Ingezonden: Krijgsraad kan voorbijgaan aan amnestiewet

Met veel belangstelling en ook vermoeiende verbazing volg ik de debatten in het parlement omtrent de zeer omstreden amnestiewet. Het Nieuw Front en Nieuw Suriname hebben een duidelijk juridisch overwicht op de NDP- fractie. Noch de initiatiefnemers noch de commissie van rapporteurs weten enige indruk te maken met hun betogen. De enige motivering pro aanname van dit wetsontwerp namelijk rust en verzoening in de samenleving zodat er ontwikkeling kan worden gebracht slaat nergens op vanwege het simpele feit dat anderen wel vele ontwikkelingen in moeilijker tijden hebben kunnen initiëren zonder de rechtstaat geweld aan te doen en zonder een amnestiewet aan te nemen.

Wat wel hiermee en eigenlijk keer op keer als de NDP aan de macht is onomstotelijk vast komt te staan is het gebrek aan intellectuele bagage bij de NDP om een ontwikkelingsvisie te baren. En dat men dan steeds drogredenen probeert aan te dragen om het eigen falen te verdoezelen. vele DNA leden van de NDP-fractie krijgen op een blaadje uitgereikt wat ze dienen te presenteren in DNA over deze aangelegenheid. Zou je die leden tot een one on one debat uitnodigen dan zou je onmiddellijk geconfronteerd raken met de onkunde van deze leden. Het debat in DNA kost het land handenvol geld zonder dat het laatste woord over de wet zal zijn gezegd aangezien de rechterlijke macht met name de krijgsraad het laatste woord heeft in deze. En de krijgsraad heeft heel wat nationale regelgeving , internationale verdragen en jurisprudentie tot haar beschikking om tot een weloverwogen besluit te kunnen komen. Ik ben de mening toegedaan dat de krijgsraad voorbij kan gaan aan de omstreden amnestiewet die nu in behandeling is in DNA en dat de krijgsraad tot het uitspreken van een vonnis kan komen.

Er zijn legio voorbeelden in de regio en daarbuiten en ik beperk mij tot het noemen van enkele:
1. Sandoval, Chileense Hoge Raad, causa 517/2004, 17 november 2004, Rescolución n. 22267, cassatie over amnestie inzake ‘gedwongen verdwijningen’, De Chileense Hoge Raad oordeelt dat de Amnestiewet van 1978 (nr. 2191) in strijd is met het ‘verdrag op het gebied van de bescherming van alle personen tegen gedwongen verdwijning’, het IAVRM en met de Chileense Grondwet. De amnestie werd van tafel geveegd door de Rechter.
2. Simón, Julio Hector y otros, Argentijnse Hoge Raad, causa 17.768, 14 juni 2005, De Argentijnse Hoge Raad verklaart in dit arrest een tweetal amnestiewetten, vanwege strijd met het Inter Amerikaanse Verdrag van de Rechten van de Mens en strijd met de grondwet, ontoepasselijk.
3.IAHRM-arrest, Almonacid Arellano e.a. tegen Chili, 26 september 2006, waarin het Hof overweegt dat amnestiewetgeving slachtoffers ‘machteloos stelt’ en straffeloosheid voor ernstige mensenrechtenschendingen bevordert, hetgeen in strijd is met letter en geest van het IAVRM. Ook in deze zaak werden schendingen aangenomen en werd Chili aansprakelijk gesteld.

Op 26 januari 2012 veroordeelde Navi Pillay, de Hoge Commissaris voor mensenrechten van de Verenigde Naties nog het aanhangige amnestievoorstel voor de mensenrechten in Jemen:
- “International law and the U.N. policy are clear on the matter: amnesties are not permissible if they prevent the prosecution of individuals who may be criminally responsible for international crimes including war crimes, crimes against humanity, genocide, and gross violations of human rights.”

In Suriname hebben we het Moiwana vonnis waarbij de amnestiewet van 1989, afgekondigd in 1992, van onwaarde werd geoordeeld en waarbij de staat Suriname werd veroordeeld tot het alsnog berechten van personen die zich schuldig hebben gemaakt aan de misdrijven.
Het zal inmiddels meer dan duidelijk zijn voor elke weldenkende Surinamer dat de huidige amnestiewet, (welke een aanvulling beoogt op de al van onwaarde verklaarde amnestiewet van 1989 (afgekondigd in 1992)) op basis van de grondwet, internationale verdragen en jurisprudentie heel eenvoudig buiten toepassing kan worden gelaten door de Krijgsraad. Ik kijk uit naar de verrichtingen van de Krijgsraad, moedige mannen en vrouwen die de aanpak van de decembermoorden hebben aangedurfd met alle risico's van dien. Maar ik kijk ook uit naar de verrichtingen van de NDP die steeds tijdens openbare optredens inzake de initiatief amnestiewet zich van een zeer onsportieve zijde heeft laten zien. Volgens velen is het walgelijkst de intimiderende toon waarop André Misiekaba een 'burgeroorlog' probeert te forceren. Wat een schande!

Mw. mr.drs. Sharmila Kalidien-Mansaram