VHP voorzitter Chan Santokhi wordt dubbel gezegend. (Beeld: DNA TV)
De toelating van oppositieleider Chan Santokhi tot De Nationale Assemblee had maandag in feite een formaliteit moeten zijn. Alle stukken voor zijn geloofsbrieven waren immers in orde. Maar het zou naïef zijn om te denken dat de rode loper voor hem uitgerold lag. Daarvoor is de animositeit te groot, vooral bij de NDP en Bronto van de PL, die een bittere zuuroranje te schillen heeft met Chan. 

En uiteraard werd Bronto de voorzitter van de commissie die de geloofsbrieven moest onderzoeken. De toelating, politiek in feite allang beklonken, werd voor het volk opgevoerd als een Bollywood-drama van vijf uur, vol schorsingen en politieke steekspelletjes. Het was een trailer van wat ons nog te wachten staat.

De NDP en PL grepen hun kans om Santokhi een lesje te leren. Zijn intrede in het parlement moest niet als triomftocht voelen, maar als een pad bezaaid met doornen. Hij werd ontvangen met hoon, verwijten en beledigingen die dwars door de dikste olifantenhuid heen moesten prikken. De boodschap was simpel: je mag dan ex-president zijn, maar in de arena stap je niet ongeschonden binnen.

Bronto stal de show met zijn scherpe snerende woorden. Hij had zijn messen al maanden geslepen. Zijn conflict met Santokhi gaat ver terug: eerst afgehaakt als minister, later opnieuw buitenspel gezet. Nu moest hij genoegen nemen met een DNA-zetel, nadat de VHP het Openbaar Ministerie had gevraagd onderzoek te doen naar vermeende malversaties bij Binnenlandse Zaken. “Zo zuiver als een pasgeboren baby,” bezwoer Bronto zijn onschuld. Maar de angel was duidelijk richting Santokhi.

Ook de NDP voerde de druk flink op; de olifant werd aangevallen door hongerige hyena’s. Voor paars is Santokhi de man die het volk liet bloeden met hervormingen en bezuinigingen, terwijl de partij zelf werd weggezet als boeman. Hem werd verweten dat hij offers vroeg van de samenleving, maar zelf de luxe nam van een vakantie voordat hij zijn zetel innam.

De strijd in DNA ging maandag niet over wetten of termijnen. Het ging om politieke rekeningen. Sinds de overdracht van de sjerp aan president Jennifer Simons op 16 juli koos Santokhi voor luwte, en nu pas neemt hij plaats in het parlement. Voor zijn tegenstanders is dat plichtsverzuim. In de toekomst moet duidelijker worden vastgelegd hoe lang iemand zijn zetel onbezet kan laten.

Wat maandag werd opgevoerd, was nog maar het begin. Het spel in DNA richting Santokhi zal hard, persoonlijk en nietsontziend zijn. Maar één ding mag niet gebeuren: dat dit toneelstuk, waar de spelers royaal voor betaald worden, verandert in een film waarin het volk wordt gedegradeerd tot figurant. Het parlement mag een arena zijn, maar het volk is geen figurant. Het is de regisseur die politici elke vijf jaar laat afgaan of nog een scène gunt. De VHP heeft dat aan den lijve ondervonden. 

Nita Ramcharan