De nationale mannenselectie van Suriname is versterkt met acht professionele spelers. Dit is zeker een aanwinst voor natio, want voortaan kan de coach met een gerust hart spelers wisselen, zonder dat het niveau meteen met rasse schreden achteruit gaat. De acht toegevoegde spelers hebben zonder ook maar een wedstrijd gespeeld te hebben, nu reeds getoond dapper te zijn. Waar de meeste mensen met de nodige reserves het onbekende tegemoet gaan en soms zelfs bang zijn voor het onbekende, tonen deze mannen dat ze bereid zijn om natio naar een aanvaardbaar niveau te brengen. De stap die deze spelers met een gemiddelde leeftijd van 25,9 jaar genomen hebben, moet op de juiste waarde worden geschat. Het is prijzenswaardig dat enkelen van hen op zeer jonge leeftijd deze stap hebben gezet die toch wel heel veel moed vereist. 

Tezamen met de spelers die eerder al voor natio zijn uitgekomen, kan de bondscoach nu bogen op een degelijke selectie. Ik ben content met de kwaliteit van de groep in zijn totaliteit en ben geen voorstander om het succes op te hangen aan de aanwezigheid van vedettes. Wedstrijden of toernooien worden niet gewonnen door grote namen, maar door grote karakters. Voetbal is een teamsport en het is nu aan de bondscoach om met de beschikbare spelers te werken aan een team dat over een paar jaren toonaangevend moet zijn in de regio en daarbuiten. Als coach is het zelfs beter om met een relatief onbekende groep te werken, omdat die ontvankelijker zijn voor instructies. Met een spelersgroep die wil, kan veel meer bereikt worden als je erin slaagt om alle neuzen in dezelfde richting te krijgen, dan met een spelersgroep die op basis van ego's verdeeld is. Je hebt meer aan spelers die bereid zijn om te werken, dan aan spelers die de kantjes ervan af lopen. De ontmoeting tegen Mexico is een goed moment om te zien hoe de ploeg samenspeelt, maar mag niet als graadmeter dienen, omdat de spelers nog maar net bij elkaar zijn.

Het is nu zaak dat het bondsbestuur beseft dat met trainer Winter (wiens aanstelling nog geformaliseerd moet worden ) voor de ploeg, natio de ruimte moet krijgen om zich te ontwikkelen tot een team dat over twee jaren moet pieken. Om dit te bereiken zal elke FIFA-window benut moeten worden, zodat de spelers elkaar kunnen leren kennen qua persoonlijkheid, maar meer nog qua speelstijl. Geen mogelijkheid om te oefenen moet onbenut gelaten worden en het bestuur moet niet proberen om op de stoel van de bondscoach te gaan zitten. Er moeten middelen vrijgemaakt worden om de gestelde doelen te kunnen bereiken, want zonder investeringen zal het succes uitblijven. Aangezien de thuisbasis van de spelersgroep Europa is, lijkt het handig om in het begin aldaar oefenwedstrijden te spelen en ruim voor de kwalificatie voor de volgende wereldkampioenschappen, de oefenwedstrijden te plannen in de regio. Op die manier kunnen de spelers zowel aan elkaar wennen, als aan het klimaat in de regio waar de wedstrijden uiteindelijk afgewerkt zullen worden.

Het bestuur is nu aan zet en moet kosten noch moeite sparen om alle actoren (coaches, pers, sponsoren, publiek etc.) mee te krijgen. Het heeft geen zin om te blijven hopen dat 'grote namen' natio zullen komen versterken. De groep die nu beschikbaar is moet gekoesterd worden en de volle ondersteuning krijgen in de ruimste zin des woords, zodat het een win-win situatie wordt. Veel spelers hebben na persoonlijk succesvolle optredens met hun nationaal team, lucratieve contracten gekregen bij grote clubs (denk maar aan James Rodrigues en Cody Gakpo). Het is dus niet zo dat er niets te halen is voor deze spelers. De handen moeten nu eens eindelijk in elkaar geslagen worden om wederzijds voordeel te kunnen bewerkstelligen.

Mireille Hoepel