In de afgelopen decennia hebben we kunnen zien dat regeringen komen en gaan. Het resultaat na bijkans een halve eeuw zelfbestuur is dat het land niet verder is gekomen dan het beeld van een ongewenste parnassi. En dat terwijl we allen aan de zijlijn blijven roepen om vooruitgang, good governance, integriteit en noem maar op. De nabije stip op de horizon is voor elke Surinamer een welvarend Suriname, waar een basis gelegd is voor een goede en hoopvolle toekomst voor de komende generaties.

Nog pakweg een half jaar te gaan zullen kiezers de gang vinden naar het stemhokje van de verkiezingen in 2025. Campagnevoeringen door politieke partijen hebben de eerste (grimmige) vormen al aangenomen. Wat opvalt is een terugkerend patroon van kraaltjes, kettinkjes en beloften dat weinig vertrouwen bij de bewuste kiezers wekt. Het gaat bij de partijen beslist niet om in deze campagnefase noodzakelijkerwijs een Roadmap te presenteren voor de toekomst van hun burgers.

Beïnvloeding van stemgerechtigden
Onze Surinaamse politici met de juiste inborst zouden het beter moeten weten voor hun burgers, waarvan bekend is dat 40% nog niet eens het lager onderwijsniveau heeft gehaald. Mijns inziens is dat politici/machthebbers/influencers juist hiervan gretig en respectloos gebruikmaken om onze burgers als stemvee op te voeden in plaats van dat ze bewust worden gemaakt. 

Zo maken slogans als 'stem slim', ‘geef ons nog 5’, ‘wo set' en' plaats voor vernietigende/ondoordachte kreten als:  
- Nooit meer een koelie als president! Hoezo dat? Zijn koelies anno 2024 geen Surinamers meer? Dit is een grove schending van mensenrechten om elke Surinamer, die koelie-bloed in zich heeft uit te willen sluiten.
- Een vrouw als president! Hoezo dat? Deze kreet impliceert dat elke vrouw geschikt is als presidentskandidaat. Moet daarbij niet beoordeeld worden naar (en zelfs bij wet geregeld) criteria als minimale opleiding, bestuurlijke competentie, kennis/ervaring en niet te vergeten voorgeschreven gedragsregels?
- Geen oranje, zwart/geel meer! Hoezo dat? Waarom dan wel paars en/of groen, terwijl we weten dat deze politieke partijen ook gerekend mogen worden tot dezelfde oude politieke partijen die geen substantieel verschil hebben kunnen uitmaken in de vooruitgang van Suriname. Om de 5 jaar verschijnen ze terug, weliswaar gekleed in een ‘nieuw jasje’.

Het is een zwarte bladzijde in onze geschiedenis dat we vandaag de dag (vast)stellen dat het niveau van de doorsnee burger al decennialang is gekelderd. De ‘zweef-teki’, ‘neks no fout’, ‘a no mie’ mentaliteit is zo diep geworteld in de samenleving, dat het mij zorgen baart of we in de nabije toekomst iets van die stip op de horizon kunnen bereiken.

De huidige rol van jongeren
Het gedrag van jongeren die de oude politieke partijen, ondanks hun slechte reputatie, blijven steunen is triest te noemen. Tegelijkertijd kan dit wel worden verklaard door verschillende factoren. Onze jongeren groeien vaak op in een omgeving waarin de gevestigde lokale politieke cultuur dominant is. Dit leidt vaak tot partijdigheid ten aanzien van wat "gebruikelijk" is. De op feiten gebaseerde mening wordt dan losgelaten en neemt de diepgewortelde loyaliteit de voorhand. Jongeren laten zich op deze manier leiden door oude politieke partijen, ongeacht hun staat van dienst (onbekwaam, corruptief, autoritair etc.).

Dit is kwalijk te noemen omdat hiermee het stemgedrag van een groot deel van de kiezers niet verandert en men wederom de keuze in het stemhokje zal maken o.b.v. wellicht politici die hetzij bewust of onbewust de bevolking in haar greep heeft. Stof tot nadenken is: De jeugd is het beeld van de toekomst!

Tot slot
We moeten de oude politieke partijen aanrekenen dat zij in de behoefte aan verandering ook niet de intrinsieke motivatie en daadkracht tonen om jongeren ‘de kans’ te geven om met nieuwe inzichten een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van Suriname. Zo zien we dat in het huidige (hogere) bestuur van de oude politieke partijen nog steeds vastgeroeste ‘bestuurders’ zitten die afstammen uit het tijdperk van de typmachines en faxen en wellicht de stap naar de digitalisering ontbreekt.

Het is belangrijk om bewustwording te creëren bij kiezers/jongeren, om politieke leiders te kiezen die niet alleen om stemmen geven, maar de ontwikkeling en het welzijn van het land de eerste prioriteit geven. Dit vereist onder andere:
- Onderwijsinitiatieven die kritisch denken en politieke bewustwording bevorderen.
- Verantwoordingsmechanismen om politieke partijen ter verantwoording te roepen voor hun gebroken beloften en wanprestaties.
- Dialoog en betrokkenheid van de samenleving bij beleidsvorming om zo een breder draagvlak voor verandering te creëren.
Hopelijk leiden deze inspanningen tot een betere toekomst voor Suriname.

T. Sansaar