Met het blazen van de sjofar wordt een nieuwe start gemaakt. De regering zal voorop lopen en het traject volgen dat door God is uitgestippeld. (Foto: CDS)
President Chan Santokhi heeft in het paasweekend aangekondigd dat het pad dat door God is uitgezet voor Suriname zal worden bewandeld. De president getuigt dat hij de vooruitzichten ziet. Hij benadrukt het pad af te leggen omdat hij gelooft dat het een Gods pad is. “Wij zullen de Here Jezus vragen om kennis, wijsheid en kracht om het volk te leiden.” Met het blazen van de sjofar is de kracht van de Here Jezus afgesmeekt.

Wat voor een pad het wordt voor Suriname is nog niet ter goedkeuring voorgelegd aan De Nationale Assemblee. Alvast is het woordje crisis geschrapt. Het programma dat voorgelegd is aan het IMF heet nu Herstelplan. Pas als IMF groen licht geeft, zal de volksvertegenwoordiging het krijgen voor beoordeling. Als het pad is uitgestippeld door God heeft de volksvertegenwoordiging in feite weinig in te brengen. Bij de beëdiging tot lid hadden meesten geestelijke bijstand. En als de oppositie durft tegen te stribbelen, zal ze al gauw geassocieerd worden met de duivel.

Het is bekend dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn. Zijn woord is een licht op het pad. Er moeten geen kronkelwegen en zijpaden, geen krabita pasi's (geitenpaden) worden ingeslagen, maar de rechte weg moet worden bewandeld. De goede weg moet niet worden verlaten. De Heer zegt: "Mijn volk, sta eens even stil op de weg die je gaat. Vraag eens naar de goede weg, de weg die je vroeger ging. Want als je die weg weer kiest, zal het weer goed met je gaan. Dan zul je weer vrede hebben. Maar jullie zeggen: 'Wij willen die weg niet." Jeremia 6:16.

Het pad dat Suriname zal moeten volgen zal niet eentje zijn zonder doornen, want het land heeft jarenlang een hobbelige zijweg gekozen en is ver geraakt van het rechte pad. De weg terug is niet gemakkelijk. Er zullen heel wat hobbels moeten worden overwonnen. Maar eerst moeten de leiders goed naar Gods woord luisteren om de lamp te laten branden die het pad moet verlichten die de voeten moeten volgen. Het is een pad waar niet op een olifant kan worden geklommen, maar te voet moet worden afgelegd. Er is geen shortcut met een helikopter, straaljager of vliegmachine. Ook te water zijn er geen mogelijkheden.

De weg die afgelegd moet worden is geen Desiré Delano Bouterse Highway, maar de niet-geasfalteerde Chanweg aan de Commissaris Weytinghweg die doodloopt. Er zal een pad gebaand moeten worden door een stukje zwamp, toko toko en bos op de blote voeten. En ja doornen liggen zeker op het pad dat met barre voeten moet worden afgelegd. Daar waar er geen EBS-verlichting zal zijn, want stroom wordt duurder. De buizen van SWM zijn daar ook nog niet aangekomen. Er zal water dat God uit de hemel laat vallen, gedronken worden, want de kraan zal worden dichtgedraaid. Met geld zal er niks te koop zijn, want de SRD is in waarde gedaald en goederen zijn schaars. Er zal gegeten worden wat zelf geplant is en vissen zijn er voldoende in de vele wateren van het land.

Pas als al deze offers gebracht zijn met een strak getrokken buikriem, het geloof is beproefd, de weg van de waarheid is opgegaan zonder familie en vrienden te bevoordelen, zal er zonlicht aan het einde van de tunnel schijnen. Dan zal het zaad dat is gezaaid, de duizenden bloemen laten bloeien. Wie van het rechte pad afstapt, wordt streng gestraft. Het pad van God bewandelen loont, wanneer er naast bidden ook gewerkt wordt en niet afgedwaald wordt van het rechte pad.

Nita Ramcharan