Parasols en de craftmarkt bij hernieuwde Waterkant. (Foto's: René Gompers)


De zon brandt fel, maar het is gezellig aan de Waterkant. Bij een stand koopt een man een minifles Hannapier, giet de cognac in een kleine kalebas en neemt een slok: “Op Waterkant, op nieuwheid.” Verderop, waar een grotere groep mensen zit te chillen met dyogo’s Parbo Bier, danst een vrouw uitbundig in haar eentje op een Ingi poku. Het verkeer loopt even vast doordat automobilisten direct willen parkeren wanneer ze ontdekken dat watra sei opo baka.

Zaterdag is een gedeelte van de Waterkant, dat sinds juni 2024 wordt vernieuwd, weer voor het publiek geopend. De Waterkant staat op de lijst van gebieden in de binnenstad die erkend zijn als Werelderfgoed. Het project om deze strook langs de Surinamerivier te verfraaien en te behouden als historisch erfgoed, wordt uitgevoerd door het Paramaribo Urban Rehabilitation Program (PURP). Het kost 6 miljoen US-dollar en wordt gefinancierd door de Inter-American Development Bank (IDB).


Het eerste gedeelte, tussen de Kromme Elleboogstraat en de Mirandastraat, is nu opgeleverd. Ook zijn de nieuwe toiletgroepen, de crafts market en de vernieuwde kiosken officieel in gebruik genomen. “Eind november volgt het tweede gedeelte,” kondigt Natasja Deul, projectmanager van PURP, aan. “Dat loopt vanaf de Mirandastraat tot achter Fort Zeelandia. Daarbij komen ook een speeltuin en het oude Vlaggenplein, dat wordt omgevormd tot een amfitheater. Dit wordt een kleine arena waar tot 200 mensen kunnen plaatsnemen, met in het midden een podium, allemaal in de openlucht.”


De drukte neemt in de loop van de dag toe. De hitte speelt in het voordeel van de schaafijsverkoper: klanten melden zich in groten getale. Enkele meters verder verzamelt zich een groep mensen bij een eetstand, waar de uitbater net grote potten met smakelijke gerechten uit de auto haalt. Oudere bezoekers zoeken de schaduw op onder de amandelbomen, terwijl jongeren de zon trotseren om foto’s te maken aan de kade. Er wordt gelachen, gedronken en genoten. Aan de Waterkant kan men weer chillen – althans op een deel daarvan.