Grondconversie per 1 november: Leegroof van de staat dl 2

Op 4 november 2023 publiceerde ik een kritische analyse over de recente grondconversie in Suriname, getiteld 'Grondconversie per 1 november: leegroof van de staat'. Deze analyse belicht hoe de regering door deze conversie de staat en samenleving voor miljarden SRDs benadeelt. Met een duidelijke berekening toon ik aan dat dit beleid, uitgevoerd in haast, de staat en samenleving per 5.000 ha voor minimaal SRD 28.75 miljard schaadt.

In een verdedigend artikel wordt deze conversie geprezen als een welverdiende beloning voor de samenleving na het zogenoemde herstelprogramma van de regering. Dit programma heeft volgens mij echter juist geleid tot verdere verarming van de samenleving, waarbij de schuld onterecht bij de vorige regering en het IMF wordt gelegd. Ik ben van mening dat de grondconversie, zoals nu doorgevoerd, ondoordacht is en ernstige tekortkomingen vertoont.

In mijn analyse heb ik gewezen op het financiële nadeel voor de staat en samenleving bij het doorvoeren van de conversie tegen SRD 25 per m2, in vergelijking met een realistischer bedrag van Euro 15 (SRD 600) per m2. Dit beleid dient niet het belang van het land en de gewone burgers, zoals blijkt uit diverse artikelen in het staatsbesluit. Zo wordt duidelijk dat niet alleen normale burgers, maar ook rechtspersonen gebruikt worden voor het verkrijgen en verhandelen van grond, vaak om belastingen en heffingen te ontwijken. De ware aard van dit beleid blijkt onder andere uit de volgende artikelen van het staatsbesluit:
- Artikel 1 sub d, waaruit blijkt dat niet alleen normale burgers, maar ook rechtspersonen gebruikt worden voor het verkrijgen en verhandelen van grond.
- Artikel 3 lid 2 en lid 4, waarbij een beperking van 2500m2 aangegeven wordt, maar lid 4 maakt met uitzonderingsgevallen deze beperking ongedaan.
- Artikel 6 lid 1, waarin het bedrag van SRD 25 per m2 wordt vastgesteld, wat tot een enorm financieel verlies leidt.
- Artikel 11 lid 1, dat aantoont dat de regering niet echt zekerheid biedt aan personen die in hun grond hebben geïnvesteerd, maar juist zij die geen enkele investering in ontwikkeling of beterschap hebben gedaan.

Als hoofdreden voor het overhaast invoeren van het staatsbesluit, noemt men de corruptie in het grondbeleid en het aanvraagproces. Echter, corruptie los je niet op met meer corruptiegevoelige processen. Corrupte praktijken bij het ministerie belast met grondzaken, waarbij grondbeschikkingen pas na betaling van steekpenningen worden goedgekeurd, benadrukken dit probleem.

De conversie resulteert in een dramatisch financieel verlies van minimaal SRD 28.75 miljard voor elke 5000ha die wordt omgezet. Om dit in perspectief te plaatsen: dit bedrag (ongeveer USD 746.75 miljoen tegen een koers van SRD 38.5 per USD) is hoger dan het bedrag dat Suriname leent onder het Extended Fund Programma van het IMF (USD 688 miljoen van het IMF). Dit verlies had gebruikt kunnen worden voor het verlichten van de nationale schuld, door enerzijds het aflossen van het merendeel van de schuld bij de Oppenheimer Bondholders van ongeveer USD 880 miljoen of door afbetaling van de totale binnenlandse schuld die in september 2023 SRD 28.4 miljard bedroeg. Dit zou als sociale maatregel veel meer effect hebben en veel duurzamer van aard zijn, gezien schuldaflossing een belangrijke voorwaarde is voor het herstellen van onze economie.

Verder brengt de grondconversie de geordende ontwikkeling van het land in gevaar. Zonder een degelijk kader voor ruimtelijke ordening worden cruciale gebieden voor landbouw en industrie willekeurig omgezet, wat leidt tot inefficiënt landgebruik en toekomstige problemen. En dat op een moment waar wij meer dan ooit de effecten van onze lage productie en dus een afhankelijkheid van voedsel en andere importen ervaren.

Nog voordat wij consensus hebben bereikt over hoe en wat wij zullen doen om Suriname verder te ontwikkelen en waar wij over 10, 20 of zelfs 30 jaar moeten zijn, wordt de mogelijkheid van de staat om haar belangrijkste natuurlijke hulpbron zelf te beheren en de uiteindelijke bestemming te bepalen, voor niks weggeven. Dit, terwijl de aanpak van grondbeheer in landen zoals Singapore, China, Nederland en Zweden, waar grond vaak in staatseigendom wordt gehouden, aantoont dat centraal beheer kan leiden tot meer georganiseerde en duurzame ontwikkeling. Suriname lijkt echter niet te leren van fouten en successen van anderen.

De huidige koers van grondconversie in Suriname toont een gebrek aan respect voor de samenleving en overweging voor de langetermijnbelangen van het land. Het belang van Suriname vereist een herbeoordeling van het beleid, geïnformeerd door succesvolle internationale voorbeelden en een moment van zelfreflectie bij onze leiders. Zonder dat te doen, moeten wij ons serieus afvragen of onze regeerders echt het beste voor hebben met ons land!


Emanuel Scheek, MSc. LL.B.

*Cijfers in deze analyse zijn slechts indicatief en uitgezonderd bijkomende leges en andere kosten.

GRONDCONVERSIE_-_Leegroof_van_de_Staat_dl2_-_Misle_231112_213713.pdf