De Olympische Spelen (OS) in Parijs zitten er al een aantal dagen op. Behalve dat het voor ons in Suriname vanwege het tijdsverschil soms lastig was om te volgen, is bij mij een zeer positief gevoel blijven hangen. Om te beginnen is het top dat alles goed is verlopen. Parijs is al vaker doelwit geweest van aanslagen en als je bedenkt hoeveel mensen daar de afgelopen weken op de been waren, hield ik mijn hart vast. Maar gelukkig is het allemaal goed gegaan.

De organisatie verdient een dikke pluim en niet alleen vanwege de veiligheid. De paardensport in de tuinen van Versailles, diverse sporten onder de Eiffeltoren en een marathon die alle hoogtepunten van Parijs liet zien. Het was een groot feest. Als je naar het medailleklassement kijkt, staat de teller van Suriname op 0. Onze vijf sporters waren niet echt op dreef, maar presteerden naar vermogen. De realiteit is nu eenmaal dat we op dit moment geen topsporters hebben. Of dat we er beter op hadden moeten letten.

3x3 basketbal
Ik weet niet of je iets van het 3x3 basketbal hebt meegekregen, maar wat een feest was dat. Ook deze nog vrij nieuwe discipline werd onder de rook van de Eiffeltoren gespeeld. Bij basketbal denk je meteen aan de Verenigde Staten (goud bij de mannen en vrouwen in de klassieke vorm), of anders aan Frankrijk en Duitsland. De mooiste medaille in het 3x3 ging echter naar Nederland. Of moet ik zeggen naar Suriname?

Drie van de vier (Arvin Slagter, Worthy de Jong en Dimeo van der Horst) hebben Surinaamse roots. De Jong, de absolute ster van het team en nu volksheld in Nederland, is zelfs geboren in Paramaribo. Een prestatie waar we als land trots op kunnen zijn. Natuurlijk was het leuk geweest als de gouden medaille achter onze vlag had gestaan, maar veel maakt dat niet uit. Het is het bewijs dat het talent aanwezig is.

Nesty en de Amerikaanse zwemploeg
Surinaams succes was er ook in het zwembad. Anthony Nesty, nog altijd de enige Surinaamse medaillewinnaar op de OS, coachte de Verenigde Staten naar acht Olympische titels. Voor een zwemland als de VS had dit best meer kunnen zijn, maar het is toch iets om trots op te zijn. Nesty is een mooi voorbeeld van wat een sportcarrière voor de rest van je leven kan betekenen.

Met talent word je geboren. Daar kun je verder niks aan doen. Je ouders misschien wel, omdat het deels genetisch is, maar verder zal het beperkt blijven tot bidden. Talent alleen is niet voldoende om de top te bereiken. Trainingsarbeid en de juiste mentaliteit zijn eigenlijk veel belangrijker. Als ik jong en een talentvol sporter zou zijn, had ik mijn heil ook elders gezocht. Onze faciliteiten kunnen een stuk beter worden. Vandaar dat ik mijn oproep van voor de OS herhaal. Regering en toekomstige regering: ontwikkel een topsportprogramma.

Sport is uitstekende reclame voor je land en geeft burgers de zekerheid op een welvarend leven. Over vier jaren zijn de Spelen in Los Angeles. Laten we met zijn allen gaan voor de American Dream. Over twee jaar schitteren we op het WK voetbal, dat deels in de VS wordt georganiseerd. En weer twee jaar daarna laten onze sporters zien hoeveel talent er in ons land verborgen zit. Talent waar Nederland nu van profiteert. Daar kunnen we best van genieten, maar het was toch veel leuker geweest als de basketballers waren gehuldigd in Paramaribo, en niet in Den Haag?

R.F.N. Bouterse