8 decemberproces, maskers van politici en aanverwanten

Ik kon mij zo terugvinden in hetgeen de president aangaf in verband met het machtsstaat versus rechtsstaat liedje dat steeds wordt afgedraaid. Ik ben door al het geharrewar tot de conclusie gekomen dat elke keer slechts één zitting van de Krijgsraad nodig is om ons land van een machtsstaat tot een rechtsstaat te maken.

We zijn binnen een jaar tijd al een paar keren een machtsstaat en daarna weer een rechtsstaat geworden. En dat alles gebaseerd op slechts één enkele rechtszaak met steeds dezelfde spelers. Het lijkt wel een lichtschakelaar te zijn...onze rechtsstaat. Best belachelijk hoe eenvoudig we walsen over zaken. De president heeft dus gelijk om te concluderen dat er sprake is van inconsequent zijn.

Verbazingwekkend is ook (en ik bespreek de rechterlijke macht echt niet graag, doch het moet me wel van het hart) dat de krijgsraad zich allerlei rechten heeft aangemeten in deze ene zaak. Maar er zijn meerdere inconsequenties cq inconsistenties bij deze rechtszaak.
1. De Amnestiewet die door DNA werd aangenomen (hoe recht of krom dat ook zou zijn geweest, het is een volwaardig stukje wetgeving), is van de tafel geveegd, terwijl onze rechters lijdelijk behoren te zijn. Dat is het rechtssysteem dat wij nou eenmaal hebben;
2. Een opdracht van de PG om de vervolging te staken (hoe eens of oneens we daarmee ook zouden mogen zijn, het instrument is ingezet door een autoriteit) wordt terzijde geschoven;
3. De auditeur-militair geeft tegen alle regels in aan, dat de opdracht van de PG niet zijn requisitoir is, terwijl dat het wel had moeten zijn;
4. De auditeur militair krijgt van de krijgsraad de gelegenheid om zijn pleidooi te houden. En dezelfde auditeur die beweert zijn pleidooi sinds 2012 al ready te hebben, vraagt UITSTEL. Dat maakt hem voor mij best ongeloofwaardig. Vanaf juni 2016 schreeuwt de auditeur dat sinds 2012 zijn requisitoir ready is, doch als hij moet rekwireren dan moet het zoveel dagen later;
5. Komt de jurist Spong met een reactie waarbij hij aangeeft dat de krijgsraad zich niet hoeft te houden aan het requisitoir van de auditeur. Dus zonder requisitoir ook een oordeel kan vellen. Dat is in de Surinaamse rechtspraak nog nooit eerder gebeurd, maar nu in deze specifieke zaak is het dus geoorloofd...?;
6. Komen politieke organisaties als de VHP met een verklaring dat zij de rechtsstaat ondersteunen. Was die gedachtegang er ook toen deze zelfde partijen de voordracht van Desi Bouterse als presidentskandidaat, ondersteunden? Hoor ik iemand het hebben over constructieve oppositie ...?
7. Zijn er mensen als dhr Theo Para die het presteren alles wat de president cq dhr Bouterse zegt in een negatief licht te plaatsen. Zelfs als dhr Bouterse NIETS zegt dan is ook dat een probleem zoals Theo Para verwoed uitlegt in zijn artikel van 3 februari.

Zelf heb ik eerder ook aangegeven en is het bij eenieder bekend, dat ik een felle en onbaatzuchtige strijd heb gevoerd voor de nabestaanden. Ik zelf heb niemand verloren in het politieke geweld dat in dit land slachtoffers heeft gemaakt, doch ik heb de strijd belangeloos en uit het hart gevoerd. Een strijd die mij achteraf bekeken meer kwaad dan goed heeft gedaan. Overigens heb ik nimmer een persoonlijke issue gehad met dhr Bouterse, waardoor het pad van verzoening en een andere kijk op het 8 decemberproces voor mij geen moeilijke opgave was vooral toen mij de intolerante houding van een enkele nabestaande ten deel viel.

Ik denk dat dit proces inderdaad teveel door de politiek wordt gevoed en wanneer ik de uitspraken van dhr Spong analyseer, dan wil het er bijna op lijken dat het vonnis al op papier is gezet en slechts opgelezen hoeft te worden. (Immers men heeft het requisitoir en eventueel laatste woord van de verdachten niet nodig.)
Als de auditeur oprecht is dan gaat hij voor een technisch sepot of vrijspraak vanwege de afwezigheid van onomstotelijk bewijs, de excessieve media-aandacht, de politieke inmenging, de polarisatie van de samenleving en andere zwaarwegende belangen die deze zaak maken tot een niet reguliere casus.

Mr. Drs. Sharmila Kalidien - Mansaram
(op persoonlijke titel)