Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?

De aanwezige deskundigen tijdens de mastersessie met name Jules Ajodhia, Jules Wijdenbosch, Lothar Boksteen, Hans Breeveld, Hugo Fernandes Mendes en Serena–Muntslag Essed, kunnen door de regering formeel worden  aangewezen, om de kar over de wijziging van het Kiesstelsel te trekken.Alles dat tot nu toe wordt gezegd is valide, maar wat moet als leidend voorwerp dienen in deze discussie? Als je het mij vraagt, zou dat het verzoekschrift van 7 maart 2022, van mr. Serena Muntslag-Essed moeten zijn luidende als volgt:   
Voorts dient het one person, one vote beginsel toegepast te worden, zodat elke stem even veel waarde heeft. Dit betekent dat dit alleen bij een landelijk evenredigheidsstelsel, haalbaar is.
Daarom moeten we terug naar de bron: de politieke partijen.

Het gevolg is dat op grond van de wet politieke partijen, deze partijen om te beginnen, bereid moeten zijn de uitspraak van het Hof  als zodanig te accepteren. Pas dan kan je aan een model gaan werken om succes te behalen. Om dit zonder meer via een initiatiefwet vanuit De Nationale Assemblee te doen, gaat moeilijk werken. Bovendien is het de verantwoordelijkheid van de regering zorg te dragen voor een wet die bestemd is om volksvertegenwoordigers te kiezen.
Het is duidelijk dat het meest geschikte model om te voldoen aan de uitspraak van het Constitutioneel Hof zal zijn het stelsel van Landelijke Evenredigheid. Indien om wat voor reden dan ook het niet haalbaar is, wat formeel niet zou mogen, dan is het voorstel van de VHP in het rapport van maart 2018 van de Presidentiële Commissie,  Evaluatie Kiesstelsel het model dat het meest de uitspraak van het Constitutioneel Hof benadert.

Eugène van der San