Als betrokken burgers, verenigd in Buurtvereniging La Rencontre, een vereniging die zich inzet voor de veiligheid en leefbaarheid van La Rencontre (Domburg), kunnen wij niet anders dan reageren op de teleurstelling van minister Miranda naar DNA-lid Carl Breeveld. Met onderstaande informatie hopen wij bij te dragen aan de 'Sisyfusarbeid' die Jerry Miranda zich eerder heeft gesteld, namelijk schoon schip maken in de Augiasstal van OW.

Begrijpelijkerwijze zal de minister immers, vanwege zijn integriteit, niet worden ingelicht over het reilen en zeilen in enkele van de OW afdelingen. Het zal de heer Breeveld en zijn beschermelinge echter eveneens een hart onder de riem steken om te merken dat zij in deze niet alleen staan. Deze reactie is dan ook een openlijke oproep aan alle Surinamers die met gelijkaardige feiten werden geconfronteerd om deze aan de minister toe te sturen of in een open brief te publiceren.

In ons geval gaat het om een illegale verkaveling van een grondhuur perceel in landbouwgebied, meer bepaald aan de Vijfde Straat te La Rencontre. De grootte van de kavels bedraagt ca. 400 m2 en is dus niet toegestaan in een landbouwzone. Reeds bij de aanvang der werken merkten de buurtbewoners dat de werken, zoals de aanleg van kokers en bruggen, niet volgens voorschrift verliepen en schakelden eerst de BO en later de politie in die telkens het zaakje stillegden. De aannemer had geen enkele vergunning voor deze werken. De Afdeling Planologie van OW bevestigde eveneens dat er inderdaad geen aanvraag was ingediend, noch een vergunning was verstrekt, voor verkaveling of voor zulke bouwactiviteiten en ook de Bouwpolitie legde het zaakje meermaals stil.

Dan volgen een reeks gebeurtenissen die in grote lijnen identiek zijn aan de werf op de hoek van Koningsstraat zoals beschreven door DNA-lid Breeveld. Ondanks het feit dat de aannemer niet beschikt over vergunningen en dat de hele buurt, buurtmanager incluis, zich schriftelijk verzet tegen deze verkaveling, gaan de werken toch telkens weer door. Nergens, noch bij BO, noch bij DC, noch op OW, kunnen de gepaste document of vergunningen worden getoond en wordt de Buurtvereniging telkens met nieuwe verhaaltjes naar huis gestuurd waarna de werken weer worden hervat. Duidelijk is de rechtgeaarde burger de lastpost en niet de man die ondertussen illegale handelingen verricht.

De buurtvereniging gaat zelf op onderzoek bij ROGB en GLIS en verkrijgt de beschikking van ROGB die zwart op wit aantoont dat het perceel niet mag worden verkaveld. Met deze informatie geconfronteerd zal de onderdirecteur mevrouw Krishnadath de werken nogmaals laten stopzetten. Uiteindelijk gaat de aannemer toch door met bouwen en de laatste informatie die de buurtvereniging krijgt komt van de heer Chedi, diensthoofd Planologische dienst, die beweert dat hij de man “vrijstelling“ heeft gegeven. Van deze bespreking is een geluidsopname gemaakt.
De buurtvereniging schrijft dan naar, toen nog minister, de heer Wolff, met cc. naar directeur Hassankhan en OD Krishnadath, met de vraag hoe een lagere ambtenaar de wet naar eigen hand en inzicht kan aanpassen? Sinds die dag is er een totale stilte rond het hele dossier en kan niemand van de top nog worden bereikt. Case closed!
Om consult gevraagd geeft een jurist van kantoor Sewcharan heel direct aan dat een procedure niets zal uithalen. De advocaat kampt zelf met een illegale schutting op zijn terrein en ziet zich machteloos tegenover de maffia van OW. Einde verhaal?

Dit geval staat niet op zichzelf. De protestbeweging van de bewoners van l’Hermitage inzake de bouw van een nieuwe mall op de hoek van de Henkielaan, zag zich door dezelfde procedures van het kastje naar de muur gestuurd.
Bij gesprekken met gedupeerden komen telkens dezelfde diensthoofden en directeur in zicht. De Planologische Dienst en Bouwpolitie spelen alvast een hoofdrol in deze corruptieve praktijken waarvan de rechtgeaarde burger de dupe wordt.
Het lijkt een publiek geheim dat je in Suriname illegaal kan bouwen en dat, als de Bouwpolitie je bouw stopzet, je dan maar een som geld moet betalen om je stukken in orde te krijgen. Helaas gaat dat geld waarschijnlijk niet naar de Staatskas en worden de stukken niet echt in orde gebracht. Hoe kan dat immers bij een illegale activiteit?

Het schandelijke bij deze praktijken is niet enkel dat de staatskas heel wat inkomsten misloopt maar ook dat goede burgers hun investeringen inzake woongenot en comfort teniet worden gedaan. Deze mensen hebben zich vaak hun hele leven lang voor het land ingezet en gespaard om hun oude dag op een prettige plaats door te brengen.
Maar wat voor nut hebben onze DNA en het Burgerlijk Wetboek als elke ondergeschikte ambtenaar zelf uitzonderingen mag bepalen? De rechtsstaat is dan wel ver zoek.

Eveneens lijkt het voor omwonenden onmogelijk om als een aannemer illegaal begint te bouwen, dat proces nog te stoppen. Waarom kan een illegale activiteit in de bouw niet worden behandeld als elke andere illegale activiteit? Dat wil zeggen dat de illegale handeling onmiddellijk moet worden stopgezet en er maatregelen moeten komen om benadeelden schade te betalen. Bij diefstal of inbraak is dat toch ook zo?
In de rechtszaal heet het dan dat de man al zoveel heeft geïnvesteerd…. Maar sinds wanneer is het plegen van een illegale activiteit gelijk aan een legale investering? Waar ligt die overgang?

De buurtvereniging beschikt over alle onderliggende stukken om alvast het La Rencontre verhaal te staven en zal dit dossier opnieuw graag aanbieden aan de heer Minister indien hij ook dat wenst te onderzoeken. Met in gedachten : ‘Quis custodiet ipsos custodes?’ of in spreektaal: ‘Wie houdt de wachters in de gaten?’
Een onafhankelijke onderzoekscommissie onder leiding van een magistraat lijkt ons een veel betere oplossing en speelt direct in de kaart van de minister. Vandaar deze oproep om personen die zich op een gelijkaardige wijze gedupeerd voelen, deze informatie naar buiten te brengen en minister Miranda in zijn Sisyfustaak bij te staan. Suriname zal er wel bij varen.


Voor Buurtvereniging La Rencontre,
J. Crab/voorzitter