Column: Borrelpraat no. 814

“Hebben jullie dat artikel van onze  Hikkende-Maat Megawatt Khan op Sterrennieuws gelezen? Ik vond dat toch zo goed.”
“Ja, ik las het ook, het eerste deel van ‘Onzinnig te geloven dat…’ enzovoorts. Maar ik heb me er juist groen aan geërgerd omdat het weer eens een betweter uit het Noorden is die het weer eens beter weet en ons weer eens gaat uitleggen en weer eens gaat leren hoe we het weer eens beter zullen moeten gaan doen.”
“Zie je, zie je, dit is nou net wat onze Hikkende Maat Khan precies stelt: we zijn als samenleving vooral op politiek gebied totaal verziekt en uit een verziekte samenleving kan niets goeds komen.”
“Dat het merendeel van onze politieke leiders zo is, oké. Dat zien we aan de flagrante onzin die ze steeds uitkraaien. Maar dat we  als totale samenleving verziekt, vervuild en onrein zijn, dat gaat mij te ver.”
“Vind ik ook. En hij heeft toch zelf hier zijn roots? Of is hij  schoon en rein en verstandig gewassen sinds hij zich daar in het Noorden bevindt?”
“Maakt niet uit, hij heeft gelijk! Bundeling van al die kleine partijen gaat niets nieuws brengen, want als je kleine rommel bundelt, wordt het grote rommel. En we zijn maar blijven steken in het schelden op de tegenpartij, zonder met een visie, een partijprogram en met oplossingsmodellen enzo te komen.”
“Komt onze Megwatt Khan in zijn volgens jou zo geweldige artikel dan met de oplossingsmodellen?”
“Nee, die komen in deel twee van zijn artikel. Ik ben daar ook erg benieuwd naar.”
“Ik vond zijn beeldspraak wel tekenend: we zijn een vijver met stilstaand zuurstofarm water, die maar vervuild wordt door de lozingen van al die verziekte politieke partijen.”
“Ai, opvallende beeldspraak. En zijn globale oplossing vond ik wel goed: we moeten met een flinke filter komen om al die vervuiling uit dat vijverwater te halen. Dus in de praktijk: met kritische vragen al de kletsmajoors uit die vervuilende politieke partijen ‘lek te prikken’ en zo te ontmaskeren ten overstaan van de kiezers.”
“Heel goed, zo wordt dat vervuilde water weer schoon, klaar is Kees. Maar welke kritische vragenstellers met een goede visie zullen via welk medium, tv en of radio, in de gelegenheid gesteld worden om met pientere vragen onze vastgeroeste politieke leiders te ontmaskeren?”
“Ja, daar zegt u wat, meester. Dus zo een Magawtt-Khanfiguur stapt op een blauwe maandag vanuit het vliegtuig zo pats boem naar de tv-stations en zegt: ‘ik nodig voorzitter die en die uit voor een kritisch vraaggesprek. Kan dat effe voor mij geregeld worden?”
“Ik zeg: juist de voorzitters van de grote partijen zullen niet verschijnen. Die durven niet eens live tegen elkaar op de tv te debatteren. Daar is hun ego te groot en hun kennis te klein voor.”
“Dus weer eens een mooi plan, opgesteld vanuit de betweterige Noordelijke comfortzone,  maar niet uitvoerbaar hier in het Wilde Zuiden, the Wild Coast.”
“Meester, u praat te vroeg! Laten we eerst deel twee van de artikelenreeks van Khan afwachten."
“Maar een van onze jongere politieke leiders is al met een soort oplossing gekomen, namelijk de Halal, of Hallaal, of Haal-alle-laal-politiek.”
“Inderdaad, dat is dé oplossing. Leve onze Bronto-sauriër.”
“En de 'Draai-tafra-kawtere-koning ondersteunt deze nieuwe politiek.”  
“Daarom zeg ik: die mensen daar in Nederland met Surinaamse roots hebben allemaal groot gelijk met ons hier.”
“Maar ik hoorde mijn vriend Pocco laatst via de radio zeggen dat hij hen daar in drie categorieën verdeelt.”
“Zow, interessant. Welke drie zijn die volgens Pocco?”
“Allereerst de SuSu’s. Dat zijn de Nederlanders uit Suriname die ondanks alles Surinaams blijven eten, drinken, praten enzo. Midden in de winter bakken ze trasi of koken vlees in masala in de flat en het hele gebouw ruikt mee.”
“Nou, die zijn er nu minder. En ze hebben allemaal een afzuigkap, denk ik. En de tweede groep volgens Pocco?”
“Dat zijn de NedSu’s. Die hebben hun tong al na een week daar gedraaid, gaan op wintersportvakantie en als ze met vakantie hierheen mochten komen, zeggen zij dat ze naar ‘dat’ apenland gaan.”
“Ja, je hebt een aantal daar die zo doen, maar die worden ook steeds minder. En de derde groep?”
“Dat is volgens Pocco de grootste groep en die noemt hij de FruSu’s. Fru waarschijnlijk van ‘gefrustreerd’. Die kunnen hun ei daar niet kwijt, want die witte mensen hebben daar geen belangstelling voor, dus zij zadelen ons steeds weer op met al hun mooie plannetjes hoe dit land op te bouwen. Eigenlijk willen hier zijn, maar zitten daar vast.”
“Dan valt onze Megawattkhan volgens deze indeling onder de derde groep.”
“Het beste zou zijn als ze ons maar in onze verziekte dommigheid laten; we komen er wel zelf uit of blijven erin. Dat is onze keuze en dat moeten die mensen daar nou eens gaan accepteren. Laat ons met rust! En hun geweldig mooie oplossingen zijn meestal niet uitvoerbaar.”
“Ben ik ergens wel met je eens. Kijk hoe onze ‘kleine’, maar effectieve delegatie nu in China zowat alle investeerders van daar voor hier interesseert.”
“Jawel, en zij gaan die brug-verkeerd voor ons financieren en mogen die bauxiet daar gaan weggraven en die bossen een beetje wegkappen. Die spoorlijn staat er toch nog? Dat wordt misschien ‘the Tjaina-express from here to nowhere.”
“En al onze branden aan de kust zijn geblust, dankzij de ingevallen regens. En de Bigi Pan loopt weer vol. Zie je: het komt wel goed met dit land.”
“En de cokka-export gaat nu zelfs via oude motorblok-gearboxen en vliegwielen.”
“Ja, maar dat ding daar tussen Iran en Israël dreigt een wereldoorlog te veroorzaken.”
“Hopelijk niet, maar als het mocht gebeuren: de vorige wereldoorlog was toch een gouden tijd voor de meeste van ons hier?”
“Ja, maar…”
“Jongeman, no: ‘ja, maar’ dyaso. Drink zolang dat er nog is.”
“Yesss, proost.”
 
Rappa