Geografische ontwikkelingscontradictie stremt nationale ontwikkeling

Een gebalanceerde nationale ontwikkeling van ons land komt maar moeizaam opgang. Door de jaren heen hebben diverse regeringen het maar geprobeerd, maar duidelijk is gebleken dat al die pogingen ernstig worden gestagneerd. Hierdoor is er geografisch een contradictie ontstaan in de nationale ontwikkeling. 

In de afgelopen vier jaren was ik vanwege mijn werk gemiddeld om de twee maanden zeker een week in het binnenland. Dus ik heb een duidelijk beeld van het verschil in ontwikkeling op elk gebied tussen de kustvlakte en het achterland. Niemand hoeft mij gecompliceerde verhalen uit te komen leggen en ik heb ook geen enkel onderzoek nodig. Want dat zijn de excuses waarmee ze op de proppen komen, terwijl er niets wordt gedaan om de achterstand in ontwikkeling structureel op te lossen.

Het gaat er niet alleen om dat er productiebedrijven daar moeten worden opgezet en dat er werkgelegenheid wordt gecreëerd. De overheid moet haar verantwoordelijkheid nemen en met een integraal programma komen waarbij er nationaal faciliteiten moeten worden opgezet om het leven voor de mensen dragelijker te maken. Bedrijfsentiteiten die er ook actief zijn zullen ook een stukje maatschappelijk verantwoord ondernemerschap aan de dag moeten leggen. 

We zien dat er momenteel twee grote multinationals actief zijn in de goudsector in het binnenland. Maar het geld dat de werknemers daar verdienen, ongeveer vijfduizend man, wordt niet daar geherinvesteerd. Deze mensen hun gezinnen wonen allemaal in Paramaribo. Er is geen enkel beleid ontwikkeld om de gebieden waar de bedrijven opereren qua welvaart en welzijn in een stijgende lijn te laten gaan. Al de waarde van het gebied wordt onttrokken en komt er niets daarvoor in de plaats. 

Ik heb het in deze niet over het gemeenschap ontwikkelingsprogramma van de goud bedrijven ten behoeve van de lokale gemeenschappen. De bedrijven en de overheid zouden zich initieel eraan moeten hebben gecommitteerd om alle openbare faciliteiten daar neer te zetten, zodat de locaties zich op een volwassen manier zouden kunnen ontwikkelen (scholen, medische voorzieningen, ontspanning, veiligheid etc. etc.) Dat zou een aanzet kunnen zijn om verder te gaan met andere voorzieningen. 

Naast de mensen in dienst van deze bedrijven, zou dit mensen in Paramaribo kunnen aantrekken om zich in de gebieden te vestigen en zich daar te ontplooien. Er zou dan een enorme spin off effect ontstaan naast de core business van goud ontginning. Precies zoals het bauxietstadje jaren terug werd opgezet door de multinational ALCOA. Maar het gaat duidelijk om het belang waar mensen in vooruit geschoven positie op beleidsniveau voor kiezen. 

Goudmijnbouwbedrijf Zijin, de voormalige Rosebel Gold Mines ligt ongeveer 80 km verwijderd van Paramaribo in het hart van Brokopondo. Newmont Operation ligt 60 km vanaf de afslag bij Moengo aan de Oost-Westverbinding in zuidelijke richting, diep in het tropische oerwoud in het Meriangebied te Paamacca. Het miljarden dollar investeringsemplacement van dit goudbedrijf is ook 50 km verwijderd van de linkeroever van de Marowijnerivier.

Ik geloof dat het nu de hoogste tijd is dat men weer om de tafel moet gaan zitten voor een grondige en algehele evaluatie over de afgelopen 20 jaren goud industrie in Suriname. De economische omstandigheden toen en inzichten zijn na twintig jaren drastisch veranderd en wij kunnen niet onder dezelfde condities dan zaken blijven doen. Dat is totaal onrealistisch en oneerlijk naar de Surinaamse bevolking toe. 

Op basis van die evaluatie zal er een drastische aanpassing moeten komen voor het ontwikkelen van de gebieden. Als Brokopondo, waar Zijin actief is en Paamacca/Merian waar Newmont opereert, gebieden met optimale en moderne publieke faciliteiten worden, dan kunnen we alvast een aanvang maken met het dichten van de gap in ontwikkeling tussen Paramaribo en het binnenland.