Iedereen die dagelijks de weg op gaat in Suriname weet het: ons wegennet kraakt in zijn voegen. Files zijn geen uitzondering meer, maar vaste prik. Wegen die ooit voldoende leken, zijn vandaag te smal en gevaarlijk geworden. Voetgangers en fietsers wagen hun leven langs bermen die nauwelijks ruimte bieden, terwijl bromfietsen en e-bikes zich zonder duidelijke regels een weg banen door het verkeer. De vraag is niet óf er iets moet gebeuren, maar wanneer en hoe.

Suriname kent steeds meer auto’s, bromfietsen en e-bikes, maar de infrastructuur groeit niet mee. Veel drukke wegen kruisen elkaar zonder dat er structurele oplossingen zijn voor de dagelijkse verkeersstromen. Aparte paden voor fietsers en bromfietsers ontbreken vrijwel geheel, en de veiligheid van voetgangers is nergens gegarandeerd.

Neem de Kwattaweg. Deze verkeersader barst uit zijn voegen. De oplossing ligt voor de hand: de ringweg doortrekken tot aan de Vierde – en bij voorkeur zelfs de Vijfde – Rijweg, met voldoende tussenwegen tussen de Kwattaweg en de Ringweg. Daarbij kan worden gedacht aan verbindingen via de Peu Et Contentstraat, de Noordwijkweg, de Soekhanstraat en de Henrie Fernandesweg.

Ook de Washingtonstraat kan de verkeersdruk niet langer aan. Als eerste afslag vanuit de Kwattaweg richting het noordoosten én als laatste afslag vanuit de ringweg richting het zuidwesten is de capaciteit volledig uitgeput. Hier is een compleet nieuw ontwerp noodzakelijk.

De Hernhutterstraat vormt een ander knelpunt. Dagelijkse files zouden eenvoudig kunnen worden verminderd door een kleine brug aan te leggen over het kanaal, bijvoorbeeld tussen de Awaradam- en de Corantijnstraat. Soms kan een relatief kleine ingreep al een groot verschil maken voor duizenden weggebruikers.

En dan zijn er de twee, al jaren besproken, bruggen over de Surinamerivier: bij Domburg en Leonsberg. Zulke verbindingen zouden de mobiliteit tussen Paramaribo en de districten drastisch verbeteren en tegelijkertijd de economie stimuleren. Bovendien zouden ze de huidige Jules Wijdenboschbrug ontlasten, die dagelijks veel meer verkeer te verwerken krijgt dan waarvoor zij oorspronkelijk ontworpen is.

Het grote gemis is een algemeen meerjarenplan. Niet langer ad-hocbeslissingen, maar een strategisch plan dat rekening houdt met groeiend verkeer en internationale normen voor infrastructuur. Zo’n plan moet bestaan uit bredere verbindingswegen, veilige fiets- en voetpaden, nieuwe ontsluitingswegen en een wettelijke basis voor verkeersveiligheid rond e-bikes en bromfietsen.

De realiteit is simpel: zonder moderne infrastructuur stagneren zowel onze economie als ons dagelijks leven. Bedrijven verliezen tijd in files, gezinnen brengen uren door onderweg en de verkeersveiligheid laat ernstig te wensen over.

Suriname kan zich niet veroorloven achter te blijven. Het is tijd dat de overheid, samen met deskundigen en de samenleving, de handschoen oppakt en durft te investeren in een breed gedragen meerjarenplan.

De wegen liggen er, letterlijk. Maar de toekomst moeten we nog bouwen.

Hervé Berghaven