Wan pipel

De frase cancel 2020! is bij u zeker niet onbekend. Volgens sommigen kan het afgelopen (schrikkel)jaar niet anders dan als ramp(zalig) worden bestempeld. De wereld lag en ligt nog steeds in de ban van het Corona virus met daaraan toegevoegd de economische malaise en nog (veel) meer ellende op allerlei gebied. Zullen deze 365 dagen ons als persoon en natie anders gezind zijn? Of is dat ijdele hoop?

Bij het beschrijven van het onderwerpelijke voor vandaag, krijg ik steeds het beeld van een sluimerende of zoals de wetenschap dat beschrijft, een slapende vulkaan terug. Nu weten we dat Suriname een zeer gezegend land is en derhalve tot nog toe van veel ellende de natuur regarderende bespaard is gebleven. Echter in een steeds minder tolerant wordende maatschappij/wereld, vrees ik heel soms voor zo'n 'vulkanische' eruptie. Ik kan het verkeerd ingeschat hebben of misschien houdt mijn gevoel mij straal voor de gek, maar de afgelopen tijd steekt het etnische steeds meer de kop op; soms in zeer alarmerende proporties vooral op sociale media. Het lijkt wel een wedloop naar de 'hoofdprijs' waar toeschouwers zich afvragen: is dit de richting?

Suriname wordt naar de buitenwereld meestal als een mooie bromki djari geschetst, maar van binnen is het alles behalve perfect. De praktijk leert ons echter dat er zoveel sijpelt door de samenleving, maar we kiezen er op een of ander manier (bewust) voor deze delicate kwestie(s) te negeren. Heel jammer omdat dergelijke issues zijn als onkruid: als het niet tijdig aangepakt wordt, ontstaat er overwoekering wat uiteindelijk zijn tol zal eisen. Het is dus slechts een kwestie van tijd! In de fase waarin het land zich heden bevindt, is een dergelijke uitbarsting echt het laatste dat we zouden moeten stimuleren. Het is daarom een fundamenteel kwaad dat in de hedendaagse samenleving(en) dit fenomeen nog existeert en haast dagelijks al dan niet bewust gevoed wordt. Wie heeft er precies baat bij? De vragen wat houdt ons gedeeld en wat kunnen we eraan doen, kunnen wellicht richting geven aan de oplossing voor zover we die willen.

Suriname is apart en dat houden we ook graag zó. Echter moeten wij wél onderkennen dat er (veel) spanning 'in de pot zit' en gauw actie ondernemen. Er is al voldoende ellende en ons land zit thans ook niet op de juiste frequentie. Het is misschien beter een vuist te maken en na te gaan fa wi kan set eng samen i.p.v. te focussen op verschillen. Het is meer dan duidelijk in ons volkslied verankerd: hoe wij hier ook samen kwamen, wi mu seti kondre bun! Laat het niet slechts een gezang zijn doch een dringende oproep om dit land samen tot grotere hoogte te brengen.

Ik wens u een gezond en liefdevol 2021.

Nathalie Valpoort