Over de nadelen van Covid-19 is er hier al het nodige gezegd in de achter ons liggende periode. Wereldwijd noodlijdende economieën die als gevolg van bedrijfssluitingen te kampen hebben met een ongekend aantal werklozen enzovoorts. Zo zijn er tal van nadelen op verschillende terreinen die we zouden kunnen noemen. Waar velen echter niet bij stilstaan is dat Covid-19 ook kansen biedt. Ik hoor u al zeggen: kansen? Inderdaad. De innovatieve bedrijven die als gevolg van de pandemie zijn opgericht, getuigen daarvan. Maar om bij de sport te blijven. Doordat zowat alle activiteiten (nationaal en internationaal) zijn geschrapt, hebben landen en organisaties de gelegenheid om hun activiteiten af te stemmen op de kalender van de regio waarin zij zitten.

Als jeugdtrainer weet ik dat scholieren en studenten vaak tijdens repetitie- en examenperiodes voor een dilemma stonden om mee te doen aan een internationaal meetmoment of in Suriname te blijven om aan de schoolverplichtingen te voldoen. Dit dilemma zorgde vaak voor stress bij de sporter, de trainer en de ouders. Sporters die een internationale sportcarrière ambiëren zijn geneigd te kiezen voor de sportieve krachtmeting, terwijl de ouders misschien liever zien dat de school prioriteit krijgt. Dit spanningsveld had voorkomen kunnen worden als ons onderwijssysteem was afgestemd op dat van de regio. De schoolsporters zouden erbij gebaad zijn als de nationale schoolkalender was afgestemd op die van de regio, maar de overheid heeft de kans daartoe om haar moverende redenen, helaas gemist.

Vooral de bestuurders bij teamsporten zouden de kans moeten grijpen om hun kalender te synchroniseren met de regio. Hoe vaak horen we niet dat spelers geen wedstrijdritme hebben, omdat de competitie al lang voor een regionaal toernooi is geëindigd? Het gevolg is, dat Surinaamse spelers een slechte beurt maken tijdens zo een evenement. De verschillende sportbonden moeten nagaan in hoeverre zij deze kans willen grijpen om beter beleid te ontwikkelen, zodat sporters niet steeds vechten tegen de bierkaai, maar daadwerkelijk een vuist kunnen maken bij regionale krachtmetingen.

We moeten niet blijven jammeren dat Covid-19 ons lam geslagen heeft, maar ook in deze donkere dagen proberen de zonnige kant van de zaak in te zien. In dit geval kunnen we als sportfamilie inspelen op de gelegenheid door de sporters tegemoet te komen, zodat ze in bloedvorm hun krachten kunnen meten met de regio. Sportbonden pas de kalender aan!

Mireille Hoepel