Column: Acties versus grondconversie
22 Nov, 00:59
foto
Hans Breeveld


De stakingen van de voorbije weken hebben veel vragen opgeroepen. Het begon reeds op de eerste dag toen de bonden van militairen en politie besloten samen met die van civiele organisaties hun eisen kracht bij te zetten. Daarna was het officier Revelino Eijk van de politiebond die actievoerders opriep niet bang te zijn de acties op een ‘gangsterfasi’ te voeren. De veelvuldige herhaling van het woord ‘gangster’ in zijn toespraak boezemde velen aan de radio angst in. Er kwam later een halfzachte uitleg van wat met het woord ‘gangster’ bedoeld werd. Ik heb echter steeds geleerd dat een gangster een crimineel is. Voor papa Touwtyi heeft het woord kennelijk ook dezelfde betekenis: “Gangster, w’e bos dem bere winsi na mindridey. Gangster, no sab’ san na sorry”.

Waarom moet er zo geprovoceerd worden en nog wel door de secretaris van een achtenswaardige bond. Kan de heer Eijk zich niet inbeelden welke wonden hij openrijt bij al de getraumatiseerden van 17 februari 2023. Mensen die slachtoffer werden van gangsterachtige figuren die hun criminele lusten botvierden? Maar het schijnt dat ‘iedereen’ in dit mooie land de wakaman moet uithangen, ongeacht hun status.  Adeldom verplicht kennelijk niet meer in ons land.
In ieder geval bleken de bonden ontevreden te zijn over de volgens hen onrechtvaardige keuzes voor de betaling van btw op nutsvoorzieningen, de marges van de belastingschijven en de compensatie op brandstof. Hun slogan was dan ook: Overheid haal geen geld meer bij de loontrekker, maar daar waar het te halen valt.

Terwijl het dagenlang een welles nietes spel werd tussen vertegenwoordigers van de regering en de bonden bleven scholen dicht en werd op zoveel andere fronten het arbeidsproces ernstig gestagneerd. De overheid zei onvoldoende geld binnen te halen en daarom de btw-inkomsten en de meergelden op brandstof broodnodig te hebben. Je zou al snel tot de conclusie kunnen komen dat de bonden te veel vragen. 

Maar dan schiet een ander conflict mij door het hoofd. Het conflict tussen de president en de Staatsraad. Waar ging dat weer over. Ja, grondconversie.

Er zijn maar weinigen die de haast van de president wat betreft het implementeren van grondconversie begrijpen.
Nogal wat deskundigen plaatsen daar vraagtekens bij; of althans tenminste op onderdelen daarvan. Oud-notaris Carlo Jadnanansing geeft aan dat door het ontbreken van een differentiatie de president minderdraagkrachtigen tegemoetkomt, maar tegelijk de rijken bevoordeelt. De vraag is of de minderdraagkrachtigen in Suriname zich die grondconversie kunnen veroorloven, gelet op hun positie zoals die door de bonden is gekenschetst.

Zal grondconversie niet veel meer zijn dan zoals de juriste Serena Muntslag-Essed het kwalificeerde: een bunkopuseri (garageverkoop) van de Surinaamse grond. Zij wijst op consequenties in de toekomst met name omdat bestemmingsplannen ver te zoeken zijn in ons land. Het zal mij dan niet verbazen als in de toekomst dezelfde gronden tegen exorbitante prijzen door de overheid teruggekocht zullen worden bij personen – of stichtingen – die nu voor een appel en een ei eigenaar daarvan zullen worden. Waar is dan de winst voor de staat gebleven, waar president Santokhi steeds weer enthousiast overpraat? Sprekend over good governance en prudent beleid! Als men krap bij kas is handelt men toch niet zo inconsequent?

Terwijl president Santokhi vaak en graag aangeeft dat president Venetiaan ook per staatsbesluit een regeling trof voor grondconversie noemt hij slechts één verschil tussen het staatsbesluit van hem, de prijs. Aangezien president Venetiaan niet bekend staat als iemand die zomaar iets doet moet het duidelijk zijn dat er toen voor díe prijs weloverwogen gekozen is. Maar ook zien wij dat in het staatsbesluit van Venetiaan slechts voor natuurlijke personen grondconversie mogelijk is en niet voor rechtspersonen.  Als argument voor het opbrengen van de rechtspersonen is weleens geopperd dat het vaak gaat om mensen met een vreemde nationaliteit die in Nederland wonen. De vraag zou echter ook gesteld kunnen worden hoe verpand – sterk gehecht-  je kan zijn aan een grond (Suriname) waarop je niet woont. Zie ons volkslied! Ook in deze zou gedacht kunnen worden aan differentiatie.

In ieder geval is de president veel antwoorden schuldig aan de Surinaamse gemeenschap wat grondconversie betreft.
De ontwikkelingen van de laatste weken hebben veel vragen opgeroepen. De belangrijkste is echter of het niet de hoogste tijd is voor het maken van organieke wetten ter regulering van het stakingsrecht. Wij moeten voorkomen dat ons land kapot wordt gestaakt, terwijl het ook onze plicht is erop toe te zien dat ons land – middels onder andere een onverantwoorde bunkopuseri - niet kapot geregeerd wordt.

Hans Breeveld
Advertenties

Sunday 05 May
Saturday 04 May
Friday 03 May