Onze zorg en de kwaliteit van medisch handelen

Kwalitatief hoogwaardige medische zorg kan slechts door goed opgeleide artsen worden geleverd. Deze medici moeten het individueel belang van hun patiënten voorop stellen en daarom ook expliciet Evidence-Based geneeskunde uitoefenen. In de link onder dit artikel wordt dit begrip nader omschreven.

De opleiding aan de medische faculteit van onze universiteit kent veel hiaten. In het curriculum ontbreken de essentiële vakken Evidence-Based geneeskunde, Farmacotherapie, hoe een medicamenteuze behandeling in de praktijk moet plaatshebben en Huisartsgeneeskunde, de voorbereidende fase op de specialisatie tot huisarts. Die specialisatie, een verplichte huisartsopleiding voordat de afgestudeerde van de Faculteit zich als huisarts mag vestigen, bestaat evenmin.

De wijze waarop medisch handelen, ondanks de vorengenoemde beperkingen, toch een meer acceptabele kwaliteit kan bereiken, is het ontwikkelen van Nationale Evidence-Based richtlijnen voor huisartsen, medisch specialisten en hun expliciete toepassing.

Dagelijks wordt bij patiënten duizenden keren lab-, röntgen-, echo-, scan- en ander onderzoek, volkomen zinloos uitgevoerd. Elk onderzoek heeft namelijk één of meer indicaties: reden(en) om ze uit te voeren. Alleen de verschijnselen van een patiënt kunnen en moeten bepalen welk onderzoek zinvol is om tot een diagnose te komen.
Een niet-medisch voorbeeld ter illustratie. Als u thuis verschijnselen merkt van een verstopte wastafelafvoer, dan gaat u toch niet de waterleiding onderzoeken?

Voor medische behandelingen of die nu medicamenteus of operatief zijn, geldt hetzelfde. Zij dienen slechts uitgevoerd te worden wanneer er een Evidence-Based indicatie voor bestaat, wat betekent dat pas dan voordeel voor de patiënt te behalen is.
Wanneer medisch handelen niet conform Evidence-Based richtlijnen plaatsheeft, is de kans op kwalitatief mindere zorg reëel. De beste zorg is die waarbij alle nodige diagnostische en therapeutische interventies tijdig worden uitgevoerd en elke onnodige interventie achterwege blijft (interventies zijn alle soorten van onderzoek en behandeling). Anders (be)handelen leidt tot schade voor de patiënt en enorme geldverspilling.

De Vereniging van Medici in Suriname (VMS) zou zich moeten committeren aan het doen ontwikkelen van E-B richtlijnen door elke groep van vakspecialisten, voor de meest voorkomende ziektebeelden.
In medische richtlijnen staat o.a. nauwkeurig beschreven welk lab, beeldvormend onderzoek en behandeling, in een bepaalde medische situatie, zinvol is.
De ontwikkelde richtlijnen zullen uiteindelijk door het ministerie van Volksgezondheid moeten worden geautoriseerd.

Geautoriseerde Evidence-Based medische richtlijnen behoren tot het publieke domein, d.w.z. ze moeten voor een ieder toegankelijk zijn.

Enige tijd geleden schreef ik een artikel dat niet eerder gepubliceerd is en graag met u deel. De titel is: ‘Van Hippocrates tot Evidence-Based Medicine’. Het is een introductie tot EBM.


Frank Bueno de Mesquita
Stg. t.b.v. evidence-based geneeskunde in Suriname (EBGiS)
ebmasu@gmail.com

U kunt het artikel hier downloaden

Van_Hippocrates_tot_EBM.pdf