Als diaspora Surinamer die nu 27 jaren in de Verenigde Staten woont en de Amerikaanse nationaliteit draagt, ben ik mij ervan bewust dat ik mij niet moet inlaten met de sociopolitieke ontwikkelingen in Suriname. Waar het “alledaagse kwesties” betreft, hou ik mij strikt aan die regel. De Covid-19 pandemie past echter niet in dat rijtje.

Zelf ben ik van het virus bespaard gebleven, maar twee van mijn Surinaamse kennissen waren minder fortuinlijk. Eèn heeft enige tijd met Covid-symptomen in het ziekenhuis gelegen; van de andere kwam haar broer haar te ontvallen. Een markant detail bij dit laatste is dat ik de echtgenote van de overledene zowat 45 jaren geleden als leerling in mijn klas heb gehad. Voeg hieraan toe twee recente ontwikkelingen betreffende de Covid-19-toestand in Suriname die mijn aandacht trokken, en het zal duidelijk zijn waarom ik gemeend heb de mijzelf opgelegde regel even terzijde te moeten schuiven.

Laat mij beginnen met te stellen dat de voornaamste taak van een regering is en moet zijn het waarborgen van de welvaart en het welzijn van de samenleving. De Covid-19-pandemie dwingt landbestuurders dan ook tot het treffen van bepaalde maatregelen, en wereldwijd eisen steeds meer overheden dat burgers zich laten vaccineren. Ook de Surinaamse regering bezint zich op het stellen van deze eis, wat bij menigeen in de samenleving kwaad bloed heeft gezet. Sommige personen vinden dat het inbreuk maakt op het recht op vrijheid van handelen, in dit geval dus hun vrijheid om zich al dan te laten vaccineren.

Waar dergelijke anti-vaxxers volgens mij aan voorbijgaan is dat het recht op vrijheid van handelen er niet toe mag leiden dat anderen daar de dupe van worden. Twee voorbeelden uit het dagelijks leven ter illustratie. Als u bij een verkeerslicht aankomt dat op rood staat, gebiedt het Wetboek van Strafrecht u te stoppen; dit, om te voorkomen dat mensenlevens verloren gaan. En komt u bij uw handelsbank, en de rij voor de kassa komt het gebouw uit, dan loopt u niet naar de balie om van de kassier te eisen dat u onmiddellijk bediend wordt. U sluit u zich aan in de rij omdat de moraal dat eist, níet het Wetboek van Strafrecht. Dus, in beide gevallen is uw recht op vrijheid van handelen beperkt door respectievelijk een geschreven en een ongeschreven norm. 

Wat verder uit deze voorbeelden afgeleid kan worden, is dat het algemeen belang voorrang heeft op het individueel belang. Anders gezegd, datgene dat voor het welzijn van het volk in zijn geheel nuttig, gewenst, of nodig is, behoort altijd voorop te staan. Daar niet één Surinamer op nóg meer Covid-19-slachtoffers zit te wachten, moet het Covid-virus dus onderdrukt worden. Oso dresi's en Ivermectin ten spijt, het vaccin is momenteel het énig Covid-werend middel waarvan de effectiviteit zowel wetenschappelijk als praktisch bewezen is.

De Covid-19-maatregelen van de regering Santokhi hebben ertoe geleid dat sommige DNA-leden te kennen hebben gegeven dat, "minister . . .  Ramadhin van Volksgezondheid een vriendelijker Covid-beleid moet voeren." Welnu, stel dat er zich een tak van de terroristische organisatie Al-Qaeda in Suriname zou hebben bevonden, die tussen april 2020 en oktober 2021 duizend Surinamers om het leven had gebracht. Stel verder dat de minister van Justitie en Politie een reeks van maatregelen had afgekondigd om de terreur acties te beteugelen. Stel ook dat sommige van die maatregelen enigszins in strijd zouden zijn met de mensenrechten. Ondanks dit laatste, zou ú hebben ingestemd met een oproep van het parlement aan de Juspol-minister tot het voeren van een "vriendelijker anti-terrorisme beleid"?

Ik heb begrip voor hen die vanwege gezondheidsredenen niet gevaccineerd kunnen of willen worden, en voor personen, specifiek aanstaande moeders, die zich ongerust maken over eventuele negatieve bijwerkingen van het vaccin. Ik koester echter geen sympathie voor anti-vaxxers die  moord en brand gillen dat vaccinatiedwang hun recht op vrijheid van handelen schendt, en tegelijkertijd Russische roulette spelen met andermans leven. Graag zou ik van hen het antwoord op de volgende vraag willen vernemen: "Waar eindigt úw recht om te weigeren gevaccineerd te worden, en waar begint dát van uw medemens om geen doodsangsten hoeven uit te staan dat hij/zij eventueel door uw toedoen het coronavirus kan oplopen?"

Elke samenleving krijgt ooit eens te maken met een situatie die vereist dat het privé belang ondergeschikt gemaakt wordt aan het algemeen belang. Als de Covid-19-pandemie daar niet onder valt, dan huiver ik nú al bij de gedachte aan de gebeurtenis die dat wél vereisen zal.

Marinus Stephan, Ph.D.
Hamilton, New Jersey