Pupillen van Smart Kids Academy en Century 21 Suriname, beide scholen voor adaptief onderwijs, hebben het tweede en derde kwartaal van het afgelopen schooljaar kunnen afmaken. Dit, ondanks de uitdagingen die Covid-19 met zich meebracht. “Alle kindertjes zijn over naar de volgende klas. Nu het nieuwe schooljaar is begonnen, loopt niemand achter met leerstof”, zegt Karin Misran-Brunings niet zonder trots.

Misran-Brunings is voorzitter van Stichting Equal Rights Foundation, dat twee scholen voor adaptief onderwijs onder haar beheer heeft: Smart Kids Academy op basisniveau en Century 21 Suriname op voortgezet niveau. Zij maakt samen met Yvonne Towikromo en Monica Sanwakid-Anomtaroeno deel uit van het bestuur van de stichting, waarvan de oprichting is geschied vanuit de wens om een wezenlijke bijdrage te leveren aan het opheffen van ongelijkheid op welk gebied dan ook, maar vooral als het gaat om kansarmen en in het bijzonder vrouwen, kinderen en mensen met een beperking. Gelet op hun ervaring en expertise hebben de oprichters gemeend te beginnen bij jongeren, en wel op onderwijsgebied.

Iedereen op zijn eigen tijd
“In Suriname merken we binnen het onderwijs dat er relatief veel kinderen in een klas zitten. Soms merk je dat een kind niet zo goed mee kan gaan. In het ene geval wil het kind misschien gewoon een beetje lastig doen, maar het kan ook zijn dat het kind de leerstof niet begrijpt. Hij of zij heeft een ander tempo nodig, of een andere manier van uitleggen. Soms heeft het kind even die één op één uitleg nodig. En in het regulier onderwijs is dat niet altijd mogelijk. Zodoende is Smart Kids Academy voor adaptief onderwijs ontstaan, want er zijn toch wel heel veel kinderen die die extra aandacht nodig hebben”, legt Brunings-Misran uit. Adaptief onderwijs houdt in dat de leerstof aan het tempo van het kind wordt aangepast. “We moeten uiteindelijk natuurlijk wel de leerstof van het schooljaar afronden, maar houden zoveel mogelijk rekening met het tempo van de kinderen. Iedereen op zijn eigen tijd.”

Kleine groepen
Bij Smart Kids Academy wordt daarom met kleine groepen gewerkt. De leerkrachten zijn individueel bezig met de kinderen. “We zijn niet klassikaal bezig, omdat meeste kinderen die bij ons zitten op hun tempo gevoed worden qua leerstof. Je hebt bij ons kinderen die hoogbegaafd zijn en je hebt kinderen die iets trager zijn. Voor elk van hen moet je aangepast leermateriaal hebben. Soms moet je visueel bezig zijn, plaatjes erbij hebben om het kind te laten zien wat iets betekent, zodat het kind kan begrijpen waarover het gaat. Vandaar dat het bij ons anders is. En omdat je kleine groepen hebt, kun je ook betere resultaten bereiken.” Misran-Brunings vertelt over een leerling met dyslexie. “In dat jongetje moeten we extra tijd investeren. We weten dat lezen een probleem is, dus je moet veel met hem oefenen.”

Autisme en dyscalculie
Ook een jongen met autisme maakt deel uit van de school. Als leerling van groep 8 zou hij volgens planning dit schooljaar de GLO-toets moeten maken. Het is aan hem niet te zien dat hij autistisch is. Hij leert heel goed, alleen moet hij in een kleinere groep werken, omdat hij niet tegen drukte kan. Misran-Brunings: “Met drukke kinderen om zich heen kan hij zich niet goed concentreren, terwijl hij nu in een kleine groep zit. En hij gaat als een speer!” Naast kinderen met dyslexie, heeft Smart Kids Academy ook kinderen met dyscalculie onder haar hoede genomen. Kinderen met dyscalculie hebben hardnekkige problemen bij het aanleren en automatiseren van de basisvaardigheden van rekenen en wiskunde. “We werken individueel met ze, leggen de stof goed uit en leren hen bepaalde kneepjes bij. Daarna kunnen ze zelfstandig werken.”

Het gaat om het kind
Bij Century 21 Suriname voor voortgezet adaptief onderwijs wordt hetzelfde principe toegepast. En omdat het om iets oudere kinderen gaat, kunnen de lessen hier zowel fysiek als online worden verzorgd. Ook hier verloopt het onderwijsproces goed, geeft de voorzitter van Equal Rights Foundation aan. Het vorige schooljaar werd een verzoek gericht aan het Ministerie van Onderwijs voor leerkrachten en leermiddelen, maar vanwege een tekort aan zowel leerkrachten als leermiddelen kon hieraan niet worden voldaan. Het is tot nu toe gelukt om zelf de boeken kopen en de leerkrachten te betalen, maar toch geeft het bestuur de hoop niet op dat hij het volgende schooljaar extra hulp krijgt in de vorm van leerboeken en leerkrachten. “We gaan blijven vragen. Zolang het ministerie de ruimte heeft, hoop ik dat het ons kan helpen. Uiteindelijk gaat het om de kinderen”, meent Misran-Brunings.