De CBvS werd al niet serieus genomen, maar nu is het erger geworden. Bij een volgende persbriefing (vroeger kenden wij dit als persconferentie) zullen naar waarschijnlijkheid alleen medewerkers van de staatsmedia aanwezig zijn. Journalisten zullen er niet zijn.

Een valse start eindigt meestal ook in een verloren eind. De valse start van de nieuwe governor is typerend hoe serieus hij en de zijnen de perikelen rond de CBvS nemen. De emoties en gevoelens die op dit moment in de samenleving ronddwalen over de CBvS, lijken geen invloed te hebben op de governor en de zijnen.

De nieuwe governor is aangesteld na een zeer onstuimige periode bij de CBvS. Hij is juist aangesteld om de zaken zo snel mogelijk transparant te maken om de rust op de kapitaalmarkt te doen terugkeren. Die taak heeft hij niet begrepen. Gezien de gevoeligheid van de kwestie rond het debacle bij de moederbank en de vereiste transparantie, had hij tenminste vijf vragen per journalist moeten verwachten: “Hoe, wat, waar, wanneer, waarom”. Kortom, de gevoeligheid van zaak is niet doordrongen tot de governor.

De afgelopen tien jaar was er geen beleid, geen visie, geen vindingrijkheid en geen enkele vorm van sturing. Voeg daar nog eens de veronderstelde corruptie en verduistering aan toe en dan heb je een giftige mix van stilstand, desinteresse en onmacht. De CBvS is verworden tot een politieke werkarm van de regering en is de onafhankelijkheid en de eigen identiteit kwijt. De governor die de opdrachten van de minister van Financiën niet uitvoert, mag de koffers pakken en heeft dus niks meer te vertellen. Wie zou tegenwoordig nog op een feestje durven te vertellen dat hij of zij bij de CBvS werkt?

Alleen de bekrompen geest neemt genoegen met de teloorgang van een geweldige moederbank met zo veel verdienste voor de Surinaamse samenleving. We vinden dat de Centrale Bank van Suriname compleet heringericht moet worden naar internationale standaarden idem dito ook de mensen op de topplaatsen die nog een paar jaar mee kunnen draaien en over zeer goede competities beschikken. We hebben niks aan brandhout. Zonder visie, zonder bestuurlijke vernieuwing zal de verdere verloedering en afgang in ons land verder toenemen en dat bedreigt de pluriforme samenleving alsmede de democratie.

De pijngrens en het leedvermaak zijn bereikt.