Ik vind dat er een eind moet komen aan de botte wijze waarop de slavernij belicht wordt. De slavernij, de fysieke en mentale onderdrukking en vernedering van de negers uit Afrika gedurende enkele eeuwen, is een feit. Maar u moet ook de afschaffing van zeker de fysieke slavernij als beëindigd beschouwen. Het is een feit dat er geen fysieke slavernij meer bestaat. Een ieder die na de afschaffing geboren is, is dus in vrijheid geboren.

Iets anders is het met de mentale slavernij. In de psychologie, en laat mij stellen dat het hier gaat om de westerse benadering, is bekend dat wanneer je iets/gebeurtenis niet hebt meegemaakt, er geen sprake kan zijn van trauma. Dat beweren (enkele) westerse psychologen. In de oosterse benadering is het juist vanwege de leer van de reïncarnatie, wel mogelijk dat trauma die in het eerdere leven ontstaan is, meegenomen wordt in het nieuwe leven. Deze benadering is niet te onderschatten.

Kennelijk hebben - uitgaande van de filosofie en werking van de reïncarnatietheorie - vele nakomelingen van de negerslaven nog last van trauma van de slavernij. Het kan dus zo zijn dat deze mensen in een eerder leven, slavernijtrauma's hebben ervaren. Zij kunnen om de een of andere reden, moeilijk mentaal vrij zijn en koesteren wraak naar de nakomelingen van de kolonisator toe.

Wie enigszins ingewijd is in de reïncarnatietheorie, bij de negers in Suriname bekend als de ‘nasi-theorie', kan wel begrijpen dat nakomelingen van negerslaven nog steeds last kunnen hebben van het slavernijverleden. Het lijkt mij goed dat deze nakomelingen de hand in eigen boezem steken en alles doen, middels gebruikmaking van de eigen 'koni/kennis', om af te komen van de mentale slavernij. Maar dan heb ik het in deze veronderstelling duidelijk over mensen die echt te 'lijden' hebben van de slavernij, omdat hun 'kra/ziel ' nog geen vrede heeft met afschaffing van de slavernij, 150 jaar geleden.

Er zijn zeker ook mensen die los van deze sociaal-culturele, of beter gezegd, spirituele binding met de slavernij, een show van willen maken en oneigenlijk argumenten aandragen om gedaan te krijgen dat Nederland het slavernijverleden compenseert.

Compensatie van het slavernijverleden
Laat mij wederom aangeven, dat ik mij volledig bevrijd voel, ook mentaal. Ik erken dat de slavernij geen goed ding is geweest. Ik heb eerder gesteld dat slavernij ook een feit is geweest. De mensen die op 1 juli 1863 vrijverklaard werden, waaronder mijn betovergrootmoeder van moederslijn, hebben zoals de verhalen luiden de vrijheid positief begroet. Zij hebben niet de behoefte gehad om te eisen van de kolonisator om financieel gecompenseerd te worden.

Kennelijk wilde men als vrije mens, met hernieuwde waardigheid, niet afhankelijk zijn van de witte mannen, en koos men ervoor om middels arbeid in de levensbehoefte te voorzien. Als dat zo is, hoe is het dan te verklaren dat anno 2013 nog herstelschade van Nederland geëist wordt? Wat beoogt men exact met deze compensatiebetaling? Aan wie zal de betaling geschieden? Kan men geestelijke schade repareren met materiële voorzieningen? Dus zullen zij die nog 'lijden' aan mentale slavernij tot rust gebracht kunnen worden na de compensatie? Zal de sociaal-economische en maatschappelijke positie van de nakomelingen van slaven er beter op worden? Kort samengevat: wat zal de toegevoegde waarde zijn aan het voortbestaan van de nakomelingen van de negerslaven? Is herstelbetaling überhaupt realistisch?

Ik weet het niet, maar wat ik weet is dat ik absoluut niets van de witte man wil ontvangen ter compensatie van wat hun voorouders mijn voorouders hebben aangedaan. Ik weiger als nakomeling van de negerslaven pertinent de nakomelingen van de kolonisatoren verantwoordelijk en aansprakelijk te stellen voor de onacceptabele daden van hun voorouders tegen mijn voorouders. Deze houding mijnerzijds past geheel binnen het getoonde gedrag van mijn voorouder van moederslijn die op 1 juli 1863 vrijverklaard werd.

Om nagenoeg dezelfde reden kan ik mij zelf bijvoorbeeld nooit een marron noemen. De zichzelf bevrijdde helden (van vaderskant) die met het denigrerende woord marron werden aangeduid, hebben deze aanduiding nooit geaccepteerd. Zij noemden zichzelf 'bosinenge', vertaald in het Nederlands: 'bosneger'. In de Surinaamse historische context betekent marron wild vee/paard.

Hoe het ook zij, ik kies er eerder voor te strijden tegen onderdrukking en uitbuiting van de grote massa door de elitegroep, ook in Suriname. Ook wil ik strijd leveren tegen elke vorm van demagogie en discriminatie. Ik plaats slavernij in het teken van bezinning om van daaruit mijn strijd tegen uitbuiters en demagogen voort te zetten. Kondreman, alvast wan bun manspasi en bezint u.

Bert Eersteling