Het SEC is bij een modern gebouw gebleven. Alle mooie plannen en mogelijkheden die opgesomd waren door de diverse sprekers op afgelopen 28 juli bij de officiële ingebruikname en opening van dit centrum, zijn uitgebleven. Pawiroredjo zegt dat de behoefte naar cataractoperaties steeds toeneemt door onder andere vergrijzing van de bevolking. Door financieringstekorten in de zorg, kunnen minder oogoperaties uitgevoerd worden. Hierdoor ontstaan er lange wachttijden en het aantal patiënten dat geholpen moet worden, neemt steeds toe.

Volgens de oogarts is cataract één van de belangrijkste oorzaken van slechtziendheid en zelfs blindheid. De kostprijs van een cataractoperatie is ongeveer US$ 350. De verzekeraars betalen voor deze en andere operaties structureel en systematisch een te laag bedrag in SRD aan het AZP. “Naar mijn weten vergoedde bijvoorbeeld de stichting Staatsziekenfonds (het SZF) nog niet lang geleden slechts SRD 3.250 voor de ingreep. De ver achterhaalde SRD-tarieven zijn de belangrijkste oorzaak voor faillissement van alle ziekenhuizen, waardoor de zorg nu ver ondermaats is. De overheid moet aan het einde van de rit steeds subsidiëren. Dit is het broekzak-vestzakverhaal: de subsidie gebeurt incidenteel en is vrijwel verwaarloosbaar”, zegt Pawiroredjo.

Op 17 januari van dit jaar hadden de oogartsen al de noodklok geluid en gaven aan dat de oogheelkundige zorg op de helling was door een gebrek aan materiaal en apparatuur. Op 31 mei werden oogoperaties stopgezet, vanwege een gebrek aan apparatuur en materiaal. De volgende dag, op 1 juni, gaven zowel de minister van Volksgezondheid, Amar Ramadhin als algemeen directeur van het AZP, Claudia Redan aan dat er geen reden tot paniek was en dat financiële middelen vrijgemaakt werden.

Op 28 juni vond de opening van het SEC plaats met zeer lovende woorden en een rooskleurige toekomst. Kort daarna op 28 oktober werden netvliesoperaties stopgezet, omdat er geen financiële middelen waren om leveranciers te betalen. Nu zullen de cataractoperaties ook stopgezet worden, terwijl het aantal patiënten blijft toenemen. De oogartsen en ook collegae van andere disciplines, moeten moedeloos toekijken hoe patiënten de nodige zorg ontberen. De oogartsen staan geruime tijd onder druk, omdat ze niet optimaal de zorg kunnen aanbieden en steeds gebrek aan middelen moeten ervaren. De oplossingen die aangeboden worden, zijn steeds van zeer korte duur en kunnen de problemen niet structureel opgelost worden. Het modernste Eye Center in de regio kan niet eens de Surinaamse patiënten de nodige zorg bieden.