(Aangeboden)

Naar aanleiding van de respons van de AZP-directie op het perscommuniqué heeft de medische staf gemeend de problematiek verder te verduidelijken: 

 1. Tav de ransomware aanval cq het hacken van het AZP-netwerk

Het AZP netwerk is vanaf de oorsprong gebrekkig qua hardware en software (t.g.v. uitblijvende investeringen). Alhoewel ransomware attacks niet zeldzaam zijn in de hedendaagse wereld, zijn de risico’s in het AZP veel hoger dan normaal, o.a. vanwege het veelvuldig gebruik van illegale software en gebrekkige protectieve software installaties. Het risico welk dit oplevert voor onze patiënten moet niet onderschat worden. Los van 'privacy issues', is permanent verlies van patiënten data een groot gevaar.  

 

2. Tav de invloed van de Covid-19 situatie 

De Covid-19 pandemie heeft inderdaad de “al uitgerekte elastiek”, welke ons gezondheidszorgsysteem voorstelt, dichter bij de rand van de afgrond gebracht.  De hele wereld heeft te kampen met Covid-19, wij verkeren in dat opzicht nog in een gelukkige situatie van heel weinig Covid-cases, doch forse verslechtering in de “reguliere” ziekenhuiszorg kan NIET afgewenteld worden op de Covid-19 crisis.  Er is sprake van langdurige en toenemende mismanagement in de zorg. 

 

3. Tav de 'periodieke tekorten' en de invloed die dat heeft op de zorgverlening 

Periodieke tekorten zijn inderdaad een bekend fenomeen in onze maatschappij, ook in de gezondheidszorg. Ze worden veelal veroorzaakt door verslechtering van de economische situatie in het land (US-dollar koers). Deze fluctuerende tekorten zijn de afgelopen jaren, en nog meer in de afgelopen maanden, enorm toegenomen in aantal en duur. Het ontbreken van een structurele oplossing is een symptoom van mismanagement en hiermee het ontbreken van een duidelijke visie. 

 

4. Tav de “verantwoordelijkheden van de verschillende actoren” in de gezondheidszorg 

Wij, artsen en specialisten werkzaam in het AZP, kennen onze verantwoordelijkheden.  We hebben per slot van rekening zelf gekozen voor ons vak en zijn niet bij toeval/kans in onze respectievelijke rollen belandt. Voor de uitoefening van ons vak (cq. het helpen van zieke mensen) hebben wij echter apparaten, materialen (o.a. gebruiksartikelen), medicamenten, onderling overleg/samenwerking (networking) nodig om optimale zorg te kunnen leveren. Wij worden hierin structureel tekort gedaan en moeten chronisch improviseren om onze patiënten te helpen. Zonder deze apparaten, materialen en medicamenten kunnen wij uiteindelijk geen verantwoorde zorg meer leveren. Wij blijven desalniettemin werken en zullen, met alle ons ter beschikking staande middelen, blijven proberen onze medemensen te helpen, 24/7. Het zou zeer gewaardeerd worden als de “overige actoren” in de zorg, met name diegenen die moeten zorgen voor de aanlevering van apparatuur, materialen en medicamenten hun taken serieuzer nemen en efficiënter uitvoeren met minder verspilling van financiële middelen. 

 

5. Tav de bekende misstanden die nu 'niet aan de orde zouden zijn' 

Het is de medische staf niet bekend welke misstanden door de directie beschouwd worden als “niet aan de orde zijnde”. We verheugen ons op een uiteenzetting van de directie hierover zodat we onze patiënten kunnen informeren over deze misstanden die zij (volgens de inzichten van de directie) zullen moeten accepteren. 

 

6. Tav de 'opgeloste' misstanden 

We nemen aan dat hiermee bedoeld wordt het (tijdelijke) herstel van laboratorium faciliteiten, welke het gevolg is van het uitvallen van apparatuur van een extern lab waardoor het AZP als “geluk bij een ongeluk” reagentia kon overnemen van elders, zodat bloedonderzoeken kunnen worden uitgevoerd. Hiermee is de acute nood voor korte tijd verholpen. Wij zien deze “oplossing” niet als een uiting van goed management, maar als wat het is, een meevaller. En wij zijn uiteraard blij dat we weer even vooruit kunnen; we hebben soortgelijke meevallers hard nodig, maar mogen er niet op blijven rekenen om het hoofd boven water te kunnen houden.  

 

De oorzaak van vele van de genoemde issues kan teruggebracht worden tot een financieel probleem. Kwalitatief goede zorg kost, vooral vanwege de nodige (import) inputs, veel geld. Haast alle overheidsbesluiten die de ziekenzorg regarderen worden gemaakt zonder input en advies van de medische professionals die in Suriname werkzaam zijn; de overheid vindt dit niet nodig. De overheid heeft al jaren de met tarief-regulatie voor ziekenhuizen gemaakt dat deze instellingen niet kostendekkend kunnen werken. Dit maakt (her)investeringen bijna onmogelijk. Alleen met buitenlandse steun (lees: leningen) komen wij af en toe aan een verbetering/renovatie of uitbreiding. Uiteindelijk is er ook geen (eigen) geld meer voor verbruiksartikelen en wordt door de directie een 'carrousel model' van allocatie van gelden toegepast waarbij “om de beurt” diensten uitvallen omdat er geen financiën zijn om alle diensten tegelijkertijd draaiende te houden. De directeur heeft op 21 mei in vergadering met de medische staf immers zelf uitgesproken dat het AZP met slechts 25% van de reguliere financiën draaiend gehouden moet worden ten gevolge van teruggevallen inputs vanuit de regering.  

 

Helaas heeft de directie in haar korte respons niet gereageerd op de vele overige 'misstanden', zoals aangegeven in de bijlagen van ons persbericht van 21 mei. Het (tijdelijke) herstel van labfaciliteiten beschouwen we als een druppel op een hete plaat. Wij vragen de aandacht voor de gehele lijst van dringende tekorten en helpen graag mee waar wij dat zelf kunnen. 

 

Aan de hand van de onlangs in de media verschenen berichten zijn er schijnbaar twee tegenstrijdige realiteiten. Een van de directie en een van de medische staf AZP (ondersteund door de medische staf van het Diakonessenhuis en de berichtgeving van de vereniging van Apothekers). Wijzend op de teleurstellende en bagatelliserende respons van de directie, zullen wij alle patiënten die wij vanwege afwezigheid van nodige middelen, medisch-ethisch niet (meer) verantwoord kunnen helpen, naar de directie verwijzen voor verdere hulp. De medisch directeur zal zich verder ontfermen over deze patiënten waarvan wij achten dat behandeling, vanwege de ontstane situatie, niet (meer) mogelijk is.