De klop op de deur door Mennonieten

Het gevolg is, om bij de gebruikte beeldspraak te blijven, dat door deze achterdeur de Mennonieten zich toegang hebben verschaft tot een areaal groot 400 ha, of 4 km², het equivalent daarvan. Maar wie of wat zijn Mennonieten? Google geeft het volgend antwoord: 'Mennonieten vormen een traditionele christelijke leefgemeenschap die afgezonderd van de moderne wereld leeft. Ze staan bekend als hardwerkende en efficiënte boeren met een sterk geloof in het verband tussen geloof en landbouw.'

In de praktijk bleek het niet mogelijk een bondige, wetenschappelijke definitie van sekte te geven. Bryan Wilson* ging dit dilemma uit de weg door niet te streven naar een definitie, maar door typische kenmerken te formuleren die in wisselende volgorde en intensiteit in iedere sekte terug te vinden zijn:
- lidmaatschap uit vrije keuze, niet door geboorte;
- toelating tot het lidmaatschap op grond van door de sekteleiders erkende en aantoonbare kennis van de leer, een persoonlijke bekeringservaring of een aanbeveling door een ouder lid van de sekte;
- het karakter is exclusief en gesloten; wie zich niet aan de geldende leer houdt of tegen de regels van de moraal of de organisatie zondigt, wordt uitgestoten;
- de sekte beschouwt zich als een elite, begiftigd met een bijzonder inzicht of belast met een bijzondere opdracht;
- er is sprake van een streven naar persoonlijke perfectie;
- er is geen principieel verschil tussen leken en priesters of voorgangers;
- er is gelegenheid om spontaan uiting te geven aan een persoonlijk gevoel van betrokkenheid;
de sekte staat vijandig of onverschillig tegenover de samenleving en de staat;
- het lidmaatschap is absoluter en omvattender dan dat van een kerkgenootschap;
- er is sprake van een duidelijk herkenbare eigen ideologie;
- overtreders van de regels worden als verraders beschouwd en voor hun overtredingen gestraft of uitgestoten. (*Wilson, B.R. (1959): 'An Analysis of Sect Development' in American Sociological Review, Volume 24, p. 3-15, Wikipedia)

Hinken op twee gedachten
Suriname, meer in het bijzonder het landsbestuur, hinkt op twee gedachten: het wil twee tegenstrijdige gedachten verenigen.
Enerzijds wil Suriname vasthouden aan zijn status van bosrijkste land ter wereld met 93% bebossing en een lage ontbossingsgraad, ookwel een High Forest, Low Deforestation (HFLD) land genoemd. Suriname behoort hiermee tot een heel kleine groep van landen, die zich kenmerken vanwege deze hoge bosbedekking en lage ontbossingsgraad.
Het is te hopen dat het landsbestuur niet zwicht voor de verleidingen van het slijk der aarde, geld. In onze samenleving is geld alomtegenwoordig. Dat betekent echter niet dat geld ook allesbepalend moet zijn.
Met het binnenlaten van grote groepen Mennonieten gooit Suriname zijn eigen glazen in en berokkent daarmee zichzelf grote schade. Niet alleen materieel, maar zeker ook immaterieel.  
 
George Orie