Column: Steek een kaars aan
20 Jan, 00:59
foto


De benoeming van Bordo tot beleidsmedewerker en directeur van de Anthony Nesty Sporthal met een salaris van SRD 12.000 per maand heeft veel tongen en vingers in beroering gebracht. Waarom een man benoemen die van de daken had verkondigd niet geïnteresseerd te zijn in welke overheidsfunctie dan ook. Plotseling hoor je Bordo en zijn omgeving nu zeggen dat al die geschoolden in Suriname er niets van gebakken hebben.

Deze Bordose waarheid laat ik voor wat zij waard is. Maar als geschoolden hebben gefaald dan kijk je toch uit naar beter geschoolden en toch niet naar haast ongeschoolden? Jammer voor Bordo dat hij aangaf als verdienste te hebben een business te kunnen draaien, juist op het moment dat VS-politici bezig zijn af te rekenen met een man die meer formeel onderwijs heeft genoten dan Bordo en die meer privé ondernemingen heeft geleid als ons economisch wonderkind. De vraag mag gesteld worden of wij in ons land niet te lang blijven stilstaan bij negativiteit. Hoe snel zal een land vooruitkomen dat zich hoofdzakelijk verlekkert aan het negatieve?

Een land met een volk dat weinig oog en oor heeft voor hetgeen dat wel goed verloopt en voor personen die zich optimaal inzetten, zal uiteindelijk een volk van verliezers zijn. Ik weet niet of er een causaal verband is tussen het wijdverbreid negativisme en het denken van de jonge mensen. Maar tijdens mijn eerste colleges vroeg ik vaak aan studenten of zij 5 positieve zaken van of over Suriname konden opschrijven. De meesten kwamen niet verder dan 1 of 2 zaken, terwijl er ook studenten waren die niets positiefs over Suriname konden bedenken.

Ik was dan ook zeer ingenomen met het initiatief van Gerold Vliet, presentator bij radio/tv-ABC om in het moeilijke jaar 2020 aan opinieleiders te vragen wie zij zagen als meest opmerkelijke minister, DNA-lid en vrouwelijke ondernemer. Ook wilde hij weten wat de groep de meest opmerkelijke uitspraak van het jaar vond. De minister van 2020 werd Armand Achaibersing van Financiën & Planning. Mahinder Jogi werd parlementariër van het jaar. De uitspraak van het jaar kwam uit de mond van luitenant-kolonel Danielle Veira: Ga naar je tekila party  … Doe ’t.
Waarmee men helaas problemen had was het aanwijzen van de vrouwelijke ondernemer van het jaar. En dat in een land-in-ontwikkeling waar ondernemen centraal zou moeten staan. Toen enkele verlichte geesten toch nog Tania Lieuw A Soe aanwezen was de vraag van velen: Wie is zij?

Op de eerste donderdag in 2021 was Tania Lieuw A Soe te horen in het programma van Gerold Vliet. Wat heb ik genoten, wat ben ik geïnspireerd, wat was ik trots om Surinamer te zijn toen ik hoorde wat Tania Lieuw A Soe en haar organisatie Wi Uma Fu Sranan allemaal doen. Zonder het expliciet te zeggen heeft ze ons een uitmuntend 2021 toegewenst en stilletjes toegezegd.
Zij begon terecht met de opmerking dat ondernemen geen easy walk is. Vooral niet als je ernaar streeft producten op de markt te brengen waarbij de grondstoffen voor bijna 100% uit Suriname afkomstig zijn; dus geen verwerkings- of verpakkingsindustrie.

Voor de organisatie die in 2013 is begonnen was het aanvankelijk: Kruipen en huilen ... 10 keer vallen 11 keer opstaan. Begonnen met Kokori pap is Uma fu Sranan thans bezig een product te ontwikkelen met een standaard waar geen van de geïmporteerde babypappen aan zal kunnen voldoen. Een product waar voor de bereiding geen melk of melkpoeder aan te pas komt. Het juiste product voor Surinaamse baby’s tot in Kwamelasamutu.
Deze pap is en een eigen lokaal product met een competitieve prijs, maar ook een complete formule, met alle proteïne en mineralen die een kind per voedingseenheid nodig heeft.

Uit opmerkingen van Ernst Bleyert, die ooit fantastische Bleyco sappen produceerde en ook in het programma te horen was, bleek weer eens hoe slecht  banken in Suriname meewerken aan echte ontwikkeling van ons land en soms zelfs een destructieve rol kunnen spelen. Gelukkig dat IDB ook in Suriname opereert. Deze bank heeft ondersteuning verleend in het professionaliseren en commercialiseren van het bedrijf. Uiteindelijk hielp ook Japan met financiering waarbij de IDB de uitvoering voor haar rekening nam.

Het was fijn te horen dat Wi Uma Fu Sranan in het verre Kapasikele, een dorp bij Klaaskreek bezig is. 10 mensen werken in vaste dienst aan dit product, terwijl 40 tot 50 personen een inkomen hebben middels het oogsten van de grondstoffen. Als je hoort dat ondertussen honderden vrouwen zijn getraind dan kijk je toch weer anders naar ons land.

Het is te hopen dat de politici van dit jaar en de jaren die komen, en ook de bankiers zullen inzien dat dit soort bedrijven de backbone vormen voor onze economie en onze totale ontwikkeling.
Dus ook in 2021 geldt de Chinese wijsheid: beter een kaars aan te steken dan te klagen over duisternis.

Hans Breeveld
Advertenties