Column: Borrelpraat no. 780

“Die niet-politieke beweging ‘Passie voor Suriname’ heeft een druk bezochte discussieavond in Marriott gehouden.”
“Het weldenkend, dus het meer ontwikkelde deel van onze samenleving is duidelijk op zoek naar nieuw leiderschap.”
“Zeer terecht, maar de afgang van onze samenleving is niet primair de schuld van Bosje, Vene, Bouta of van Chan, maar primair van ons als kiezers die hen daar hebben gezet.”
“De beste boodschapper is de persoon zelve; laat het werk niet doen door anderen, terwijl je zelf lekkertjes achter de schermen blijft zitten.”
“Maar nu zitten we met de vraag: wie zijn onze beste boodschappers?”
“Klopt, we blijven maar praten en discussiëren over het nieuwe leiderschap, helemaal goed en waar, maar wie gaan deze nieuwe, integere en betrouwbare leiders worden?”
“En wie uit deze groep, die wel passie voor dit land heeft, zal de eerste onder de gelijken kunnen worden?”
“Er zijn wel hele rake, ware en goed doordachte zaken over leiderschap gezegd tijdens die discussieavond van Passie.”
“Zoals?”
“In mijn woorden: ‘al verbeter je een oude kaars nog zoveel, hij zal geen gloeilamp of led lamp worden. Hij wordt alleen een betere kaars.”
“Dat klopt. Maar wie zegt dat de meerderheid alhier een gloeilamp wil? Zie de uitslagen van verkiezingen sinds de invoering van het Algemeen Kiesrecht; het oude kwam in een andere vorm steeds terug.”
“Dus u bedoelt te zeggen: misschien voelt de meerderheid zich comfortabel met de kaars; ze willen die alleen verbeteren."
"Juist, dat bedoel ik te zeggen. En waarom mag de meerderheid dat niet?”
“Tja, mooie vraag. Misschien moeten we na al die jaren experimenteren met allerlei nieuwe, ons vaak van buiten opgedrongen systemen, terug naar onze basics en gaan accepteren dat wij een kaars zijn en geen gloeilamp.”
 “Dus dan moeten we niet blijven dromen en steeds maar forceren om van de kaars een gloeilamp te maken; dat is eigenlijk ‘a waste of time.”  
“Of die kaars wegsmijten en die zo begeerde gloeilamp radicaal daarvoor in de plaats zetten. Dat zal geleidelijk aan moeten gebeuren en zal zeker een generatie duren. En in die overgangsperiode zal je kaars én gloeilamp moeten accepteren.”
“Waarom kan dat niet sneller, meester? Bijvoorbeeld al bij de verkiezingen van 2025?”
“Hoe ga je de meerderheid van de kiezers binnen een paar jaren zodanig bewust maken, dat ze hun bestaande leiders inruilen voor die nieuwe van jou?”
“Door met de mensen te gaan discussiëren, huis aan huis…”
“Ha, ha, ga daarmee maar beginnen. Minstens de helft jaagt je weg, na die belazericus van de afgelopen verkiezingen.”
“En denk je dat de bestaande politieke leiders jou daar een open goal voor zullen geven? Ze weten precies hoe zij hun aanhang bij zich weten te houden. Ze maken jouw nieuwe leiders en hun aanhang op een van hun podia uit voor ‘eliet’ en je kan hun stem vergeten.”  
“Dus volgens u wil voornamelijk dat ontwikkelde deel van de stadsbevolking heel terecht werken aan nieuw leiderschap?”
“Klopt, en vanuit dat deel wordt via Passie gesteld dat het volk radicale verandering moet brengen bij het kiezen van leiderschap.”
“Goed bedoeld, maar ik heb door de jaren heen een afkeer gekregen tegen 'radicale sociale veranderingen’, sinds ik heb gemerkt hoe vaak deze goed verkeerd aflopen. Ook hier bij ons.”
