Covid-19 en Armoede
25 Oct, 02:51
foto


Op 17 oktober 1987 is armoede in de vergadering in Trocadero in Parijs als een schending van mensenrechten geproclameerd. De Algemene vergadering van de Verenigde Naties (VN) heeft 17 oktober uitgeroepen tot ‘Internationale dag voor het uitbannen van armoede’. Dat deed zij al op 22 december 1992. Deze dag herinnert ons eraan dat er wereldwijd 700 miljoen mensen, 10% van de wereldbevolking, gebukt gaat onder de schrijnende gevolgen van extreme armoede. Dit is een aansporing om in toenemende mate serieuze pogingen te ondernemen om de armoede uit te bannen.

Thema
Het thema van de internationale dag voor het uitbannen van armoede is dit jaar: Stop met persistente armoede, respecteer alle mensen en onze planeet. De Secretaris-Generaal van de VN, António Guterres, heeft op 16 oktober 2021 in een twitterbericht aangegeven dat het de eerste keer in tientallen jaren is, dat extreme armoede toeneemt en dat solidariteit ontbreekt wanneer het juist hard nodig is.

Toename armoede door Covid
Covid-19 heeft ervoor gezorgd dat veel meer mensen in armoede zullen geraken. Volgens een rapport Projected poverty impacts of COVID-19 van de Wereldbank is de impact van Covid-19 het ergst voor mensen die generaties, geen gelijke toegang hebben tot publieke goederen en diensten zoals kwaliteitsvol onderwijs, degelijke gezondheidszorg en effectieve sociale bescherming. De Wereldbank heeft in haar rapport Projected poverty impacts of COVID-19 voorspellingen gedaan over de impact van Covid-19 op armoede. De voorspellingen wijzen uit dat 71-100 miljoen personen in armoede zullen geraken als gevolg van de Covid-19 crisis. De tragiek is dat maatregelen die door landen genomen zijn om Covid-19 te beheersen ongewild ervoor gezorgd hebben dat meer mensen in armoede geraakt zijn. In vele ontwikkelingslanden stelt de informele economie personen instaat te overleven.

In Suriname is het niet anders geweest als het gaat om de stagnatie van de informele economie gedurende de pandemie. Doordat lockdown  maatregelen in het begin en midden van de pandemie een noodzaak waren, hebben bedrijven met omzetverlies te kampen gehad. Als gevolg daarvan konden de bedrijven minder investeringen plegen en daardoor is de werkgelegenheid afgenomen. In sommige gevallen was het zelfs noodzakelijk arbeiders af te vloeien hetgeen resulteerde in toename van werklozen.

Door Covid-19 zijn er ook mensen overleden die in hun arbeidproductieve jaren waren alsook zij die tot de ouderen behoorden en economisch niet meer actief waren. In beide gevallen heeft de pandemie voor inkomensverlies van huishoudens gezorgd. De informele sociale bescherming die ouderen aan hun kleinkinderen verschaften is in sommige gevallen weg komen te vallen. 

Alhoewel Suriname anno 2019 een relatief kleine mid-jaarlijkse bevolking van 598.000 (ABS, juni 2021) had, is het belangrijk aan te geven dat de impact van Covid-19 zowel demografische, economische, sociaal, culturele  en psychische effecten voor sommige huishoudens  en het land zal hebben, welke nog voor een aantal jaren voelbaar zullen zijn.

Enkele demografische gevolgen van de Covid-19 pandemie kunnen zijn de afname van de levensverwachting van mannen en vrouwen, meer sterfte dan geboorten voor sommige maanden, afname van huwelijken, afname van de gemiddelde huishoudgrootten, afname van het aantal geboorten en toename van moedersterfte.

De impact van Covid-19 moet niet onderschat worden en het is van groot belang dat de overheid demografische gegevens verzamelt en nagaat hoeveel huishoudens door de pandemie in armoede verder geraakt zijn en zij die boven de armoedegrens waren eronder zijn komen te liggen. In Suriname hebben wij het zwaarder omdat, naast de Covid-19 pandemie, de economische situatie van het land niet al te best is.

Het is niet zo eenvoudig de impact van Covid-19 op huishoudens in Suriname te bepalen vanwege de culturele verscheidenheid en de regionale verschillen als het gaat om gelijke toegang tot publieke goederen en diensten en ontwikkeling van de districten.

Het is te hopen dat onze beleidsmakers zich bewust zijn van de gevolgen van de pandemie voor huishoudens en dat het beleid en de planning rekening houden met de effecten van Covid-19 op de samenleving, in het bijzonder de kwetsbare groepen.


Dr. Andrea Idelga Jubithana-Fernand
PHd in Demografie
MSc in Financiering van Sociale Bescherming
Docent AdeKUS
E-mail : andrea.jubithana-fernand@uvs.edu / fernandandreaid@gmail.com
Advertenties