onnodige emotionele schade als gevolg van grandioze nederlagen.

Mireille Hoepel