Wat maakt iemand een held? Dit is voor iedereen verschillend. Ik heb meerdere helden, in verschillende categorieën. Tussen mijn helden zitten aardig wat sporters. Dat heeft meerdere redenen. Sport is ook bij mij de belangrijkste bijzaak in mijn leven. Daarnaast is het makkelijk om trots te worden op sporters. Als ik mijn ogen sluit, zie ik al voor me hoe onze helden in 2026 terugkeren in Suriname, nadat ze onder leiding van Louis van Gaal hun debuut op het WK voetbal hebben gemaakt.

De helden van 2026 zijn nu nog maar bij een klein deel van de bevolking bekend. Soms vind ik het verdacht stil rond de benoeming van Louis. Hij is nog herstellende van zijn ziekte, dat zal vast en zeker een rol spelen.

Op sportgebied zijn er trouwens wel mooie ontwikkelingen gaande. Ik las op Facebook dat een donateur zich bij de Surinaamse Wielren Unie heeft gemeld. Dankzij deze man is er geld voor betere trainingsschema’s, voeding en powermeters. Alle grote wielrenners trainen met een powermeter. Het is een onmisbare tool om écht beter te worden.

Wielrenners hebben zeker kracht in de benen, maar dit verbleekt in vergelijking met de twee helden die centraal staan in deze column. Donegi Abena en Donovan Wisse verdedigden afgelopen weekend hun wereldtitels in het kickboksen. Dat deden ze in het Nederlandse Arnhem. Abena won van Mo Touchassie in het lichtzwaargewicht. Wisse komt uit in het middengewicht en was te sterk voor Michael Boapeah.

We mogen deze prestaties niet onderschatten. De wedstrijden waren van de internationale bond Glory. In het main event stond niemand minder dan Rico Verhoeven. Mocht je niet weten wie dat is, hij is naast Max Verstappen (Formule 1) en Mathieu van der Poel (wereldkampioen wielrennen) de grootste Nederlandse sporter van dit moment. Over anderhalve week zijn er verkiezingen in Nederland, voor een nieuwe regering. Als Verhoeven besluit mee te doen, is de kans groot dat hij premier wordt. Zo groot is Rico Verhoeven in Nederland.

Het vervult me met trots dat twee landgenoten in het voorprogramma stonden en hun wereldtitel met succes verdedigden. Vechtsporten volg ik met bovengemiddelde interesse. Het doet me terugdenken aan vroeger. Als 7-jarig Rodney-tje woonde ik in Nederland. Ik begon in Hoogvliet met karate. Daarna deed ik in Rotterdam-Noord aan Thaiboksen. Later heb ik nog kyokushin karate in Nederland, het Verenigd Koninkrijk en Japan gedaan. In het Verenigd Koninkrijk heb ik ook het Thaiboksen weer opgepakt. Later heb ik me nog beziggehouden met Kung Fu en Kenpo. Mocht je een kwaad woord over deze stuk hebben, zeg dan niet dat ik je niet gewaarschuwd heb.

Als kleine jongen heb ik veel plezier beleefd aan het beoefenen van vechtsporten. Het is de perfecte sport om te doen, zeker voor de jeugd. Je kunt er veel energie in kwijt. Als kind heb je dat natuurlijk nog niet echt door, maar na een training is je hoofd helemaal leeg. Je energielevel trouwens ook. Ik weet niet of je weleens in een ring hebt gestaan. Het is ontzettend zwaar. Vandaar dat je veel conditietraining moet doen.

Behalve dat vechtsporten gezond zijn, zijn ze ook erg handig voor later. Het geeft een goed gevoel als je weet dat je jezelf kunt verdedigen. Natuurlijk, iedereen heeft een probleem als je tegen een bazooka aankijkt. Maar mocht je in een situatie belanden waarin je jezelf moet verdedigen, dan lukt dit dankzij de vele trainingen goed.

Je krijgt er ook meer zelfvertrouwen van, je concentratie wordt beter en het is goed voor je hart. Laten we dan ook afspreken dat we de komende jaren Abena en Wisse als rolmodellen zien. En als Louis eindelijk getekend heeft en ons naar het WK voetbal heeft gebracht, kijken we wel weer verder. De ene held hoeft de andere gelukkig niet uit te sluiten.