Column: De partij, wegen, grondpapieren, bruggen etc.

De uitspraken gedaan door bewindvoerders bij de oplevering van de geasfalteerde Mangolaan op zaterdag 31 augustus 2019 riepen bij mij het gevoel op dat ik in een zogenaamde eenpartijstaat leef. Het past niet in een democratische Staat dat ambtsdragers zichzelf op de borst slaan en eer opeisen voor hun politieke partij, wanneer publieke werken met staatsmiddelen zijn gerealiseerd. Op die zaterdag hoorde ik een machthebber luidkeels aangeven dat de NDP zorgt voor wegenbouw, goed drinkwater, volksgezondheid, bruggen, grondpapieren ect.

De politicoloog R.A. Koole definieert een politieke partij als: ‘een groep burgers, min of meer permanent georganiseerd op basis van een bepaalde maatschappijvisie en/of een concreet programma, die door middel van het stellen van kandidaten, probeert zoveel mogelijk geestverwanten te laten verkiezen in volksvertegenwoordigende lichamen of te laten benoemen in publieke functies’. 

Conform onze wettelijke regels geldt deze definitie perfect voor Suriname. Hopelijk zien de machthebbers na het lezen hiervan het verschil tussen een politieke partij en de staat.

Al die publieke werken die door de politieke machthebbers bij de Mangolaan werden opgesomd, zijn toch niet betaald uit de kas van de NDP. Anderzijds weten wij dat we nu een coalitieregering hebben. De vraag is dan ook, wat was/is de bijdrage van de coalitiepartners; zitten ze daar voor spek en bonen? Maar ook kan gewezen worden op het feit dat de leiders van de NDP vaak burgers oproepen om samen de ontwikkeling van Suriname ter hand te nemen. Wie zal daar nog zin in hebben wanneer bij de oplevering van projecten slechts de NDP met de eer gaat strijken? Is die oproep dan niet vals?

Maar je vraagt je af of er in die partij geen personen zijn met voldoende wetenschappelijke bagage om de dagdromers in de partij te corrigeren. Deze lieden weten toch dat ambtenaren en medewerkers van constructiebedrijven leden of sympathisanten van uiteenlopende politieke partijen zijn en dus niet slechts NDP'ers – indien die erbij zijn - werken aan het realiseren van projecten in Suriname.

Dat de regering aan het eind van de rit met man en macht nog alle soort projecten probeert af te ronden, zou ook vertaald kunnen worden als - slecht kunnen plannen. Het is geen voorbeeld voor het volk en met name niet voor de jeugd. Wij houden onze kinderen vaak voor om de leerstof niet op te stapelen tot het laatste moment, maar deze regelmatig door te nemen ...en wat doet de regering?   

Deze regering heeft de methode om in het verkiezingsjaar wat leuke dingen voor de kiezers te doen niet uitgevonden, maar spant wel de kroon. Zo moeten we steeds weer de wenkbrauwen fronsen wanneer de regering vindt dat ze grondpapieren, bereidverklaringen, het ter hand stellen van sleutels van woningen aan de daarvoor in aanmerking komende personen, collectief moet doen. Deze bijeenkomsten zijn niet ontbloot van partij politieke retoriek en slechts één partij van de regeringscoalitie wordt geprofileerd.

Het bestuursrecht leert dat er sprake is van détournement de pouvoir wanneer een orgaan de haar toegemeten bevoegdheid kennelijk voor een ander doel gebruikt dan waarvoor die bevoegdheid was verleend. Iedere keer wanneer deze manifestaties plaatsvinden vraag ik mij af of hier geen sprake van is. De overheid heeft namelijk de plicht om werkgelegenheid, huisvesting en meer, te realiseren voor de burger, maar niet de bevoegdheid om politiek andersdenkenden te dwingen partij politiek gepraat aan te horen alvorens hun bescheiden in ontvangst te mogen nemen. Ik vraag mij soms af wat er zou gebeuren indien burgers, die voor een van deze meetings worden uitgenodigd, laten weten geen zin te hebben in dat partij politiek gepraat en hun bescheiden liever willen ontvangen op een ‘s landskantoor. Zou er een proefproces volgen indien de regeerders zo’n verzoek afwijzen en verplichten dat betrokkenen aanwezig moeten zijn. 

Uiteraard zou elke regering – in de overgangsperiode naar de volwassen democratie - aan het eind van haar regeerperiode een lijst kunnen publiceren over alles wat in haar regeerperiode gerealiseerd is, maar gebruik het volk niet als decor voor uw partij politieke propaganda. 

De overheid heeft de bevoegdheid om grondbeschikkingen uit te geven, huizen te bouwen ten behoeve van de in woningnood verkerende burgers. Maar de overheid heeft niet de bevoegdheid om mensen als 'bedelaars' neer te zetten met foto en filmcamera op hen gericht. 

De burgers hebben het recht om te zeggen: “ik wens mijn beschikking of sleutel van mijn woning gewoon op te halen op de desbetreffende afdeling van het ministerie”. Dat zou ons als gemeenschap overigens ook minder kosten.