Yoga: Een balans tussen lichaam, geest en ziel

(Aangeboden)

De bakermat van Yoga ligt in India, alwaar zo’n vijfduizend jaar geleden, in afzondering levende personen zich dagelijks bezighielden met het beoefenen van de eerste vormen van deze spirituele levenshouding. Yoga betekent letterlijk unie of verbond en het duidt op de spirituele verbintenis van het menselijke bewustzijn of ego met de allesdoordringende Goddelijke ziel. De mens bestaat volgens vrijwel alle spirituele en mystieke leerstellingen namelijk uit drie componenten: 1/ Een stoffelijk, fysiek vergankelijk lichaam, opgebouwd uit de oer elementen: aarde, water, lucht en vuur; sommige rishi’s voegen daar ook nog ether (ruimte) aan toe. 2/ Een geest, huizend in een astraal of etherisch lichaam dat uit een heel fijne, nauwelijks waarneembare substantie bestaat. 3/ Een Goddelijke ziel die onvergankelijk en onsterfelijk is en die ongemerkt en geruisloos alles in het lichaam regelt en bestuurt.

In de loop der eeuwen zijn uit de oervorm van Yoga een aantal varianten voortgekomen die elk thans een eigen aard hebben en volgens een specifieke manier worden beoefend. De bekendste vormen zijn: Raja yoga (beheersing geest), Bhakti yoga (devotie), Karma yoga (handelen), Jnana yoga (kennis) en Hatha yoga (vooral bekend en populair in de westerse wereld). 

De richtlijnen en essentie van al deze varianten, maar in het bijzonder de Raja-yoga, is helder en duidelijk omschreven in het boek “ De Yoga sutras van Patanjali “. Een sutra is een aforisme, een korte, bondige uitspraak; een leefregel. Patanjali was een beroemde rishi-yogi uit de klassieke periode van het oude India. In het kort komt de leer van Patanjali neer op een bepaalde levenswijze die hij het achtvoudige yoga-pad noemt. Dit, vanwege de acht verschillende delen waaruit het bestaat. In deze leerstelling wordt nauwkeurig aangegeven wat je in het leven zou moeten doen en wat je achterwege dient te laten, ofwel de yamas en de ni-yamas. Voorts, aanwijzingen omtrent de lichaamshouding (asanas), ademhalingstechnieken (pranayama) en het terugtrekken van de zintuigen naar binnen (pratyahara). De laatste drie instructies zijn gericht op concentratie (dharana), meditatie (dhyana) en verlichting (Samadhi). In de verlichte toestand ofwel Samadhi, ervaart de beoefenaar uiteindelijk de eenwording of unie met het Goddelijke, wat het hoogste doel in de klassieke yoga leer is.

De wereld waarin wij leven bestaat uit de som van haar individuen. De misère en narigheid in de wereld van vandaag wordt toegeschreven aan het gevolg van een scheve groei tussen het menselijk ego en de Goddelijke ziel. Het ego staat namelijk voortdurend onder sterke invloed van zowel positieve- als negatieve krachten, ook wel aangeduid als deugd (liefde, genegenheid, verdraagzaamheid, compassie, barmhartigheid etc.) en ondeugd (hebzucht, begeerte, woede, jaloezie, lust, bedriegerij etc.). Door de invloed van deze krachten op het ego met behulp van yoga te beheersen en zodanig te reguleren dat het positieve het wint van het negatieve, kan de mens het pad dat leidt naar verlossing en verlichting betreden. 

Deze toestand van verlichting zal zich manifesteren als zuivere liefde voor het Goddelijke, mens, dier en natuur. Hoe meer mensen erin slagen zich te transformeren naar het hogere, hoe groter en sterker de onderlinge harmonie, en bijgevolg de vrede, vreugde en het welzijn in de wereld zal zijn. Het effectief beoefenen van yoga kan zonder twijfel een substantiële bijdrage hiertoe leveren. Het uiteindelijke streven van de mens dient derhalve erop gericht te zijn een juiste balans te vinden tussen het materiële en het spirituele, teneinde zo de aarde te verheffen naar een planeet van deugd, zuivere liefde, eenheid, tolerantie en vrede. Goddelijke eenheid in diversiteit en diversiteit in de Goddelijke eenheid.

Ik wens tot slot de hele Surinaamse samenleving een vredige, gezegende en vreugdevolle internationale yoga dag toe.

‘’Moge alle wezens door subtiele en meditatieve intelligentie de verheven schittering van verlicht bewustzijn gewaarworden’’