Column: Borrelpraat no. 746

“Deze week begon met de historische excuses voor het slavernijverleden van de ‘master of Dyotologie’ vanuit het Noorden.”
“De witte man heeft velen weer eens met mooie woorden gepakt.”
“Met een zinnetje pardon in het Sranan smolten de heftigste anti-Ruttefrutte gevoelens weg als ijzel voor de zon.”
“Nou, ik vond zijn toespraak gewoon goed. Recht door zee. Dit is het, jongens. Punt, komma, uit!”
“En de datum van excuses, 19 december, was volgens Diederik Samen-Wel zo gekozen, omdat het WK-festijn dan net achter de rug zou zijn en  alle ogen en camera’s meteen op de grote IK uit politiek Den Haag konden worden gericht.”
“Zeg wat je wil, maar hij kent z’n vak.”
“En wat is het resultaat van deze excuses? Wat zeggen jullie?”
“Wel, er komt wat geld los voor een slavernijmuseum, wat herdenkingsprogramma’s en sociale projecten. Klaar, punt. Neks geen komma hierachter. Eerder een uitroepteken, zoals Diederik Samsam stelde.”
“Dus al die ‘hype’ bij dat bevolkingsdeel dat zich hier en vooral daar als nazaten van de ‘tot slaaf gemaakten’ opwierp, is in feite om niets geweest?”
“Echt niet! Het is wel van groot nut gebleken. Er is nu namelijk officieel erkend en excuses gemaakt voor dat slavernijverleden. En dat is een grote stap voorwaarts in de volwassen wordende relatie tussen twee, zo te zien onlosmakelijk verbonden samenlevingen.”
“Maar het ging wel gepaard met een enorme golf, een oprisping van emotionaliteiten.”
“Ach, dat moet kunnen, zoals de koning der Nederlanden in zijn kersttoespraak zei, soms is stoom afblazen wel zinvol, maar we moeten hoe dan ook opstaan, onze rug rechten en samen verder gaan.”
“Ik vond die kersttoespraak van de koning heel goed.”
“Ik luister niet naar dit soort mensen in hun riante paleizen.”
“Ik luister naar alles waar ik wat van kan leren.”
“En ik luister naar het geluid van klinkende munt.”
“We hebben bij onze onafhankelijkheid al 2,8 miljard aan schenkingsmiddelen van Nederland gehad. Maar hoeveel hebben we daar vandaag de dag als samenleving in zijn totaliteit aan waardevaste economische en sociale ontwikkeling overgehouden?”
“Alleen een gigantische plundering van onze schatkist en van onze natuurlijke rijkdommen.”
“Maar als je onze bevolking vergelijkt met een hand met vijf vingers, allemaal verschillend, maar onlosmakelijk deel van die hand, dan zijn er vingers die in de afgelopen meer dan veertig jaren wel duidelijk vooruit zijn gekomen.”
“Dat klopt, maar hebben ze dit bereikt door links en rechts geld te gaan bedelen of a la dol te lenen om een schijnwelvaart te financieren?”
“En welke vinger is er na al die eeuwen als gevolg van wat dan ook, voor een belangrijk deel nog steeds zoekend, nee, smachtend naar vooruitgang?”
“Maar is deze sociale achterstand ten opzichte van die andere vingers de schuld van het verleden of van die andere vingers die wel vooruit zijn gekomen?”
“Leg de oorzaken van die achterstand terzijde, hoe pijnlijk en zwaar die te dragen zijn, maar hoe moeten we verder met onze veelbelovende hand met zovele potenties? Vier vingers doen het redelijk goed en juist die ene, die sterke, zeg in ons voorbeeld: die duim, die alle andere vingers kan ondersteunen, kan maar nog steeds niet goed functioneren, laat het bij tijd en wijle afweten; die duim zit vooral met zichzelf danig in de knoop, maar ook min of meer met de andere vingers.”
“Desondanks wil die duim het alleen voor het zeggen hebben en gaat dwars liggen als een paar andere vingers het tijdelijk voor het zeggen hebben.”
“Wat zong Sonora Paramarera weer in een van die schitterende liedjes van ze: ‘nanga wan finga nomo, brafu no kan nyan’. Ja toch?”
“Klopt, waardoor die hand steeds goede kansen misloopt of verprutst. Nanga wan finga nomo, roti no man nyan.”
“Kijk hoe dat dappere volk van Oekraïne de vingers, de handen ineen slaat en nu al tien maanden lang de Russische agressor het hoofd biedt. Ze geven niet op. Dat hele volk is een Nobelprijs voor eensgezindheid en doorzetting waard.”
“Dus meester, u denkt niet dat Nederland de nazaten van de tot slaaf gemaakten met ettelijke miljarden zal compenseren?”
“Nee! Laten we ons wel moreel gesteund voelen door die ‘mi e begi pardon’, maar verwacht die enorme pot met euro’s niet. Forget that, skip that, neks no kon.”
“Ik vind dit nogal cru gezegd, meester. Moet je de mensen geen hoop geven?”
“Natuurlijk, maar wek geen valse hoop bij de mensen; die zijn al te vaak voor de gek gehouden door slimmeriken, dommeriken, sluwelingen, corruptelingen en ala sortu -iken nanga -lingen.”
“Ben ik helemaal eens. Zeg liever aan de mensen, vooral de jongeren: ga studeren, ga een vak leren, ga werken om je op te bouwen. Ga je tijd niet verliezen met luchtkastelen.”
“Maar dan hoe gaan we uit deze crisis komen?”
“Zie wat ik zo even zei, jullie luisteren niet. Alleen met alcohol drinken, bombel schieten, feesten en overdadig eten gaan we er niet komen.”
“Mogen wij dat dan niet? Ik werk er hard voor.”
“Tuurlijk mag je, stel je voor, maar doe dat met mate en op gepaste wijze, zodat je in januari niet gaat staan blèren dat je geld op is, dat je pinaart en dat soort dingen. Dat werkt storend en stagnerend op de rest van de vingers die het ook moeilijk heeft.”
“Maar de huidige regering maakt ons dood; kijk die koers, kijk die inflatie het afgelopen jaar, kijk die prijzen .”
“Klopt helemaal, honderdduizend procent waarheid wat je daar stelt, beste borrelbroeder. Maar is het niet een beetje te simplistisch om de schuld hiervan te geven aan een regering, aan een president of aan alles behalve aan ook jezelf?”
“Maar zegt u eerlijk: deze regering heeft de afgelopen twee jaren toch behoorlijke fouten gemaakt.”
“Helemaal met je eens, daarom hebben ze toch ook vaker ongenadig op hun donder gehad en hebben ze hun ene braaksel na het andere moeten inslikken?”
“Niet eens een goeie beschoeiing voor de markt in Nieuw-Nickerie kan afgeleverd worden.”
“En pas als winkeliers een halve dag sluiten uit protest, worden maar liefst zes verdachten voor de brute moord op een hunner opgebracht.”
“Ik denk dat we steeds vaker de nodige pressie moeten uitoefenen op het beleid om te doen wat in ONS belang is.”  
“Klopt helemaal.”
“Proost daarop en op een zalig uiteinde.”
“Neks no proost.”
“No zeur, yongu. Dringi.”
 
Rappa