Het is alom bekend, dat men zich in de politiek ervan bewust moet zijn, dat ethiek en vooral moraal hoog in het vaandel gehouden dienen te worden. Elke burger heeft in een democratisch land het volste recht om te gaan naar welke organisatie en/of politieke partij men dan ook wil gaan. Het is trouwens een goed recht, maar het advies dezerzijds is: maak een goede- en de juiste keuze. In andere landen is dit geval/fenomeen niet zo bekend, maar het komt wel voor. Zie recent nog het voorbeeld in Guyana.  

  

Men verlaat de partij wel vrijwillig. En wat de drijfveren zullen zijn, zal het eerder moeten gaan om ideologische redenen.  Het overlopen gebeurt overal in de wereld en het zal blijven gebeuren. Als men naar een andere partij overstapt, is er dan sprake van verraad? Er zullen legio redenen zijn, bijvoorbeeld het niet eens zijn met de te volgen koers, geen erkenning.  Maar anderzijds  kan het ook  zijn, dat men niet kan bereiken wat men wilt. Met andere woorden speelt heden ten dagen eigen- en familiebelang een belangrijke rol en het staat voorop!   

Het is wel frappant, dat leden van de regerende partijen de oversteek doen naar de oppositionele partijen. In Suriname is het alom bekend, dat men eerder overstapt naar de regerende partijen. De laatste ontwikkelingen wat het overstappen betreft, spreken wel boekdelen. Uit ervaring is mij gebleken, dat overgelopen politici als voornaamste redenen opgeven, dat corruptie zijdens de regering niet toelaatbaar is en dat de leiding van het land de burgers en het land tot armoede leidt. Voorts, de huidige sociaaleconomische situatie en geen boodschap hebben aan partij-gekonkel. Deze en andere  argumenten zijn wel te betwijfelen; aangezien men eerder aan eigen belang denkt  en dat  men niet gaat voor het nationale- en ’s landsbelang. 

Wij, als oprechte Surinamers moeten waakzaam zijn voor de zogenaamde 'valse profeten'. Het zij gesteld, dat een overloper nooit  in vertrouwen wordt genomen. De historie in acht nemend, zijn er legio voorbeelden, zoals: tijdens de onafhankelijkheid van Suriname in 1975 en tijdens de coup van Surinder Rambocus in maart 1982. De meeste politieke partijen zijn trouwens slachtoffers geworden van dit euvel.

Ik wil ten slotte de gelukszoekers en/of de overlopers meegeven, dat men zijn/haar partij vaarwel kan zeggen, maar  wees objectief, eerlijk en vooral oprecht en hang dan geen vuile was buiten. De retorische vraag, die wordt gesteld, is n.l.: hoe betrouwbaar is een overloper? Men moet weliswaar niet vergeten, dat verraad en overlopen sedert het bestaan van de mensheid  een feit zijn. Judas verraadde Jezus en denk aan onze politici en de historie. Julius Caesar deed de volgende uitspraak tegen Marcus Brutus, voordat hij stierf: ”ook gij mijn zoon?”