(Aangeboden)

Het onderwijsgebeuren bevindt zich in een deplorabele toestand en onderwijsgevenden beseffen waarom iedereen nu serieuze analyses maakt, over het ten onder gaan van het onderwijs. Een verdere kijk dan één regeringsperiode laat blijken, dat onderwijsgevenden jarenlang gebukt gaan onder toenemende werkdruk, terwijl zij onvoldoende gewaardeerd worden en machteloos moeten toekijken hoe het onderwijssysteem aan het falen is, door bijvoorbeeld vernieuwingen die worden doorgedrukt, zonder het veld te raadplegen. Ook het feit dat de vernieuwingen worden teruggedraaid, zonder een back-up plan, baart zorgen. De veel gestelde vragen hierover, zijn onbeantwoord gebleven.
 
Als organisatie hebben wij onze bezorgdheid geuit, over wat wij zagen aankomen. Hoewel wij van mening zijn dat niemand er baat bij heeft dat ons onderwijssysteem verder keldert, valt wel te bekennen dat minister Ori en zijn directeur, onze bezorgdheid ooit eens als grap hebben beschouwd. De directeur kon de nieuwe minister niet van repliek dienen, toen wij duidelijk maakten dat het aantal drop-outs schrikbarend was en dat de trek van leerkrachten naar het buitenland onvoorspelbaar was. Het ministerie was voor ons onvoldoende op de hoogte van zaken. Men is daarna naarstig op zoek geweest naar de informatie, maar slaat toch volledig de plank mis met hun analyses.

Onderwijsgevenden worden jaren miskend, vooral degenen die in het binnenland werken. Er zijn werkarmen binnen het ministerie, die bijna niets voorstellen om problemen op te pakken, als het gaat om onderwijsgevenden. Onderwijsorganisaties hebben dit alles aan zich voorbij laten gaan. Het beloningssysteem voor onderwijsgevenden is daarom te wijten aan onderwijsorganisaties, die de nodige assertiviteit niet in zich hebben gehad aan de onderhandelingstafel.

Een terugblik op de reminiscentie van de president over het salaris van $3000 voor de agent van Staat, ex-procureur-generaal Roy Baidjnath Panday. De president heeft het gehad over gangbare bedragen, omdat deze gebaseerd zijn op de periode 2017-2019. Hij haalde aan dat het salaris van SRD 30.000 dat Martin Misiedjan verdiende, toen neerkwam op $3700. 

Het Syndicaat ‘Wi Sa Strei’ heeft ooit deze zelfde analyse gemaakt voor onderwijsgevenden en gedeeld. Met deze analyse was het salaris van de leerkracht van de basisschool toen ongeveer $300 en meer waard. Aan ons is duidelijk aangegeven, dat de analyse overdreven was. Overdrijft de president dan niet met zijn analyse?

Het is ook goed om een frisse duik te nemen in  de presentatie van de FOLS over het salaris van onze collega’s in onze regio.

Onderwijsgevenden hebben altijd een duidelijk beeld gehad van het salaris van onze collega’s in de regio. Zij die het geluk hebben gehad om de stap te zetten naar de regio, hebben die ook gezet. De presentatie heeft geen indruk gemaakt op ons, maar heeft bij ons wel de wenkbrauwen doen fronsen. Want waarom nu deze presentatie? Wij zijn JAREN achtergehouden. Of men ooit heeft geweten wat de salarisindicatie is van  leerkrachten met een bepaald opleidingsniveau, is een opmerkelijke vraag die gesteld kan worden. Het succes bij salarisonderhandeling hangt af van de onderhandelaar die hiervoor verantwoordelijk is, dus het valt niet te onderkennen dat onderwijsorganisaties voor leraren bepaald hebben wat zij waard zijn.

Na alle mijmeringen, is het tijd om de hoop op een bevredigend salarisgesprek te opporren. Het moet tot ons allen doordringen dat organisaties zich dienen te bundelen, om te voorkomen dat onderwijs een nationale ramp wordt. De eis dat onderwijsgevenden in aanmerking dienen te komen voor betere medische voorzieningen en een marktconform salaris, mag geen punt van discussie meer zijn.

Ook is een kritische kijk op het aantal lesuren van leerkrachten op de basisschool noodzakelijk. Het zijn professionals die continu bezig zijn met hun pupillen. Zij hebben een nog grotere druk op hun schouders en werken het hardst. Wat maakt dat deze deskundigen niet eens $300 verdienen? Verder valt niet te snappen dat een leerkracht bijvoorbeeld 34 lesuren heeft, waarvan 28 uren verplichte uren zijn en de overige 6 overuren zijn. Aan het einde van de maand worden deze overuren eenmalig uitgekeerd, terwijl men elke week de overuren herhaalt. Waarom past deze regeling alleen bij de leerkracht? Kritische punten die ten sprake dienen te komen aan de onderhandelingstafel.
Een ander belangrijk punt is het opmaken van een nieuwe salarisindicatie voor onderwijsgevenden, omdat bijvoorbeeld lbo-leerkrachten wel aanspraak maken op overuren, maar leerkrachten op de muloschool niet. 

Anno 2024 geloven wij in de kracht van bundeling. Indien onderwijsorganisaties op dezelfde voet blijven doormodderen, om via hun klassieke verdeel en heers tactiek zaken proberen op te lossen, zal ons onderwijs zeker verder ten onder gaan. Ook dienen alle onderwijsgevenden daadkracht te tonen, want zonder hen betekent een organisatie niets. De strijd die moet worden gevoerd, is bedoeld om alle onderwijsgevenden uit de afgrond te halen en niet een deel. Aan de kantlijn staan, is geen optie of misschien hebben wij met z’n allen hetzelfde doel! “Vertrekken naar de regio”. Zeer teleurstellend was het te zien, dat leerkrachten de discussieavond die de KOB had georganiseerd, niet hebben bezocht.
Wij dienen te strijden voor verbetering, voor herleving van ons onderwijs, om te voorkomen dat onderwijs echt een nationale ramp wordt. Er zijn scholen waar bijvoorbeeld het vak Nederlands niet wordt gedoceerd. Moeten wij zo verder?

Jolanda Kerdijk
Trekker Syndicaat voor Onderwijsgevenden
Wi Sa Strei