In memoriam: Drs. Isaac Jamaludin

Drs. Isaac Jamaludin was een  maatschappelijk en sociaal betrokken medicus. Als lid van het Medisch Tuchtcollege en de Verenigingsraad voor norm en ethiek van de Vereniging van Medici in Suriname heeft hij zich vele jaren ingezet voor de kwaliteitsbewaking en verbetering van de beroepsuitoefening. In zijn verschillende hoedanigheden heeft hij zich altijd vol overgave en toewijding ingezet. Uit erkentelijkheid voor zijn inspanningen volgde de presidentiële onderscheiding en benoeming tot Officier in de ere Orde van de Palm.

In zijn praktijk heeft hij velen -al dan niet verspreid over verschillende generaties- begeleid en behandeld. Nog altijd scherp van geest en met de tijd meegaand is zijn hoge leeftijd geen belemmering geweest om de vereiste kwaliteitszorg te leveren. Op momenten dat zijn hoge leeftijd hem niet tot voordeel strekte om gelijke tred te houden met recente medisch (technologische) ontwikkelingen, kon hij vertrouwen op zijn grote dosis aan ervaring en kennis. Kort vóór zijn 90e verjaardag, op 1 april 2021, ging hij met pensioen. Bij zijn pensioneren had hij bijna 60 ambtsjaren achter de rug. Onze arts-patiëntrelatie van ruim 45 jaren had zijn oorsprong als gezinshuisarts van de familie. Deze relatie zette zich onafgebroken voort na mijn geboorte en duurde tot aan zijn pensionering.

De poli van dokter Jamaludin was aan de Watermolenstraat no. 10. Aanvankelijk had de poli een gescheiden ingang en aparte wachtruimten voor volwassenen en kinderen. Dit werd gewijzigd in een gezamenlijke wachtruimte voor alle patiënten.  De laatste jaren had deze fulltime huisarts alleen ochtendpoli tussen omstreeks 7:00 en 12:00 uur. Verlate aanmelding op het werk of de school vanwege doktersbezoek werd daardoor geminimaliseerd maar, ook de zieke die het aanbreken van de dag als een opluchting had ervaren, maakte meer dan dankbaar gebruik van deze vroege poli.

Hij was een toegewijde arts die altijd klaar stond voor zijn medemens. Hij was het type arts bij wie de communicatie aanvoelde alsof het praten vanzelf ging. Patiënt empowernment en zelfmanagement waren ingebed in zijn praktijkbeoefening. Tijdens het doktersbezoek laten weten dat je zelf al (op het internet) naar een diagnose of mogelijk geneesmiddel had gezocht, daar had je dus geen diplomatie voor nodig.

Een huis- en bedrijfsarts die altijd vriendelijk, op zachte en rustige toon en met aandacht de behandeling deed.  In de drukke praktijk werd de telefoon beantwoord door hem. Met zijn mooi en nette handschrift vulde hij aanvragen en recepten volledig in.  Een volle wachtzaal en het einde van het spreekuur was nimmer aanleiding voor een gehaaste afhandeling. De kwaliteit van het consult was ook niet afhankelijk van de aan- of afwezigheid van zijn assistent.  

Met zijn poli in het hart van Paramaribo, dichtbij de Waterkant, werd hij dagelijks geconfronteerd met de brede maatschappelijke realiteit. Nimmer heeft hij zich daarvoor afgesloten, integendeel bleef hij verbonden met zijn omgeving en verrichtte dagelijks met respectvolle bejegening de 'zakat' (aalmoes aan armen). De vele momenten van stille uitwisseling tussen dokter en behoeftigen zullen alleen de alerte polibezoeker niet zijn ontgaan.

Het is zeker niet ondenkbaar dat voor gewezen patiënten en bekenden het passeren van het pand aan de Watermolenstraat no.10 gepaard zal gaan  met gevoelens van verdriet en gemis.  Op die momenten moge tot kracht zijn, de kostbare herinnering dat dokter Jamaludin een arts  was die centraal stelde: de hulp aan zijn medemens en niet de hulp aan de patiënt.

In dankbare herinnering
mr. Daniëlle G. W. Karamat Ali
gewezen patiënt tevens achternicht van Drs. Isaac Jamaludin