Bijna een maand geleden verscheen Kamala Harris in ABC's The View in wat een vriendelijk interview zou worden, bedoeld om zichzelf te pitchen aan Amerikanen die meer over haar wilden weten. Maar het gesprek werd al snel overschaduwd door haar antwoord op een vraag over wat ze anders zou hebben gedaan dan de zittende president Joe Biden: "Er schiet me niets te binnen."

Harris' antwoord - dat een Republikeinse aanvalsadvertentie werd die steeds herhaald werd - onderstreepte de politieke tegenwind die haar jumpstart-campagne niet kon overwinnen in haar beslissende verlies tegen Donald Trump op dinsdag.

In het openbaar gaf ze de race woensdagmiddag laat toe en zei ze tegen haar aanhangers: "wanhoop niet".

Maar het doorgronden van haar ziel over waar ze de fout in ging en wat ze anders had kunnen doen, zal waarschijnlijk langer duren, aangezien Democraten met de vinger beginnen te wijzen en vragen gaan stellen over de toekomst van de partij.

De campagnemedewerkers van Harris waren stil in de vroege woensdaguren, terwijl sommige medewerkers met tranen in hun ogen uitten over wat ze hadden verwacht een veel spannendere race te worden.

"Verliezen is onbegrijpelijk pijnlijk. Het is moeilijk," zei Harris-campagnemanager Jen O'Malley Dillon woensdag in een e-mail aan het personeel. "Dit zal lang duren om te verwerken."

Als zittende vicepresident was Harris niet in staat om zich los te maken van een impopulaire president en kiezers ervan te overtuigen dat ze de verandering kon bieden die ze zochten te midden van wijdverbreide economische angst.

Bidens bagage
Nadat Biden zich terugtrok uit de race na een rampzalig debat, werd Harris gezalfd tot de top van het ticket, waarbij ze de controle van een voorverkiezing omzeilde zonder dat ook maar één stem was uitgebracht.

Ze begon haar campagne van 100 dagen met de belofte van een "nieuwe generatie leiderschap", waarbij ze vrouwen mobiliseerde voor abortusrechten en beloofde kiezers uit de arbeidersklasse terug te winnen door zich te richten op economische kwesties zoals stijgende kosten en betaalbare huisvesting.

Met nog maar drie maanden tot de verkiezingsdag, genereerde ze een golf van eerste momentum, waaronder een stortvloed aan memes op sociale media, een sterrenlijst vol aanbevelingen met Taylor Swift en een recordbrekende donatie-meevaller. Maar Harris kon het anti-Biden-sentiment dat een groot deel van het electoraat doordrong, niet van zich afschudden.

De goedkeuringsscore van de president schommelde gedurende zijn vier jaar in functie constant rond de lage 40, terwijl ongeveer tweederde van de kiezers zegt dat ze geloven dat de VS op het verkeerde spoor zit.

Sommige bondgenoten hebben in besloten kring in twijfel getrokken of Harris te loyaal bleef aan Biden in haar poging om hem te vervangen. Maar Jamal Simmons, de voormalige communicatiedirecteur van de vicepresident, noemde het een 'val' en betoogde dat elke afstand de Republikeinen alleen maar een nieuwe aanvalslinie zou opleveren voor hun ontrouw.

'Je kunt niet echt weglopen van de president die jou kiest', zei hij.

Harris probeerde de dunne lijn te bewandelen van het aanpakken van het beleid van de regering zonder haar baas zwart te maken, waarbij ze een terughoudendheid toonde om te breken met een van Bidens beleidsmaatregelen en ze ook niet openlijk te promoten tijdens de campagne.

Maar ze slaagde er vervolgens niet in om een ​​overtuigend argument te leveren over waarom ze het land zou moeten leiden, en hoe ze zou omgaan met economische frustraties en wijdverbreide zorgen over immigratie.

Ongeveer 3 op de 10 kiezers zeiden dat de financiële situatie van hun gezin achteruitging, een stijging ten opzichte van ongeveer 2 op de 10 vier jaar geleden, volgens gegevens van AP VoteCast, een enquête onder meer dan 120.000 Amerikaanse kiezers uitgevoerd door NORC aan de Universiteit van Chicago.

Negen op de 10 kiezers waren erg of enigszins bezorgd over de prijs van boodschappen.

Uit hetzelfde onderzoek bleek dat 4 op de 10 kiezers zeiden dat immigranten die illegaal in de VS wonen, gedeporteerd moesten worden naar hun land van herkomst, tegen ongeveer 3 op de 10 die hetzelfde zeiden in 2020.

