Met veel aandacht heb ik het stuk van de heer Roeplal doorgenomen. Helaas moet ik stellen dat ik faliekant tegen zijn voorstel ben. Momenteel kampt de wereld met een Coronavirus pandemie met meer dan 1 miljoen slachtoffers, waaronder 60.000 doden. Landen als Italië, Nederland, de Verenigde Staten van Amerika en Spanje zien door het bos de bomen niet meer. Deze pandemie heeft niet alleen op gezondheidsvlak zijn negatieve effecten getoond, maar bovendien is de wereld compleet ontwricht. Alle topsportevenementen zijn on-hold gezet, bedrijven sluiten hun deuren en sociaal-maatschappelijke activiteiten zijn verlamd. Zelfs de grootste luchthavens zijn op slot gezet. Momenteel zijn er ook meer dan 10 landen die de noodtoestand hebben afgekondigd. Al deze maatregelen hebben te maken met het minimaliseren van de verdere verspreiding van dit zeer besmettelijk en dodelijk virus. 

Bij de uitbraak van dit virus eind 2019, zagen landen als Italië dit als een ver van huis probleem. Het epicentrum van dit virus is momenteel in Europa. Ook in Suriname zien we dat vooral vanuit bepaalde groepen van de bevolking dezelfde houding wordt aangenomen: een ver van huis probleem. De maatregelen worden niet nauw in acht genomen, omdat men genoeg ‘bita’ inneemt waardoor men denkt dat er geen besmetting zal plaatsvinden. 

Een besmette persoon kan gemiddeld 3 anderen besmetten. Als we deze zelfde regel aanhouden, hebben we binnen 3 weken tijd rond de 20.000 besmette personen in Suriname, waarvan tot ongeveer 20% opgenomen zal moeten worden (dit komt op een totaal van ongeveer 4000 patiënten). Op basis van de wereldcijfers kunnen we hieruit 1500 intensive care (ic) behoeftigen verwachten. Dit is een situatieschets waar Suriname moeilijk mee zal kunnen dealen, alleen al om het feit dat de autoriteiten aangeven dat onze maximale ic-plekken rond de 40 zijn, zonder materiaal en verplegend personeel te hebben meegerekend. 

Ook bij de schrijver van het artikel ‘De verkiezingen moeten doorgaan’, is de onderschatting van dit probleem duidelijk te merken. Dat het in Suriname economisch niet goed gaat, is alom bekend. Als 50% van onze kiesgerechtigden gaat stemmen, zitten we op gemiddeld 150.000 landgenoten. Daarnaast zullen de gewapende machten, het personeel van de stembureaus, de colporteurs en de toezichthouders van alle politieke partijen, zich moeten verplaatsen. De kans op community spread (lokale besmetting) is op die dag dus heel groot. Dit gaat tegen de adviezen van het Covid-managementteam in, voor het minimaliseren van besmettingen. 

Aanvullend is een verkiezing niet geloofwaardig zonder internationale toezichthouders. Doordat de meeste luchthavens gesloten zijn, zal het een zware klus zijn om deze in het land te krijgen. Verder zullen alle uit het buitenland komende toezichthouders zich minimaal 14 dagen vóór de verkiezingen moeten aanmelden in Suriname om de verplichte quarantaine te doorstaan en bij vertrek zullen ze weer 14 dagen in hun land dezelfde lijdensweg moeten bewandelen. 

Dit alles in beschouwing te hebben genomen en rekening houdende met de huidige wereldsituatie, is het onmogelijk om de verkiezingen voortgang te laten hebben. In dit artikel heb ik de grondwettelijke verplichtingen buiten beschouwing gelaten.

Tegen het Coronavirus moeten we samen vechten, zonder politiek, ras, kleur of maatschappelijke positie. Suriname kan een epidemie niet aan!