Vakbeweging Filosofisch Bezien

In augustus 2001, heb ik als vakbondsleider de drang gevoeld, naar de vakbeweging toe, richtlijnen te geven om het vakbondswerk naar een hoger niveau te tillen. Na enkele weken schrijfwerk te hebben verricht, kwam nog dezelfde maand van de schrijftafel mijn paper: Vakbeweging Filosofisch Bezien.Tegen die tijd was ik reeds 16 jaren de afdelingsvoorzitter van de Surinaamse Openbare Onderwijzersbond (SOB) in Nickerie, tevens 14 jaren voorzitter van CLO-Regio West (districten Nickerie, Coronie en Saramacca). Weliswaar is in de loop van vele jaren die volgden, mijn vakbondswerk in Nickerie geconcentreerd gebleven. Zowel via de SOB, van welke bond ik tot en met 2011 de afdelingsvoorzitter was, als de CLO-Regio West, van welke bond ik nog steeds de voorzitter ben, heb ik met mijn medestrijders en de leden, vakbondshistorie geschreven. Als voorzitter van deze twee bonden in Nickerie, kon ik vooral gezag voor het vakbondswerk afdwingen, dit altijd in het belang van de werkende klasse. Dat gezag werkte zelfs ver buiten het normale bondswerk, omdat ook voor de gemeenschap in het algemeen, zaken zijn aangepakt, bevochten en gerealiseerd.
De gewezen bekende vakbondsleider Hendrik Sylvester, gaf mij niet zomaar de naam “Prins, Koning, Keizer”. Zijn opvolger binnen de SOB, deed er een schepje bovenop, om er “Baron” aan toe te voegen. In dit artikel zal ik geen tekst en uitleg hierover geven.

Vakbeweging Filosofisch Bezien was bedoeld niveau te brengen in de vakbeweging. Richtlijnen daarin opgetekend, moesten voorkomen, dat vakbondsleiders niet zouden vervallen tot wolven in schapenvacht, door zich net als wat er met de politici aan de gang was, dat zij zich ten koste van het volk zouden verrijken. Precies dat gebeurde met de vakbondsleiders, enkele uitzonderingen nagelaten. Zij kwamen in het machtscentrum en deden precies waartegen zij hadden moeten strijden. Zelfverrijking, hoogmoed, drugscriminaliteit, corruptie, nepotisme, patronage, racisme etc.
Een voortdurende strijd binnen de vakbeweging heeft gemaakt dat de solide kracht die ervan uit zou moeten gaan, in de loop van enkele decennia, tot bijna nul is teruggebracht. Het gevolg: een kwijnende verzwakte vakbeweging, waarbij de arbeidersklasse volledig in een wurggreep is van de politiek. Vakbondsleiders zijn anno 2021, schoothondjes van de politieke partijen en politici geworden. Er is nog maar een enkeling, die ballen tussen zijn benen heeft.

In Vakbeweging Filosofisch Bezien, heb ik de dingen zien aankomen. Er is aandacht geschonken aan: Mens en Vakbeweging, Arbeid en Vakbeweging, Kennis en Vakbeweging, Kapitaal en Vakbeweging. Natuurlijke Hulpbronnen en Vakbeweging.
Uitgebreider is behandeld Politiek en Vakbeweging, waaronder aandacht is besteed aan etnische politiekvoering, zoals die zich weer duidelijk manifesteert.
Onder loep zijn ook genomen opportunistische politiek, enge partijpolitiek, arbeiderspartijen. Maar er is ook veel aandacht geschonken aan ethische waarden en normen in de vakbeweging en de politiek. Hier is de nadruk gelegd op menslievendheid, betrouwbaarheid, eerlijkheid, oprechtheid, vastberadenheid, geduld en strijdvaardigheid.
Dit alles en meer vastgelegd in 2001. Hoe is Suriname nu veranderd?

Ik citeer uit de paper: ”…, omdat met het verstrijken van de tijd en met het samengaan met de oude politiek en het ondersteunen van latere partijen, vele vakbondsleiders besmet zijn geraakt, terwijl andere zich bewust hebben ingelaten met de praktijken, die zij in feite moesten bestrijden. De kans is daarom groot, dat in de naaste toekomst, hoe jammer het ook zal zijn, vakbondsleiders aan de schandpaal zullen worden gehangen, wanneer van de ingeslagen weg niet afgestapt wordt” (pagina 29).
“De oude politiek heeft nimmer zijn praktijken afgezworen, integendeel onder het toeziend oog van vakbondsleiders hebben de tarantula’s verfijnd hun praktijken voortgezet. Op raciale basis werden er posten verdeeld, posities ingenomen, mensen in dienst genomen, volkswoningen verdeeld, vergunningen verstrekt, gronden uitgegeven, directeuren benoemd of juist niet benoemd, de rijkdommen van het land verdeeld”. (pagina 31).
Ook de revo-partijen, er waren meerdere, hebben zich niet onbetuigd gelaten. De tarantula’s liepen dan over en hebben ook hier op onbeschaamde wijze hun bijdrage geleverd. Tot in het recente toe.

Ik sloot Vakbeweging Filosofisch Bezien af met 17 fundamentele richtlijnen en adviezen, waarvan ik de nummers 1 en 4 citeer:
“Bewaar en bescherm de eenheid binnen de vakbeweging, door de samenwerking tussen bonden, federaties en vakcentrales te bevorderen en aan te moedigen”.
“Valse motieven en aspiraties, opportunisme en persoonlijk belang en hebzucht, moeten onmiddellijk worden afgestraft”.

Vakbeweging_Filosofisch_Bezien.pdf