De vissector is bezorgd over herhaalde berichten in de Guyanese media over visvergunningen die door LVV verstrekt zullen worden.
Nog helder kan ik mij voor de geest halen, de Chinese megatrawlers die eind 2018 maandenlang in of nabij onze visgronden in zee lagen. Het hield grote delen van de samenleving permanent bezig. Personen die ons en onze hulpbronnen zouden moesten beschermen, schenen belang te hebben dat die megatrawlers onze visgronden kwamen leegplunderen. Regeerders en volksvertegenwoordigers als vijanden van het volk.

De logische vraag toen was: Waarom leggen megatrawlers, waarvan de eigenaren weten dat zij in de verste verten niet voldoen aan de voorwaarden om in Surinaamse wateren te vissen, een afstand van ± 15.000 km af. Was het powerplay en/of intimidatie of was hen voorgehouden dat de corruptie in Suriname – toen in 2018 - zulke vormen had aangenomen, dat wie maar betaalt alles mocht doen; ongeacht of de wet dat toeliet.

Sinds het laatste bezoek van president Santokhi aan Guyana - waarbij ook de minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij, Prahlad Sewdien, aanwezig was - schijnen wij ons weer ernstig zorgen te moeten maken wat ons visbestand betreft. Het was de Guyanese regering ter ore gekomen dat Guyanese vissers niet op basis van direct door de Surinaamse overheid aan hen verstrekte vergunningen visten in Surinaamse wateren. Vergunningen om te vissen had de Guyanese visser ‘gekocht’ van zogenaamde Surinaamse stromannen, die hun vergunning onderverhuurden.

Volgens de Surinaamse regering was het gevolg van deze – jarenlang gedoogde - malafide handelingen dat grote delen van de visvangst verdwenen naar Guyana. Er scheen dus een wederzijds belang voor de Guyanese en Surinaamse regering. Vanuit de Guyanese regering werd het verzoek gedaan of de vergunningen rechtstreeks konden worden verstrekt aan de Guyanese vissers. De minister van LVV heeft –  dat heeft hij althans het Surinaamse volk verteld – direct aan zijn Guyanese partners te kennen gegeven dat het verstrekken van Surinaamse visvergunningen aan buitenlanders op gespannen voet staat met de Surinaamse wetgeving. In weerwil van wat minister Sewdien het Surinaamse volk gezegd heeft blijven geruchten aanhouden dat er een deal overeengekomen is tussen de verantwoordelijken van beide landen.

Als wij nu haast dagelijks horen dat in Guyana vissers door exponenten van de regering worden opgeroepen om zich te registreren i.v.m. met het verkrijgen van een Surinaamse visvergunning, dan moeten wij ons afvragen waarom Guyana dat doet.  Indien minister Sewdien zijn Guyanese counterpart in ronde Engelse woorden heeft verteld, wat hij ons vertelt, dan moeten wij ons afvragen of hier geen spraken is van provocatie; of de zaak op de spits drijven? Of heeft men er toch nog een mouw aan weten te passen? De minister van LVV zal aan ons en aan Guyana moeten blijven uitleggen wat men in Guyana – op het gebied van visserij wel of niet kan verwachten.

Zowel Udo Karg, voorzitter van de Surinaamse Seafood Associatie (SSA), als Willem Mohamedhoesein van het Visserscollectief hebben hun verontwaardiging eerder laten horen over uitspraken betreffende de vissector tijdens het bezoek van ons staatshoofd aan Guyana. Beide Surinamers wijzen erop dat de Guyanese vissers hun eigen visgronden leeggevist hebben en dat nu bezig zijn te doen met de Surinaamse visgronden, terwijl Surinaamse vissers zich houden aan het vastgesteld managementplan dat duurzaam beheer van de visserijsector garandeert.

De ultieme vraag is of de belangrijke sectoren van elk land dat duurzame ontwikkeling serieus neemt, niet primair in handen moet zijn van de eigen mensen. Als gasten worden toegelaten dan moeten we weten wanneer ze komen hoe lang ze er zullen zijn, maar vooral zullen ze zich aan de regels moeten houden die hier gelden. Regering Santokhi stel de duurzame ontwikkeling van de Surinaamse vissector centraal!

Hans Breeveld