Column: Dankbaarheid

Over twee weken neemt de nationale voetbalploeg van Suriname het op tegen Guyana in het kader van de Concacaf Nations League. Na een teleurstellend optreden in de vorige editie die de mogelijkheid gaf op plaatsing voor de Copa America, moet Natio het deze keer over een andere boeg gooien om zo een plek op de Gold Cup te bemachtigen. Deelname aan de volgende editie van de Gold Cup is noodzakelijk, zodat de spelers veel meetmomenten hebben om aan elkaar te wennen en zich het concept van de bondscoach eigen te maken. Door veel samen te spelen kunnen er ook automatismen ontstaan, waardoor het tempo omhoog kan. Natio verkeerd nog in de fase waarin er geregeld nieuwe spelers worden toegevoegd, hetgeen de nodige uitdagingen met zich meebrengt. Daarnaast spelen de meeste beroepsvoetballers in Europese competities die niet samenvallen met de competities in de Concacaf-zone. Hierdoor kunnen niet alle spelers bij elk Nations League meetmoment aanwezig zijn en moet de bondscoach in zulke situaties terugvallen op spelers die goed presteren in de Suriname Major League.

Voor de komende Nations League wedstrijden zijn er een paar nieuwe spelers opgeroepen die hun schouders onder het ‘Bouwproject Natio’ willen zetten. Ik kan niet voldoende benadrukken dat het publiek dankbaar moet zijn voor elke beroepsvoetballer die Natio komt versterken. Natuurlijk is het ook voor deze spelers een pluspunt om voor een nationale ploeg uit te komen, omdat ze op die manier de mogelijkheid krijgen om opgemerkt te worden door grote clubs. Echter is het voordeel meer aan de zijde van Suriname als land, want door de toegevoegde waarde van deze spelers kan er nu een ploeg op de been gebracht worden dat niet alleen maar deelneemt, maar ook concurrerend is. Door deze spelers die van wanten weten, staat er nu eindelijk een elftal dat in staat is om prestaties neer te zetten en supporters te bekoren, waardoor er weer volle stadions gehaald worden.

Natuurlijk is het begrijpelijk dat supporters de sterkste spelers in Natio willen zien, maar spelers kunnen niet gedwongen worden om te kiezen voor Natio. Voorts kan opgemerkt worden dat de opgeroepen spelers zeker geen leeglopers zijn, zoals een korte zoekpoging op het internet duidelijk maakt. Het betreft stuk voor stuk kanjers van spelers die vanwege uiteenlopende redenen niet de kans krijgen om op het hoogste niveau te acteren. Wat ook vaak gebeurt is dat spelers die voor de nationale ploeg van het land uitkomen de voorkeur krijgen boven buitenlandse spelers, niet omdat die beter zijn, maar vanwege het landsbelang waaraan begrijpelijkerwijs de voorkeur wordt gegeven. Door dit beleid worden goede buitenlandse spelers niet in de gelegenheid gesteld om bij een topclub in den vreemde aan bod te komen en genoegen moeten nemen met een mindere club.

Wil het dan zeggen dat beroepsvoetballers die niet op het hoogste niveau acteren, niet goed genoeg zijn om voor Natio uit te komen? Absoluut niet. Echter moet niemand zich blindstaren op sterke spelers die niet of nog niet willen aansluiten bij Natio. Supporters zouden eerder dankbaar moeten zijn voor de spelers die wel hun nek durven uit te steken voor Natio en hen warm verwelkomen. Elke speler die bij Natio aansluit moet waardig behandeld en goed opgevangen worden. Laten we ons niet blindstaren op wat we niet hebben, maar dankbaar zijn voor alle kanjers die samen invulling willen geven aan de droom om eens op een eindronde te staan. Natuurlijk ben ik er geen voorstander van om spelers op te hemelen, maar in deze is dankbaarheid tonen zeker op zijn plaats. Laat negativiteit achterwege en zorg ervoor dat alle spelers zich thuis voelen bij Natio.