Journalisten individueel en hun vereniging lijken met stomheid geslagen. Wie zwijgt stemt toe. Wat een spiegel voorgehouden. De zuiverste vorm van 'peer education'. Kortheidshalve verwijs ik naar het artikel verschenen op Starnieuws met als titel: De Surinaamse pers: Een grote maatschappelijke ramp. 

Vol verwachting keek ik uit naar de reactie van een onzer stoere journalisten of van de journalistenvereniging. Nu een aantal dagen verder is het doodzwijgen van Arny Belfor, evident. De 4e macht uit de eigen gelederen als zodanig betiteld. En zij met stomheid geslagen. Ook deze macht is onder invloed van het wanbeleid van de afgelopen 10 jaren aan gruzelementen geslagen. 

Ook deze macht heeft te lijden gehad van de omgevingsfactoren waarin zij moesten functioneren. Ook bij deze macht is het dus nodig om te evalueren, hergroeperen en aan te passen aan de nieuwe omgevingsfactoren waarbinnen geopereerd moet worden. Pijnlijk maar waar, dat is de waarheid. Altijd pijnlijk maar waar. Waarom geen reactie van de overijverige, stoere zich journalist noemende werkers die zelfs op naar mijn mening onbeschofte wijze gezagsdragers hebben bejegend en nog steeds bejegenen.

De GOEDE niet te na gesproken, want ik ken enkelen die hun werk met de juiste journalistieke ethiek uitvoeren. Journalisten: nemen jullie het bericht ter harte. Sta voor de spiegel en kijk waar het een en ander verbeterd kan worden. Draag bij aan de juiste invulling van de 4e macht waar u zo prat op gaat. Het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen. Versterk AUB die benen. Vooral institutioneel. Een welgemeend advies. U heeft natuurlijk ook het recht om dit advies terzijde te stellen.