De Pride Month - een maand om de samenleving bewuster te maken over de LGBT gemeenschap en haar rechten - is zaterdag afgesloten met de traditionele Pride Walk. De organisatie is "enigszins tevreden" over wat is neergezet. "We merken dat er meer acceptatie is," merkt Omar Overman op. Hij is voorzitter van de LGBT Platform Suriname. Maar er is nog meer nodig om het leven van de LGBT gemeenschap minder moeilijk te maken.

Een paar honderd personen hebben deelgenomen aan de Pride Walk door Paramaribo Centrum. De Amerikaanse en Nederlandse ambassades waren wederom goed vertegenwoordigd. Bedrijven in de binnenstad hebben met de regenboogvlaggen aan hun gevels of op hun terreinen steun getoond. "We merken dat bedrijven en organisaties steeds meer voor ons doen," geeft Overman aan. "Was het vroeger zo dat wij activiteiten organiseren, nu nemen zij het zelf ter hand. Ze belichten zelf de situaties en maken het bespreekbaar. "

"We merken dat we naar een stukje normalisering gaan," deelt Overman mee. "Je hoeft niet specifiek een gay of pride activiteit te houden. Dat willen we eigenlijk ook niet, dat apart behandeld worden. We willen gewoon op elke school, op elke werkplek, elke club gewoon onszelf zijn. We merken in zekere mate dat dat steeds gemakkelijker wordt. Vooral in Paramaribo kan je jezelf zijn. Mensen staren nog maar ze komen niet aan je lijf, ze durven je niets te zeggen. Dat zien we als een zekere mate van verbetering."

"De acceptatie is toegenomen maar aan de ene kant merken we een verruwing van de mensen die het niet accepteren," deelt Overman mee. "Daar moet er zeker aan gewerkt worden. Je mag je mening hebben. Maar jouw vrijheid van meningsuiting, jouw geloof, mag geen beperking zijn op andermans rechten." Juridisch is er ook nog veel nodig om uiteindelijk gelijke rechten te ervaren geeft Overman aan.

"Er zijn nog uitdagingen," benadrukt hij. "We merken dat er meer wetgeving komt maar nog niet voldoende. LGBT relaties worden nog steeds niet erkend. Dat heeft consequenties op mensen die ouder worden en pensioen nodig hebben. Ziektekostenverzekering wordt nog niet gedeeld. Voor de wet als je samenwoont ben je niks. Dat heeft ook gevolgen. Want stel dat je wordt opgenomen in het ziekenhuis en niet aanspreekbaar bent. Wie gaat dan voor je beslissen? De mensen die je hebben verstoten maar wettelijk je familie zijn of degene met wie je jarenlang lief en leed heb gedeeld? Het is belangrijk dat het geaccepteerd wordt en in wetgeving wordt verwerkt."