En hoewel Harris probeerde de laatste loodjes van haar campagne te benadrukken dat haar regering geen voortzetting zou zijn van die van Biden, slaagde ze er niet in haar eigen beleid duidelijk te schetsen, waarbij ze vaak problemen omzeilde in plaats van waargenomen mislukkingen rechtstreeks aan te pakken.

Voortbouwen op Bidens netwerk van steun
De campagne van Harris had gehoopt de stembasis te hergroeperen die Bidens overwinning in 2020 mogelijk maakte, door de kern van de Democratische kiesdistricten van zwarte, Latijns-Amerikaanse en jonge kiezers te winnen en verdere winst te boeken bij universitair opgeleide kiezers in de voorsteden.

Maar ze presteerde ondermaats met deze key stemblokken. Ze verloor 13 punten bij Latijns-Amerikaanse kiezers, twee punten bij zwarte kiezers en zes punten bij kiezers onder de 30, volgens exitpolls, die kunnen veranderen naarmate de stemmen worden geteld, maar die als representatief voor trends worden beschouwd.

Onafhankelijke senator Bernie Sanders uit Vermont, die de Democratische voorverkiezingen van 2016 verloor van Hillary Clinton en de voorverkiezingen van 2020 van Biden, zei in een verklaring dat het "geen grote verrassing" was dat kiezers uit de arbeidersklasse de partij verlieten.

"Eerst was het de blanke arbeidersklasse, en nu zijn het ook Latijns-Amerikaanse en zwarte arbeiders. Terwijl de Democratische leiding de status quo verdedigt, zijn de Amerikaanse mensen boos en willen ze verandering," zei hij. "En ze hebben gelijk."

Terwijl vrouwen grotendeels hun steun aan Harris gaven in plaats van aan Trump, overschreed de voorsprong van de vicepresident niet de marges die haar campagne had gehoopt dat haar historische kandidatuur zou opleveren. En ze kon haar ambities om Republikeinse vrouwen in de voorsteden voor zich te winnen niet waarmaken, ze verloor 53% van de blanke vrouwen.

Bij de eerste presidentsverkiezingen sinds het Hooggerechtshof het grondwettelijke recht op abortus had vernietigd, hoopten de Democraten dat haar focus op de strijd voor reproductieve rechten een beslissende overwinning zou opleveren.

Hoewel ongeveer 54% van de vrouwelijke kiezers hun stem uitbracht op Harris, bleef het achter bij de 57% die Biden in 2020 steunde, volgens exitpoll-gegevens.

Trump als onderwerp werkte averechts
Zelfs voordat ze naar de top van het ticket werd gekatapulteerd, had Harris geprobeerd de race te framen als een referendum over Trump, niet over Biden.

De voormalige officier van justitie in Californië leunde op haar wetshandhavingsrecord om de zaak tegen de voormalige president te vervolgen.

Maar haar prille campagne koos ervoor om Bidens kernargument dat Trump een existentiële bedreiging voor de democratie vormde te laten varen, en gaf prioriteit aan een vooruitstrevende "vrolijke" boodschap over het beschermen van persoonlijke vrijheden en het behoud van de middenklasse.

In de laatste fase nam Harris echter een tactische beslissing om opnieuw de gevaren van een tweede Trump-presidentschap te benadrukken, door de president een "fascist" te noemen en campagne te voeren met ontevreden Republikeinen die genoeg hadden van zijn retoriek.

Nadat Trumps voormalige stafchef van het Witte Huis, John Kelly, aan de New York Times had verteld dat Trump goedkeurend sprak over Adolf Hitler, hield Harris een toespraak buiten haar officiële residentie waarin ze de president omschreef als "losgeslagen en instabiel".

"Kamala Harris verloor deze verkiezingen toen ze zich bijna uitsluitend richtte op het aanvallen van Donald Trump", zei de ervaren Republikeinse opiniepeiler Frank Luntz dinsdagavond.

"Kiezers weten al alles over Trump, maar ze wilden nog steeds meer weten over Harris' plannen voor het eerste uur, de eerste dag, de eerste maand en het eerste jaar van haar regering."

"Het was een enorme mislukking voor haar campagne om Trump meer in de schijnwerpers te zetten dan Harris' eigen ideeën," voegde hij toe.

Uiteindelijk is de winnende coalitie die Harris nodig had om Trump te verslaan nooit uitgekomen, en de overweldigende afwijzing van kiezers van Democraten liet zien dat de partij een dieper probleem heeft dan alleen een impopulaire president.