Met het wijzen van vonnissen van de Rechterlijke Macht in de 8 decembermoordenzaak is het bewijs geleverd dat de rechtsstaat in Suriname rechtovereind staat en solide is. Met name is het voor DOE belangrijk en duidelijk, dat de rechterlijke macht in staat is op basis van wet en recht, ongeïntimideerd en onafhankelijk recht te spreken zonder aanziens des persoons. Ook is heel duidelijk bewezen dat er in redelijke mate sprake is van scheiding der machten. En dit is wat we zeker moeten koesteren. 

De uitspraak heeft natuurlijk, juridische, maatschappelijke en politieke consequenties. En deze moeten worden gedragen. Voor sommige van de toenmalige verdachten is de uitspraak voordelig uitgepakt, terwijl voor anderen dat niet het geval is. Het laatste is het geval met de President van onze Republiek Suriname die tot 20 jaren celstraf, in eerste aanleg is veroordeeld. In een rechtsstaat rest er dus enerzijds niks anders dan dat het vonnis van de rechterlijke macht wordt gerespecteerd en dat uitvoering hieraan wordt gegeven conform instructies. Een van de belangrijkste gevolgen is dat de veroordeelde persoon Desiré Delano Bouterse op basis van onze GW niet het ambt van President van het land kan blijven vervullen. Anderzijds heeft de veroordeelde ook het recht om tegen het vonnis in verzet te gaan of hoger beroep aan te tekenen. 

Toch moeten we beamen dat deze zaak ook zwaar politiek geladen is, maar ook diepe wonden heeft geslagen in de gemeenschap. Het heeft de samenleving opgesplitst. Hetzelfde is het geval met de Moiwana moorden van 29 november 1986, waarbij ten minste 39 ongewapende burgers zijn vermoord. Ook de standrechtelijke executies van burgers en militairen tijdens de militaire periode en binnenlandse oorlog moeten we niet vergeten. Deze zijn mensenrechtenschendingen die voor maar liefst 37 jaren als een molensteen om de hals van de Surinaamse  gemeenschap hangen.  

Met deze uitspraak en een deel verduidelijking van deze zwarte bladzijde in de maatschappij vindt DOE dat:

- het nu de tijd is om het proces van daadwerkelijke verwerking door de gemeenschap en nabestaanden van de vermoorden op te starten. 

- De tweedeling in de gemeenschap weg te werken. 

- We verder moeten. 

Suriname is niet gebaat bij wanorde en chaos. We leven niet meer in 1982 en gaan ook niet meer naar een 1980–1987 situatie. Niemand hoeft te dreigen, de wereld kijkt mee en zal dat niet meer toestaan. Als er toch chaos wordt gecreëerd, dan zal slechts de grote verliezer zijn, wij met ons allen en de volgende generaties.

Laten we daarom deze bladzijde nu omslaan. DOE roept daarom alle instituten in het land en de totale samenleving op, om met respect voor de rechtsstaat, alles te DOEn wat nodig is om een bijdrage te leveren aan deze verwerking en het herstelproces van de Surinaamse natie.