Hoopvolle Toekomstweg, zo heet een zijstraat van de Palissadeweg 2 in het district Suriname. De bewoners van deze weg hopen dat ze eens een goede weg zullen hebben om hun huis te kunnen bereiken.
Blijf ademen, ook al is het water tot aan de lippen, zoals in het binnenland. Zolang er leven is, is er hoop,  Auto-bezitters worden ook extra in de kosten gejaagd door de vele slechte wegen. Door klimaatsverandering is de kleine droge tijd dit jaar overgeslagen en er wordt onvoldoende actie vanuit Owee ondernomen om de wegen te onderhouden. Zo is de belangrijke Palissadeweg 2 vol met kuilen, waardoor je maar 10 km per uur kan rijden, met langs de weg de grote gele vuilniszakken, want afgelopen weekend is het vuil weer eens niet opgehaald.

Gelukkig zijn er nog optimistische bedenkers van straatnamen. Een haast onbegaanbare zijstraat van de Palissadeweg heet Hoopvolle Toekomstweg. De aanblik van het 'karrepad' levert een onbedaarlijke lach op en deelnemers aan het verkeer zijn blij dat ze op de weg vol kuilen rijden dan de toko toko pasi, waar je onherroepelijk vast gaat komen te zitten. Deze straatnaam leert dat ondanks alles er nog hoop is voor Suriname, want zonder hoop is alles verloren.

De lantimans krijgen eind van de maand in elk geval een verhoging, waarbij SRD 1.000 koopkrachtversterking en SRD 800 koerscompensatie deel zal worden van het salaris. Dat is goed voor de pensioengrondslag, vakantiegeld en overuren. Daarbovenop komt er 17% salarisverhoging. Dat percentage is zeker minder dan de inflatie van ruim 60%. En intussen gaan de prijzen van ook het dagelijkse brood de lucht in. Door de oorlog in Oekraïne is de meelprijs fiks per direct aangepast. En het brood wordt steeds lichter en duurder.

De Assembleeleden die flink de wereld rondreizen, krijgen ook de 17% verhoging. Meer dan de helft van de figuren die beweert het volk door dik en dun te vertegenwoordigen, heeft een dubbel salaris. Deze Assembleeleden trekken twee keer geld uit de staatskas. Ook deze coalitie had aangekondigd hier paal en perk aan te zullen stellen. Als het aankomt op eigen belangen, dan denken veel van deze 'volksvertegenwoordigers' alleen aan hun eigen zak.

Als de Assembleeleden het echt menen met het volk, moeten zij hun solidariteit tonen. Dan zouden zij - ook al is de Assembleevoorzitter naar Gabon - een initiatiefwet moeten indienen om de salarissen van ambtenaren te ontkoppelen van die van de regering en de Assembleeleden. Dit, om te voorkomen dat ze bij elke salarisverhoging ook beloond worden om de zetel warm te houden. Het volk is ondergedompeld in armoede, maar aan de top wordt er gefeest en gereisd, want wie het kruis heeft, zegent zich. Ondanks alles moeten wij als volk een hoopvolle toekomst blijven visualiseren. Wie hoopt en droomt, weet in elk geval dat hij leeft.

Nita Ramcharan