Eens, tijdens de Tweede Wereld Oorlog, heeft Suriname met zijn grondstof bauxiet ervoor gezorgd dat steeds meer Amerikaanse vliegtuigen de lucht in gingen om Duitsland te verslaan. 70% van de vliegtuigen was van aluminium. Suriname, als kolonie van Nederland, heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de zijde van de geallieerden. De economie trok toen flink aan en honderden mensen werden aan een baan geholpen. Suriname was een paradijs op aarde, maar er werd niet verder in de toekomst gekeken. Nu wordt er geen korrel van het rode stof gewonnen en het land zit vol met kraters en mijnen. De meeste ex-werknemers van Suralco en hun nabestaanden moeten het nu doen met een pensioen tussen de SRD 300 en SRD 1.500 per maand.

Suriname is ook rijk aan goud en hout. Grote delen van het binnenland worden omgewoeld op zoek naar goud. Naast twee buitenlandse goudmaatschappijen zijn duizenden mensen in de goudsector bezig. Ondanks verbod op import van kwik, komen honderden vaten het land binnen. Telkens wordt er verontwaardigd gereageerd wanneer erupties zich voordoen. De ene autoriteit speelt nog heiliger dan de andere. Praatjes over hoe groen Suriname is en hoe 92% van het landoppervlak bedekt is met een groen tapijt, dat meer dan 100 meter dik is. Het regenwoud is de slagader van de planeet, maar er wordt geen stelling genomen tegen houtkap en export van rondhout. Daarvoor zijn de persoonlijke belangen van grootverdieners te groot. De ogen worden gesloten voor de vergiftigde rivieren en bodem, de gapende kraters, de vissen die hoog in de lucht springen door het kwik. 

Met de aankondiging van TotalEnergies dat in 2028 de olieproductie zal starten, beginnen de dollartekens bij velen op het netvlies te verschijnen. De Final Investment Decision (FID) voor het ontwikkelen van de olievelden vóór de kust, moet volgend jaar worden gefinaliseerd. De CEO van Staatsolie, Annand Jagesar, heeft het treffend gezegd. Met goed beleid kan er absoluut geen armoede meer bestaan in Suriname. De voorwaarde is goed beleid, want kijk wat er van Venezuela en Nigeria is geworden. Daar was water duurder dan olie, maar deze landen zijn straatarm geworden.

Het is goed dat Chan zo lang heeft gedraald met de nationale dialoog. De tijd was daar nog niet rijp voor. Nu moeten de koppen bij elkaar gestoken worden om te bepalen hoe de oliedollars ervoor moeten zorgen dat het paradijs voor eeuwig gevestigd zal worden in het beloofde land waar de voorouders van heinde en verre naar toe zijn gekomen, al dan niet gedwongen. De olie gaat net als bauxiet en goud niet groeien. Het heeft miljoenen jaren geduurd voordat het zwarte goud is gevormd en naar boven kan komen om eindelijk kennis te komen maken met de zon die het zeewater opwarmt en de maan die het water naar zich toetrekt.

Er moet ervoor worden gezorgd dat olie geen verkiezingspropaganda gaat worden. De olie is niet van politici, friends, family en sponsoren. De olie moet ten goede komen van het hele land en de komende generaties. Uit alle verprutste kansen moet er lering getrokken worden. Suriname is het verplicht aan zichzelf en het bloed en zweet die velen hebben vergoten, eindelijk uit het dal te kruipen. Er moet een solide plan gemaakt worden, waarbij de belangen van het land en zijn gehele volk op de eerste plaats MOETEN komen, hoewel ook rovers deel zullen nemen aan de nationale dialoog. Het is nu de tijd om de toekomst van dit land EINDELIJK veilig te stellen. Dat is een verplichting!

Nita Ramcharan