Column: Neks no fout!

Toen ze hem vroegen, moest hij zich wel even achter de oren krabben. Het ging tenslotte om een pittige job. Vol valkuilen, duistere dossiers en niet bepaald zonder politieke lading. Neem alleen al dat strafproces tegen de president. Of de onderbezetting bij de rechterlijke macht. De overvolle cellenhuizen en het eindeloze voorarrest van verdachten. Al die verkeersdoden in het weekend. Het zou straks allemaal onder zijn verantwoordelijkheid komen. En dan had hij ook nog eens een voorganger die zelfs internationaal een aardige reputatie had opgebouwd. Moest hij er eigenlijk wel aan beginnen?

Aan de andere kant: bij zo’n job staat een hoop prestige op het spel. Plus een mooi salaris en nog wat riante toelagen. Daar kon hij wel een paar knappe kostuums van aanschaffen. Met een stuk of wat nieuwe brillen erbij. Bovendien, zoiets staat natuurlijk niet verkeerd op je cv: een departement leiden.

Uiteindelijk besloot hij de uitdaging aan te gaan. Wat kon hem gebeuren? Ze zouden hooguit vinden dat hij wat weinig ervaring had op een leidinggevende positie en de politieke cultuur nog in de vingers moest krijgen. Maar dat zou een kwestie van tijd zijn. Daarbij is hij van nature gewend om zaken positief in te zien. Nou dan, hij kon zijn gebrek aan ervaring toch juist tot een sterk punt ontwikkelen? Hij zou zich profileren als frisse, jonge minister die netelige kwesties op een àndere, onorthodoxe manier te lijf zou gaan.

En zeg nou zelf, van begin af aan liep het heel behoorlijk. Ze presenteerden hem als rastaman, als de verrassing in de regering-Bouterse, als een man die een frisse wind op het ministerie zou laten waaien. Natuurlijk waren er niet lang na zijn aantreden roofovervallen, drugsvangsten en verkeersongevallen. Maar daar kon je de klok op gelijk zetten. Die deden zich ook voor onder de vorige regering. Niet iets om je echt grote zorgen over te maken. En ze konden toch gewoon wat extra agenten de straat op sturen? Desnoods met assistentie van het leger.

Na een dik half jaar op het ministerie raakt hij steeds meer in zijn element. Zeker, er wordt vaak en vroeg vergaderd met de ministersploeg maar dat gebeurt strak en zakelijk. Laat dat maar aan de vp over. De lastposten op het departement zijn inmiddels aan de kant geschoven en nu heeft hij ruim baan om zich te concentreren op zijn belangrijkste missie: het vergroten van de veiligheid in het land.

Zeker, soms heeft hij wel eens lastige dagen; hij is de eerste om het toe te geven. Is hij net een beetje bijgekomen van de zware werkweek, beginnen ze hem op z’n vrije zondag lastig te vallen over een roofmoord. Wil hij op zijn gemak een denktank formeren om al die kapotte politiewagens op Geijersvlijt weer aan het rollen te krijgen, komen de gevangenisbewaarders ineens met een eisenpakket aanzetten. Of vorige week, ook weer zoiets. Komt er zomaar een vermeende ontuchtzaak in een kindertehuis aan het licht. Zul je altijd zien dat een paar dagen later blijkt dat een leerkacht in het binnenland ook al van onzedelijke handelingen wordt beschuldigd. Allebei Hollanders, ook dat nog. Wat je noemt lastige dossiers. Maar hinderlijk? Niet echt; gewoon een kwestie van een onderzoek in gang zetten. De verdachten waren toch al in beeld gebracht?

Nee, eigenlijk is er maar één verplichting die hem gestolen kan worden: die ontmoeting met de pers. Hij hoeft gelukkig niet elke week op te draven maar hij ontkomt er niet aan. Ook hij heeft immers verantwoording af te leggen over zijn beleid. Gelukkig heeft hij vandaag alle antwoorden klaar; waar die jongens en meisjes van de pers ook over beginnen:

‘Deze informatie heb ik niet bij de hand. Maar u kunt ook niet van mij verlangen dat ik hier naar toe kom om mij met allerlei details in te laten.’
‘Deze kwestie heeft vanzelfsprekend onze aandacht.’
‘We maken vorderingen.’ (Weliswaar een kort antwoord maar wel volstrekt helder).
‘Binnenkort zijn we in de gelegenheid u een gedetailleerd plan van aanpak te
kunnen presenteren’. (Zijn favoriete quote maar daar kan hij zich niet al te vaak van bedienen; zo’n uitspraak schept verplichtingen.)
‘Daar is tijdelijk geen geld voor. Dat is weliswaar heel lastig maar zoiets kan nu eenmaal voorkomen binnen ons politieapparaat.’
‘Hierover verschillen u en ik klaarblijkelijk van mening. Daar is overigens niets mis mee; u hebt alle vrijheid om er op dit punt anders over te denken, maar we zijn hier niet bijeen om met elkaar in discussie te gaan.’
‘Die vraag kan deze minister niet beantwoorden. Ik verwijs in deze naar het Openbaar Ministerie.’
‘Zodra we hieromtrent over de juiste en volledige informatie beschikken, bent u de eerste die we daar deelgenoot van maken.’
‘Zaken worden binnen deze regering in gemeen overleg gedaan om de veiligheid van een ieder in dit land te garanderen. Want daar gaat het uiteindelijk allemaal om.’


Diederik Samwel