Nu de verkiezingsmachine langzamerhand op gang begint te komen, worden door vele politici stoere en vergaande uitspraken gedaan. Velen rekenen op een aantal DNA-zetels die slechts een droom zal blijven. Of die uitspraken podiumtaal zijn of als het bedoeld zijn om een psychologisch effect te sorteren, zal de tijd ons leren. Behalve de uitspraken, wordt er zoveel energie, kapitaal, tijd en manpower in de politieke arena gestoken. Het is vaak niet zeker of het de verwachte resultaten zal boeken.

Politiek is trouwens een wetenschap en het is tevens een dynamisch en momentproces. Dit hebben veel politici duidelijk begrepen en hebben eieren voor hun geld gekozen. Deze trend komt de laatste decennia veelvuldig voor en de hedendaagse overlopers komen eerder over als gelukszoekers. De vraag is of zij om ideologische of om principiële redenen de overstap doen.

Als wij de Surinaamse historie nader bekijken, dan is dit fenomeen begonnen in 1975. Toen verlieten de NPS-dissidenten : Paul Salam Somohardjo, Liesdek Clarke en Charles Lee Kon Fong de partij en vormden een eigen fractie. Op gegeven ogenblik was de stand in het Parlement:  19 – 19. Lee Kon Fong die de doorslag moest geven, vertoefde toen op Curaçao. In landsbelang en om de vrede in het land te behouden, deed het paradepaard van de VHP, Ir. George Hindori de oversteek naar de coalitie en de onafhankelijkheid werd een feit op 25 november 1975. Later sloot Hindori zich aan bij de HPP en werd gekozen in 1977 in NPK 2-verband.

Een reminder aan de heer Paul Somohardjo: zijn volgelingen hebben hetzelfde gedaan; hetgeen hij met de  NPS deed in 1975. De leerling overtreft de meester, is hier duidelijk van toepassing. De NPS en ook de VHP kent een aantal overlopers; Partijprincipe en discipline zijn zoek, nog minder normen en waarden!

De huidige recessie
Het is terecht dat zowel Somohardjo als Ronnie Brunswijk zich zorgen maken over de thans heersende economische situatie en over de ontwikkelingen in Suriname. De contradictie is echter, dat zij nu een andere taal spreken dan in 2010.  Zij hadden het Nieuw Front vaarwel gezegd en de Mega Combinatie ondersteund en de NDP 1 o.l.v. D.D. Bouterse  werd een feit. Toen was ontwikkeling, economie, gezondheidszorg, onderwijs en landsbelang een heel ver van hun bed show! Hetzelfde geldt voor de PALU en DOE, die medeverantwoordelijk zijn voor de huidige sociaaleconomische situatie in het land. 

De NDP en ook de partijen die in de coalitie hebben geparticipeerd, zijn helaas niet in staat geweest om het gezegende land met zoveel natuurlijke hulpbronnen, tot ontwikkeling te brengen. In de politiek dient men ondanks alle misverstanden, rechtvaardig en oprecht te blijven. Al lukt het de meeste politici niet, dient men toch ernaar te werken en in gemeenschapsbelang te werken.

Ten slotte zij opgemerkt: partijen die op een aantal DNA-, DR ,- en RR- leden rekenen, moeten het kiezersvolk overtuigen met acceptabele en realiseerbare programma’s. Vergeet niet uit het oog, dat bij het scheiden van de markt men de kooplui leert kennen!

Roy Harpal