“Moeten we dan deze rommel met al die schreeuwende idioten op podia maar blijven slikken?”
“In feite wel; wees tenminste blij dat dankzij ons massaal protest tegen dat infantiel geschreeuw die ene van ‘hogerhand’ de opdracht kreeg zijn excuses aan te bieden; dat deed hij met wat huichelachtige bewoordingen en plakte meteen daaraan dat hij samen met de journalisten een perscode wil gaan formuleren.”
“En De Koning weigerde vooraf resoluut elk excuus aan wie dan ook, aan te bieden.”
“Liever gaan we een ethische en morele code afspreken waaraan politieke leiders zich in openbare toespraken moeten houden.”
“Gelukkig heeft de Vereniging van Journalisten, de SVJ, in een goed geschreven artikel op Sterrennieuws meteen duidelijk gemaakt dat zij niet meedoet aan die komedie van die perscode. Goed zo, SVJ.”  
“Maar wat is er verder concreet uit die discussie van Passie gekomen?”
“Dat er verder gediscussieerd gaat worden.”
“Neem me niet kwalijk, maar dan zie ik het vervolgtraject in feite als tijdverlies. Met zo een volle bak van weldenkenden uit de samenleving had ik graag al een paar concrete zaken vastgesteld gezien, waaraan dat nieuwe leiderschap moet voldoen.”
“U bedoelt ‘rules of conduct', oftewel de gedragsregels en voorwaarden voor deze job.”
“Ja, we hadden een paar weken terug hier al een paar voorstellen gedaan.”
“En het is inderdaad vijf voor twaalf, no time to lose.”
“Dan zouden op de volgende discussieavond al namen voorgedragen kunnen worden van degenen die voldoen aan die ‘rules of conduct.”
“Dat zou heel mooi zijn en dan zouden uit die mensen, mannen of vrouwen, maakt niet uit, een aantal die alvast willen, geselecteerd kunnen worden en die zouden zich dan moeten presenteren op de daaropvolgende discussie.”
“Ja, dan komt er meer schot in de zaak, en dan kunnen de aanwezigen meteen beoordelen wie de besten zijn om bij de komende verkiezingen stemmen te trekken uit alle lagen van de bevolking."
“Klopt, want daar draait alles om: kunnen deze nieuwe transitogenerationele leiders…”
“Sorry broeder, men noemde hen: transformationele leiders…”
“Ja, whatever, den nyun leider, dus kunnen die stemmen trekken; niet honderd, niet duizend, maar minstens vijfduizend stemmen per kandidaat.”
“Inderdaad. En een andere praktische vraag is: via welke politieke partij worden deze nieuwe kandidaten verkiesbaar gesteld? Men gaat daarvoor toch niet nóg een nieuwe partij oprichten?”
“Echt niet! Daarom stel ik: er moeten nu spijkers met koppen geslagen worden. Hoe lang nog gaan we aan het discussiëren blijven?”
“Inderdaad, want de ‘tegenpartij' heeft z’n leiders al lang klaar, en hoe meer die zich misdragen, hoe meer propaganda dat is voor hun respectieve minder geschoolde en etnisch gebrainwashte achterban.”
“En daar zitten wel die tienduizenden kiezers die op deze bestaande leiders zullen stemmen.”
“Dus nu moeten we onze nieuwe leiders volgens strakke regels aanwijzen, no time to lose."
“En hun dan eensgezind ondersteunen en uitdragen en kandidaat stellen, liefst via één bestaande respectabele politieke partij.”
“En dan hopen dat in de stad en landelijk minstens zeven van hen gekozen worden.”
“Daar breng ik een toast op uit. Vincent, een dubbele ginga-biri voor mijn broeders. Geen alcohol, want teveel mensen krijgen tijdens na het drinken daarvan ruzie en mishandelen elkaar of rijden anderen dood.”
“Ja, proost op minder alcohol en meer non-alcohol.”
 
Rappa